ΓΥΘΕΙΟ. Τους στίχους ενός ποιήματος, ανέγνωσε ο Μητροπολίτης Μάνης κ.κ. Χρυσόστομος Γ’, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, την οποία και τέλεσε την Κυριακή του Ασώτου, 28/2, στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στην Κρανάη του Γυθείου.

Μάλιστα πρόκειται για το ποίημα «Η επιστροφή του Ασώτου», του Πρωτοπρεσβύτερου πατρός Κων/νου Καλλίνικου (1870-1940).

Το ποίημα

Η Επιστροφή του Ασώτου

Άνοιξε την αγκάλη Σου, Γλυκύτατε Πατέρα
και δέξου το παιδί Σου, που πρόβαλ’ από πέρα.

Είμαι ωχρό, κατάκοπο το έρμο, από τον δρόμο
ω! στον Άγιό Σου ώμο, ας γύρω μια στιγμή.

Στην πατρική αγκάλη Σου, άφες με να φωλιάσω,
μία στιγμή το δύστυχο, πριν τη ζωή μου χάσω.
Μη μ’ αποδιώχνεις. Ορφανό, Πατέρα, μη μ’ ἀφίνῃς,
άγριες ματιές μη ρίχνῃς στη δόλια μου ψυχή.

Κουρελιασμένο, ελεεινό, σχισμένο απ’ τ’ αγκάθια
αιματωμένο απ’ τα κλαδιά κι’ από τα τόσα πάθια,
επήρα δάση και βουνά, για νά Σ’ ευρώ Πατέρα
και τη στερνή μου ‘μέρα, κοντά Σου να χαρώ!

Ναι! Τη στερνή μου! Το πικρό της ξενητειάς φαρμάκι,
της αμαρτίας τα θεριά, της ασωτειάς οι δράκοι,
το αίμα μου ρουφήξανε και μόλις μ’ απομένει
λίγη φαρμακεμένη ζωή για να θρηνώ.

Ὦ! Είνε άγριο πέλαγος ἡ ξενητειά, Πατέρα!
χωρίς ελπίδ’ ασθένεια, πλοίο χωρίς αγέρα.

Ωχροβαμμένο σάβανο και δίκοπο μαχαίρι,
αλύπητο άνα χέρι, πού πνίγει, πού κτυπά.

Θαρρείς, πως από τη στιγμή πού φυγα από κοντά σου,
ζωή και νειάτα έχασα, μαζί με τη θωριά Σου

Θαρρείς, πως άγριοι λέοντες επάνω μου χυμίσαν
και πώς μου πιπιλίσαν τό γέλοιο, τη χαρά.

Έλα, Πατέρα Ουράνιε, άνοιξε την αγκάλη
και δέξου μεσ’ τον κόρφο Σου εκείνον όπου πάλι
στο πατρικό το σπήτι Σου γυρνά μετανοιωμένος,
φανού ευχαριστημένος και δος μου ένα φιλί.

Ένα φιλί! Τι είν’ αυτό, εμπρός εις την στοργή Σου;

Έν’ άστρο στο στερέωμα! Μα όμως, συλλογίσου,
πως τό γλυκό αυτό φιλί, για με, θα’ ναι βοτάνι,
και πως μ’ αυτό θα γιάνη, το δόλιο σου παιδί!