ΜΑΝΗ. Ένας τόπος δημιουργίας όπου λειτουργεί με ξεχωριστό τρόπο η αδελφότητα, η οποία αποτελείται από τον Γέροντα Γαβριήλ Κοβιλιάτη, τον Ιερομόναχο Νεκτάριο, καθώς και τους μοναχούς Αλέξιο και Σιλουανό.

Φυσικά, κανένας ανυποψίαστος επισκέπτης δεν μπορεί να φανταστεί ότι αυτός ο τόπος αποτελεί μία σύγχρονη «Κιβωτό» για την ελιά και άλλα σπάνια δέντρα και ζώα. Και σίγουρα δεν μπορεί ούτε να φανταστεί ότι ο Γέροντας Γαβριήλ Κοβιλιάτης πριν από δέκα χρόνια, στις 6 Ιουνίου 2011, τιμήθηκε με το βραβείο «Οικόπολις 2011 – Έργο ζωής αφιερωμένο στο περιβάλλον» από τον οικολογικό φορέα Εcocity, σε εκδήλωση που έγινε στο Μουσείο της Ακρόπολης παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου.

Όλα αυτά ξεκίνησαν επειδή αυτή η μικρή ομάδα αντιμετώπισε εξαρχής την ελιά όχι μόνο ως ένα δέντρο, αλλά και σαν μια διαδρομή μέσα στον χρόνο και τον πολιτισμό μας.

Πλούσιος ελαιώνας

Όπως εξηγεί στην «ΥΧ» ο Ιερομάναχος Νεκτάριος, «η απόφασή μας για δημιουργία συνάντησε πολλά εμπόδια, αλλά τα ξεπεράσαμε όλα, μέσα από μία πορεία που κυριάρχησε η πίστη και η αγάπη σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Ψάχνοντας για την ελιά, βρήκαμε στήριξη από πολλούς ανθρώπους που μας πρόσφεραν ποικιλίες ελιάς από διάφορα σημεία της Ελλάδας αρχικά και στη συνέχεια από διαφορετικά κράτη».

Όπως επισημαίνει, «αξίζει να σημειώσουμε την προσφορά της λευκής ελιάς από την Αλεξανδρούπολη, όπως επίσης και της ελιάς που φύεται στο όρος των Ελαιώνων στο Ισραήλ και αποτελεί δωρεά του Σωτήρη Σαλλή. Στην πορεία επιλέξαμε δέντρα με μία ιστορική αξία, όπως σας προανέφερα». Η δημιουργία ενός ελαιώνα με ειδική σημασία και βιολογική καλλιέργεια περιλαμβάνει πλέον 60 ποικιλίες.

Σε ερώτηση σχετικά με το αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους παραγωγούς γι’ αυτή την τεράστια έκθεση ποικιλιών ελιάς, ο Ιερομόναχος Νεκτάριος απαντά: «Δεν υπάρχει ενδιαφέρον μέχρι τώρα, αν και έχουμε εμπλουτίσει τον ελαιώνα μας με είδη που προέρχονται από τη μεσογειακή λεκάνη. Ενώ υπάρχει αυτή η μικρή παρακαταθήκη, δεν είμαστε ευρύτερα γνωστοί».

Σχετικά με το αν μπορεί να ωφεληθεί κάποιος παραγωγός από αυτή την τεράστια συλλογή ελαιοδέντρων, ο Ιερομόναχος Νεκτάριος εξηγεί ότι «εμείς δεν λειτουργούμε ως φυτώριο, αλλά ως ένα κέντρο φύλαξης διάφορων ειδών ελιάς τις οποίες τις συνδέουμε μέσα από την ιστορική τους διαδρομή». Ωστόσο, ο ίδιος προσθέτει πως «εάν κάποιος θέλει να μεταφέρει την όποια ποικιλία στον τόπο του, εμείς θα τον βοηθήσουμε να το κάνει μέσα από το μπόλιασμα».

Σκυριανό άλογο

Εκτός όμως από τον μοναδικό αυτόν ελαιώνα, υπάρχει και μία σύγχρονη «κιβωτός ζώων», στην οποία τα σκυριανά αλογάκια βρήκαν ένα δίχτυ προστασίας για να μην χαθούν στο πέρασμα του χρόνου.

«Ήταν δύσκολο να αποκτήσεις τα σκυριανά αλογάκια (250 είδη υπάρχουν συνολικά). Για παράδειγμα, από τη Σκύρο μόνο αρσενικό επιτρέπεται, αλλά βλέποντας το ενδιαφέρον μας, την αγνή πρόθεσή μας, μας άνοιξαν οι πόρτες» αναφέρει ο Ιερομόναχος Νεκτάριος και προσθέτει ότι «τα καλύτερα σκυριανά είναι από την Κέρκυρα, από όπου και μας δώρισε η κα Δημητριάδη το αρσενικό άλογο, το Αττικό Πάρκο μας δώρισε το θηλυκό και, έτσι, ξεκινήσαμε την αναπαραγωγή τους. Γεννήθηκαν στη συνέχεια τρία πουλαράκια κ.ο.κ. Η προσέγγισή μας πάντα γίνεται σφαιρικά και μέσα από το πέρασμα του χρόνου».

Όρνιθες

Κλείνοντας, ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «γίνεται επίσης προσπάθεια να κρατήσουμε τις παλιές φυλές της κότας. Έχουμε δημιουργήσει ορνιθώνα με όρνιθες από διάφορα μέρη της Ελλάδας».

Πηγή: ypaithros.gr