«Έχω ένα οικόπεδο από τον παππού μου σε κεντρικό σημείο της Σπάρτης με τίτλους Ιδιοκτησίας. Ο Δήμος Σπάρτης εδώ και 70 χρόνια τους αμφισβητεί. Πήγαμε σε όλα τα Δικαστήρια που έχει η χώρα, έως και Άρειο Πάγο έχοντας απέναντί μας (η οικογένειά μου) δημάρχους δεξιούς, αριστερούς, βασιλικούς, χουντικούς… Δικαιωθήκαμε πάντα. Κάνει να λαμβάνουμε με δικαστική απόφαση ποσό 500.000€ και κάνουμε έκπτωση στις 380.000€ αλλά ο Δήμος «αγρόν αγοράζει» αλλού… Η πόλη έχει δεκάδες δρόμους «τυφλούς» αλλά δεν φαίνεται να απασχολεί τον Δήμο διαχρονικά. Η οικογένεια μου έρχεται σε διαπραγμάτευση με τον Δήμο και από 380.000 ζητάμε μόνον 180.000 και μάλιστα σε τρείς ετήσιες δόσεις. Όμως το Δημοτικό Συμβούλιο και συγκεκριμένες Παρατάξεις και Σύμβουλοι έχουν ακόμα αντίθετη γνώμη και είτε απέχουν είτε καταψηφίζουν… Μάλιστα πρώην δήμαρχος ζήτησε από 180.000€ να μας δώσουν 100.000€... (Σταλινική αντίληψη…) Άλλη σύμβουλος πρότεινε εισβολή μπουλντόζας στην ιδιοκτησία μας (Σοσιαλιστική αντίληψη) ενώ άλλη θεώρησε ότι για καλό της πόλης πρέπει να απέχει από τις αποφάσεις (Συντηρητική αντίληψη).

Πολύ φοβάμαι ότι αρκετοί από τους εκλεγμένους συμβούλους στη Σπάρτη έχουν μια περίεργη αντίληψη για την ιδιοκτησία, για τις δικαστικές αμετάκλητες αποφάσεις, για τα δικαιώματα των πολιτών…

Φοβάμαι επίσης ότι ακόμα και αν αποφάσιζα να δωρίσω την ιδιοκτησία μου στον δήμο, παρ΄ όλο που δεν έχω αυτή την άνεση, και πάλι θα είχαν πρόβλημα και «θα την κοιτούσαν στα δόντια…» Οπότε ίσως θα ήταν καλύτερο αντί να συνδιαλέγομαι με το Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης να ακολουθήσω ότι και τόσοι άλλοι. Να διαθέσω την ιδιοκτησία μου σε εργολάβο, να λάβω τουλάχιστον 400.000€ και να ανεγερθεί πολυκατοικία που θα την ονόμαζα Σπαρτιατική Βαβέλ, σε ανάμνηση της κατάστασης δείχνοντας έτσι τον «δρόμο» σε δεκάδες συμπολίτες που θα έρθουν αντιμέτωποι με την σημερινή Αντιπολίτευση στον Δήμο Σπάρτης και βέβαια να καταδικάσω την οδό Θερμοπυλών να είναι στενός μονόδρομος θυσίας…»

Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα λόγια του ιδιοκτήτη οικοπέδου σε κεντρικό σημείο της Σπάρτης, αλλά δεν είναι…