Γράφει ο Ηλίας Παναγιωτακάκος

Σαν σύμπτωση που μοιάζει με προφητεία,
στα 100 χρόνια της Φιλαρμονικής Κροκεών – εκεί όπου άνοιξες για πρώτη φορά την καρδιά σου στη μουσική –
και μια μόνο μέρα πριν η Μονεμβασιά γιορτάσει την απελευθέρωσή της,
έφυγες.
Ήρεμα.
Σαν σύννεφο.

Έφυγες χωρίς ήχο – κι όμως, σ’ όλη τη Λακωνία αντήχησε την απουσία σου.
Γιατί ήσουν ο ήχος.
Το πεντάγραμμο ήταν η ζωή σου.
Έγραφες για τους ανθρώπους, τη ζωή, έπαιζες στιγμές, διηύθυνες αγάπη.
Ήξερες να ζεις με αρμονία, να προσφέρεις με μέτρο και καρδιά,
να βάζεις νότες εκεί που οι άλλοι έβλεπαν σιωπή.

Ήσουν παιδί των Κροκεών,
μαθητής μιας γενιάς που είχε αξίες και ρίζες.
Και δεν τις ξέχασες ποτέ.
Ούτε το χωριό σου, που σε γέννησε και σε κράτησε,
ούτε τους συμμαθητές σου, τους συνοδοιπόρους της ζωής,
της γενιάς του 1959 – που σήμερα θρηνεί σαν να χάθηκε ένα κομμάτι του εαυτού της.

Ο Γιώργος της καρδιάς,
ο Γιώργος των Φιλαρμονικών, των παιδιών, των ιδανικών.
Ο Γιώργος της Μονεμβασιάς,
του Ασωπού, των Μολάων, των ανθρώπων που έπιανε από τον ώμο και τους έδινε κουράγιο.
Που δεν ύψωσε ποτέ τη φωνή του, μόνο το βλέμμα του.
Που μιλούσε με τη μουσική και την έκανε ζωή.

Αυτός ο θάνατος ήταν άδικος.
Απότομος.
Δεν σείστηκε μόνο η γη – μα και το ανθρώπινο τοπίο.
Έμεινε ένα κενό που δεν γεμίζει.
Γιατί δεν φεύγουν έτσι οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν με ειλικρίνεια.

Σήμερα, ο καθένας σε αποχαιρετά όπως μπορεί.
Με ένα λουλούδι, με ένα δάκρυ, με μια σιωπή.
Μα όλοι μαζί, όσοι σε γνώρισαν σε αυτή τη διαδρομή,
γινόμαστε μια μεγάλη ορχήστρα που παίζει τη στερνή συμφωνία.
Όχι για το τέλος,
αλλά για τη συνέχεια –
εκεί που εσύ θα διευθύνεις πια από τα ουράνια θεωρεία.

Καλό σου ταξίδι, Γιώργο.
Οι νότες σου δεν χάνονται – ενώνονται με τον άνεμο
και θα επιστρέφουν πάντοτε εκεί όπου αγαπήθηκες.
Στις Κροκεές, στη Μονεμβασιά, στη Λακωνία στις καρδιές μας.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις