ΣΠΑΡΤΗ. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι το σφοδρό και εκτεταμένο κύμα σφαγών και μαζικός εκτοπισμός ιδίως των Ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής του Πόντου, αλλά και των ομοίων ελληνικών πληθυσμών των περιοχών της δυτικής Ανατολίας (Σμύρνης), Καππαδοκίας, ανατολικής Θράκης και Μικρασιατικών ακτών, που υποκινήθηκαν και πραγματοποιήθηκαν από το Κίνημα των Νεότουρκων κατά τη χρονική περίοδο 1914–1923.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων έχει υπολογιστεί από έναν Πόντιο μελετητή σε 353.000, αριθμός που υιοθετείται από τις περισσότερες ξένες πηγές και ποντιακές οργανώσεις. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, στην Ελλάδα.

Κατόπιν εισήγησης του Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη Γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Η Ποντιακή Γενοκτονία έχει αναγνωριστεί από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS).

Σήμερα, ημέρα μνήμης, το Notospress φιλοξενεί τον Ποντιακής καταγωγής Σπαρτιάτη, Θεοφάνη Λάζαρη, μέλος του Συλλόγου Ποντίων Λακωνίας, που αναβιώνει ένα τραγούδι – μοιρολόι στην Ποντιακή διάλεκτο αφιερωμένο στους αντάρτες μαχητές του Πόντου, το «Αητέντσ επαραπέτανεν», και ένα τραγούδι – μοιρολόι για την Άλωση της Πόλης (29 Μαΐου), το «Πάρθεν η Ρωμανία».