Η υπόληψη, η τιμή, η φήμη, είναι έννοιες που συνοδεύουν τον άνθρωπο μέχρι την τελευταία του πνοή. Η κοινωνία τελικά είναι αυτή που ως απρόσωπο σώμα είναι σε θέση να αποδίδει στον κάθε άνθρωπο αυτό που του αναλογεί. Συνήθως η πραγματική απόδοση γίνεται μετά θάνατον ενώ ο καταλογισμός όχι.

Έτσι έχει μεγάλη σημασία, ειδικά για ανθρώπους της ελεύθερης αγοράς, του ανταγωνισμού, του μόχθου και της συνεχούς προσπάθειας να τους αποδίδονται όσα πρέπει εν ζωή. Διότι είναι ωφέλιμο, χρήσιμο και δίκαιο ο κάθε άνθρωπος να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει όσα τους αποδίδουν, θετικά ή αρνητικά.

Στην κοινωνία της Σπάρτης εδώ και καιρό υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα που με επίμονο τρόπο, συστηματική διαχείριση, εμμονική διάθεση και συχνά απροκάλυπτο μίσος στοχεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Πρόσωπα που είναι εκτεθειμένα στην κρίση των πολιτών εδώ και χρόνια, μέσα από την εργασία τους και την όποια προσπάθεια κάνουν να πορευθούν στη ζωή.

Δεν υπάρχει άνθρωπος, πρόσωπο, οντότητα που να μην σφάλει. Να μην φεύγει από το ιδεατό, να μην αποκλίνει από τις λεγόμενες «προδιαγραφές» που θέτει η κοινωνία, το ήθος, το έθος, το δίκαιο, το δέον. Όμως αυτό που παρατηρούμε στη Σπάρτη κι έχει καταγραφεί πλέον επίσημα και ανεξίτηλα είναι η βίαιη επίθεση κατά προσώπων με την ευχέρεια που φαίνεται ότι δίνει στους επιτιθέμενους το διαδίκτυο.

Ο γράφων, εκτεθειμένος διαρκώς στη δημόσια κριτική από το 1988, είμαι ένας εκ των στόχων αυτής της επίθεσης που δεν εξαντλείται μόνον σε άναρχες ή «έξυπνες» αναρτήσεις αλλά επεκτείνεται σε συζητήσεις και αναφορές. Η κοινωνία της Σπάρτης έχει συγκεκριμένα όρια και αντοχές. Έτσι λοιπόν εύκολα μπορεί να επηρεαστεί η κοινή γνώμη, ο κάθε πολίτης όταν ο επιτιθέμενος έχει το μέσο, που λέγεται διαδίκτυο, τον τρόπο, τον χρόνο και την μανία να ξεχωρίσει από το πλήθος έναν, ή κάποιους, και να εξαντλήσει πάνω σε αυτούς ό,τι καλό και κακό έχει στον νου, στην ψυχή και στην καρδιά του.

Επώνυμα πλέον συγκεκριμένα πρόσωπα, μέσα κι έξω από τα πληκτρολόγια, έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα, για τους δικούς τους λόγους, αποδόμησης προσώπων, δολοφονίας χαρακτήρων, σπίλωσης της τιμής, διαβολής της πραγματικότητας, διαστρέβλωσης της αλήθειας και κατασυκοφάντησης προσώπων, επιχειρήσεων, οικογενειών.

Σε ότι με αφορά θα μπορούσα να απαριθμήσω επώνυμα και πρόσωπα που φαίνεται ότι νιώθουν χαρά, έχουν όφελος και μηχανεύονται συστηματικά τη συκοφάντηση και δυσφήμησή μου. Δεν θα πω αυτό που όλοι αναφέρουν, ότι εμπιστεύομαι για την τελική απόκριση την Δικαιοσύνη. Έχω μεγάλη εμπειρία μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ως αμυνόμενος, για να γνωρίζω ότι η δικαίωση βρίσκεται έξω, πριν από τα Δικαστήρια, στην κοινωνία. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που η εμμονή και η κακία δεν ανακόπτονται αν δεν οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στη Δικαιοσύνη. Ο δημοσιογράφος πρέπει να καταφεύγει στη Δικαιοσύνη ως έσχατο όριο άμυνας και προάσπισης της υπόληψής του. Προηγουμένως πρέπει να υποστεί, να αντέξει και να προσπαθήσει…

Έτσι λοιπόν, έχοντας προσωπική εμπειρία και γνώση προσώπων και πραγμάτων, καταστάσεων και αντιλήψεων απευθύνομαι στον Κώστα, στον Δημήτρη, στον Γιώργο, στον Ηλία, στη Βάσω, στην Πολυξένη, στον Βαγγέλη, στην Αναστασία και σε κάθε έναν και κάθε μια που κτυπάει και κρύβεται, που προκαλεί και προξενεί, που είναι είτε μπροστά, είτε πίσω και παρακαλώ θερμά να βρουν άλλον στόχο για να εκφράζονται και να ξεδίνουν. Ας αναζητήσουν αλλού τον κλέφτη, τον μαφιόζο, τον διαπλεκόμενο, τον λωποδύτη, τον απατεώνα, τον ύποπτο…

Ήδη έχουν καταγραφεί οι βολές, οι επιθέσεις και οι διαβολές τους. Επαρκούν για κάθε άμυνα. Αν συνεχίσουν είτε με ίδιες επιθέσεις, είτε με σοφιστίες και μισόλογα, με υπονοούμενα και ευφυολογήματα τότε θα αποδείξουν ότι είναι συστηματικοί επαγγελματίες σπίλωσης και συκοφάντησης, άρα επικίνδυνοι.