Γράφει ο Γεώργιος Φαράντος

ΑΡΚΑΔΙΑ. Με μεγάλη συγκίνηση και βαθύ αίσθημα τιμής παρευρέθηκα στο 4ο Φεστιβάλ Μίκη Θεοδωράκη, που πραγματοποιήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας Αρκαδίας, έναν τόπο ιστορικά φορτισμένο, όπου εξορίστηκε ο σπουδαίος συνθέτης στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας. Η παρουσία μου εκεί δεν ήταν απλώς μια συμμετοχή σε μια πολιτιστική εκδήλωση, αλλά μια προσωπική προσκύνηση σε έναν χώρο-σύμβολο αγώνα, δημιουργίας και αντίστασης.

Ξεχωριστή και ιδιαίτερη τιμή αποτέλεσε για μένα η συνάντηση με τον παγκοσμίως αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Αρκά Κώστα Γαβρά - έναν άνθρωπο που με το έργο του προβάλλει τις αξίες της Δημοκρατίας και του Ανθρώπου, τιμώντας αδιάκοπα την ελληνική του καταγωγή. Εξίσου ενδιαφέρουσα υπήρξε η συζήτησή μου με τον κ. Παρασκευά Παρασκευόπουλο, άνθρωπο με βαθιά γνώση και αγάπη για το έργο του Θεοδωράκη και συνοδοιπόρο σε αυτή τη σπουδαία πολιτιστική πρωτοβουλία.

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας παγκόσμιος δημιουργός. Η μουσική του, πέρα από την υψηλή αισθητική αξία, κουβαλά μέσα της την ιστορία, τον πόνο και την ελπίδα ενός ολόκληρου λαού. Διώχθηκε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε· και όμως, μετέτρεψε την οδύνη σε τέχνη, την καταπίεση σε ελευθερία, τη σιωπή σε κραυγή. Το έργο του έγινε φάρος για την ανθρωπότητα - από τα βουνά της Αρκαδίας μέχρι τις αίθουσες συναυλιών της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, από τα στρατόπεδα εξορίας μέχρι την παγκόσμια πολιτιστική συνείδηση.

Η παρουσία μου στο Φεστιβάλ δεν ήταν απλώς μια τιμή προς εκείνον· ήταν ένα εσωτερικό χρέος, μια σιωπηλή υπόσχεση πως το πνεύμα του Μίκη Θεοδωράκη - το πνεύμα της ελευθερίας, της ενότητας και της αντίστασης - θα συνεχίσει να μας εμπνέει.