ΣΠΑΡΤΗ. Η ουσία των πραγμάτων αυτή τη φορά έχει να κάνει και με την ποιότητα αλλά και με την ποσότητα. Το πλήθος των ανθρώπων που συμμετείχε στο συλλαλητήριο για την τραγωδία των Τεμπών ήταν μέγα και συνειδητοποιημένο ό,τι η ζωή του δεν βρίσκεται σε υπεύθυνα χέρια. Για να φθάσουν τόσοι άνθρωποι, ίσως το 1/3 της χώρας στο δρόμο και στη σιωπηρή διαμαρτυρία σημαίνει ότι είναι πολλές οι αιτίες και δόθηκε η κατάλληλη αφορμή.

Η Σπάρτη είναι μια πόλη με 18.000 κατοίκους πληθυσμό. Το γεγονός ότι συμμετείχαν στην κινητοποίηση περίπου 7.000 άνθρωποι σημαίνει ότι υπάρχει πλέον κοινή συνείδηση, αβίαστος συντονισμός και αδήριτη ανάγκη να γίνει γνωστή, χωρίς ακρότητες και εντάσεις, η διαφωνία με το σύστημα διακυβέρνησης. Η Σπάρτη έχει μια κοινωνία σαφώς συντηρητική, συνήθως σιωπηρή, που δεν εκδηλώνει πεποιθήσεις και συναισθήματα. Άλλωστε είναι γνωστά τα μεγάλα ποσοστά που εξασφαλίζει στη ΝΔ που Κυβερνά από το 2019, δηλαδή έξι χρόνια. Το γεγονός της μαζικής εξόδου των Σπαρτιατών σημαίνει πολλά.

Το ζητούμενο βέβαια στο εξής δεν είναι μόνον ο αριθμός των πολιτών. Κάθε πολίτης που πρόσθεσε την δική του παρουσία σε αυτή την παλλαϊκή αντίδραση θα πρέπει να διάγει, τουλάχιστον στο εξής, και εφάμιλλα, ξεκάθαρο βίο. Όταν στις 28 Φεβρουαρίου καταδικάζεις την αποτυχία του πολιτικού συστήματος και της Κυβέρνησης δεν μπορεί στις 4 Μαρτίου να ζητάς από το αυτούς που έχεις καταδικάσει ιδιαίτερη μεταχείριση για ίδιον όφελος, για μικρή ή μεγάλη εξυπηρέτηση, όσες και όποιες και αν είναι οι ανάγκες σου.

Το μήνυμα (προφανώς) ελήφθη από το σύνολο του πολιτικού συστήματος αλλά δεν αρκεί μόνον αυτό. Ο Λαός κατά καιρούς συμμετέχει σε εκλογές, σε δημοψηφίσματα, σε αγώνες διεκδίκησης κ.λ.π.. Αν θέλει να θεμελιώσει την στάση της 28ης Φεβρουαρίου, θα πρέπει να παραμείνει ενεργός, ελεύθερος και ξεκάθαρος.

Στην περίπτωση της Σπάρτης αυτό θα είναι, τελικά, προς όφελος κάθε πλευράς.