Ένας Λάκωνας θυμάται: Εφιάλτης! Έφευγα για Αμερική και σε μια νύκτα η Λακωνία τυλίχθηκε στις φλόγες

Hταν ξημερώματα καλοκαιριού, που ο Τέρης Τσαφατίνος οδηγούσε βιαστικά από το χωριό του, κοντά στη Μονεμβασία για να πάει στην Αθήνα, προκειμένου να τελειώσει κάποιες επείγουσες εργασίες, επειδή μεσολαβούσε Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα έπρεπε να επιστρέψει στην Αμερική. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σε λίγο θα περνούσε εφιαλτικές στιγμές.

Του ζήτησα και μου είπε από την αρχή όλη την περιπέτεια που πέρασε και δεν την ξέχασε ποτέ.

Οπως κάθε καλοκαίρι, είχε πάει στην Ελλάδα για διακοπές. Τρεις μέρες πριν φύγει, είχε προσκληθεί για δείπνο σε εστιατόριο, έξω από τη Σπάρτη, μαζί με τον τότε νομάρχη Λακωνίας, Κωνσταντίνο Φούρκα, ο οποίος τον γνώριζε και ήξερε για τη μεγάλη του προσφορά στην Ομογένεια της Αμερικής. Ο Τέρης Τσαφατίνος διετέλεσε πρόεδρος της Παλλακωνικής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Φλόριδας, του Συλλόγου Λακώνων Δυτικής Φλόριδας, ενώ ήταν και πρωταγωνιστής στην ίδρυση της Ακαδημίας «Πλάτων» Φλόριδας.

Θυμάμαι ότι ο Τέρης Τσαφατίνος μου είπε ότι ήταν περασμένα μεσάνυχτα, όταν ξαφνικά ειδοποίησαν τον νομάρχη στο κινητό του τηλέφωνο, ότι άρχισε φωτιά κάπου κοντά στη Μάνη. Αμέσως σηκώθηκαν να φύγουν. Πριν αποχαιρετιστούν, ρώτησε τον νομάρχη πώς συμβαίνει να ξεσπάνε φωτιές μέσα στη νύχτα. Του απάντησε, ότι οι φωτιές είναι βαλτές. Τον ξαναρώτησε, πώς μπορούν να σβήσουν, και ο νομάρχης τού απάντησε ότι οι φωτιές προχωρούσαν με τέτοια γρήγορη ταχύτητα, που ήταν αδύνατον να σβηστούν με νερό, παρά μόνο να περιοριστούν. Εν τω μεταξύ, άρχισε να παίρνει και άλλα τηλεφωνήματα, που τον ενημέρωναν για τις φωτιές. Ο Τέρης Τσαφατίνος τον αποχαιρέτησε και ο καθένας έφυγε με το αυτοκίνητό του.

Την επομένη, ο Τέρης Τσαφατίνος πληροφορήθηκε για τις φωτιές που, εν τω μεταξύ, είχαν αρχίσει σε διάφορες κοντινές περιοχές. Ολοι οι κάτοικοι παντού ήταν αναστατωμένοι και φοβισμένοι από το κακό που είχε αρχίσει και συνεχιζόταν. Δυστυχώς, η Πελοπόννησος καιγόταν!

Τη δεύτερη μέρα ο κ. Τσαφατίνος έφυγε από το σπίτι του τα ξημερώματα, επειδή έπρεπε να οδηγήσει μέσω της Σπάρτης προς την Αθήνα, για να προλάβει ανοιχτά κάποια γραφεία για δουλειές του. Ηταν Παρασκευή και θα ακολουθούσε η αργία του Σαββατοκύριακου και ο ίδιος τη Δευτέρα έπρεπε να αναχωρήσει αεροπορικώς για την Αμερική και να πάει στο σπίτι και στις δουλειές που τον περίμεναν στο Κλίαργουότερ της Φλόριδας.

Τον συνόδευε στο αυτοκίνητο ο αδελφός του, Ηλίας, ο οποίος έμενε στους Μολάους.

Θυμάμαι πώς μου διηγήθηκε τις κρίσιμες στιγμές που πέρασε: «Πριν φθάσουμε στη Σπάρτη, είδαμε στο βάθος ένα μεγάλο σύννεφο να καλύπτει τον Ταϋγετο και να απλώνεται μέχρι το άλλο βουνό, τον Πάρνωνα. Ηταν ξημερώματα ακόμα και το σύννεφο φαινόταν πολύ σκούρο. Είχε καλύψει τα τρία τέταρτα του Ταΰγετου, όπως η καταχνιά. Νομίσαμε ότι έρχεται μεγάλη μπόρα. Είπαμε ότι ο καιρός άλλαξε και θα ξεσπάσει δυνατή βροχή. Σε λίγα λεπτά, άρχισαν να πέφτουν στο τζάμι του αυτοκινήτου μας και παντού τριγύρω, κάτι σαν νιφάδες χιονιού. Παραξενευτήκαμε, απορώντας πώς είναι δυνατόν τέτοια εποχή να πέφτει χιόνι. Σε μια στιγμή ο αδελφός μου, είπε ότι δεν είναι νιφάδες χιονιού, αλλά στάχτες και ότι το σύννεφο που βλέπαμε εκεί ψηλά στον Ταϋγετο, είναι καπνοί από μεγάλες φωτιές που πρέπει να είχαν ανάψει».

Ο Τέρης Τσαφατίνος πρότεινε να μη συνεχίσουν τη διαδρομή τους, αλλά να επιστρέψουν πίσω, γιατί με την κατεύθυνση που πήγαιναν, θα έμπαιναν μέσα στους καπνούς που εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει να απλώνονται σε όλη την περιοχή και μπροστά τους και είχαν κατέβει χαμηλά.

«Φοβήθηκα, ότι θα περικυκλωνόμασταν από τους καπνούς και θα κινδυνεύαμε να σκάσουμε», θυμάμαι ότι μου είχε πει. «Ομως, ξανασκέφτηκα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να φθάσω το ίδιο πρωινό στην Αθήνα για τις δουλειές μου. Ετσι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Προχωρώντας μπροστά, μας πρόλαβαν, πραγματικά τα σύννεφα του καπνού και αισθανθήκαμε περίεργη την ατμόσφαιρα. Παντού μύριζε κάψιμο και στάχτη, που σαν νιφάδες συνέχιζε να πέφτει σε όλη την περιοχή. Αρχίσαμε να περνάμε κάτω από τα σύννεφα με τους καπνούς. Ηταν σαν να περνάμε μέσα από τούνελ. Εκατό πόδια πάνω από τα κεφάλια μας, τα πάντα ήταν καπνός κι εμείς περνούσαμε από κάτω».

Ηταν η αρχή της μεγάλης φωτιάς που έκαψε τον Ταϋγετο πριν χρόνια, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή.

Πηγή: ekirikas.com/Σταύρος Μαρμαρινός