Οι φυσιολάτρες του Σ.Π.Ο.Κ. «Ο Ευκλής» γνώρισαν τις άγνωστες ομορφιές της Τριφυλίας

Γράφει η Έφορος Δημοσίων Σχέσεων του συλλόγου, Χριστίνα Καλέκα

Την περασμένη Κυριακή (20/7ου) ο Σύλλογος Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας «Ευκλής» εξερεύνησε τις άγνωστες γωνιές της Τριφυλίας.

Πρώτη στάση ήταν η επίσκεψή μας στον ανακαινισμένο «Ο Παλιός Νερόμυλος» πριν την Κυπαρισσία, για να ξεναγηθούμε και να απολαύσουμε κάτω από τις σκιές των δέντρων τον καφέ μας, και τις ολόφρεσκες σπιτικές γαλατόπιτες και μελόπιτες. Δεύτερη στάση ήταν ο Αρχαιολογικός Χώρος της Περιστεριάς στην Κοινότητα Μύρου με τους τρεις ανασκαμμένους μέχρι τώρα θολωτούς τάφους της πρώιμης Μυκηναϊκής περιόδου.

Αφού μας υποδέχθηκαν με χαρά η πρόεδρος της Κοινότητας Μύρου κα. Σταυρούλα Μίχου και ο σύζυγός της κος. Αυγερινός Ράμμος και μας καλωσόρισαν, στην συνέχεια ξεναγηθήκαμε στον Αρχαιολογικό Χώρο από τον ντόπιο συνταξιούχο δάσκαλο κο. Ευστάθιο Παρασκευόπουλο, ο οποίος ως νεαρός συμμετείχε και ο ίδιος στις τότε ανασκαφές.Ένας από τους θολωτούς τάφους είναι αναστηλωμένος, μεγάλου μεγέθους, μήκους 13 μέτρων, που πιθανόν ανήκε σε υψηλά ιστάμενο πρόσωπο της περιοχής, γιατί παρ΄ όλο που ήταν συλημένος βρέθηκε ένα χρυσό κύπελο και αρκετά φύλλα χρυσού.

Με το πέρας της ξενάγησης πήραμε το μονοπάτι, που μας οδήγησε στον Αρκαδικό ποταμό και στο Νεραϊδόρεμα ή Φαράγγι με τους σταλακτίτες.
Πυκνή βλάστηση μας περιέβαλε σε όλη τη διαδρομή κισσοί πλεγμένοι γύρω από τα δέντρα, σαν στοά με τα τζιτζίκια να μας τραγουδούν τις μελωδίες τους, φτάσαμε στην τρίτη μας στάση, στον χώρο αναψυχής με την πλινθόκτιστη βρύση, να τρέχει κρυστάλλινο κολλαριστό νερό.

Μπροστά από τον χώρο αναψυχής μια στοά από δέντρα και στο βάθος λιασμένα βράχια λίγο σκοτεινή, με λίγο νερό στην κοίτη της, μας προσκαλούσε και μας προκαλούσε.....την ακολουθήσαμε, λίγοι λίγοι, περπατώντας μέσα στο κρύο νερό, ακούγαμε το νερό να σταλάζει....

Συνεχίσαμε μέσα από δαιδαλώδη μισοσκότεινα στενά περάσματα, γιατί ο ήλιος εκεί δεν φτάνει και το φως φιλτράρεται από τις φυλλωσιές που καλύπτουν ψηλά το λόφο, είδαμε σε υγρούς βράχους χρώματα από διάφορα πετρώματα και σταλακτίτες. Η σιωπή του χώρου διαταράσσονταν από τις στάλες του νερού που γλιστρούσαν στους βράχους και μας δρόσιζαν και από τις εκφράσεις θαυμασμού τις δικές μας.

Φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής μας σε ένα σημείο που σχηματίζεται μια σπηλιά.Ναι εκεί ζουν σίγουρα Νεράιδες !....Τι αίσθηση! Τι εικόνες που τρέφουν τη φαντασία ήταν αυτές!!

Τέλος πήραμε το δρόμο προς το λεωφορείο και καταλήξαμε στο Καλό Νερό για μπάνιο σε μια υπέροχη θάλασσα και φαγητό κι έτσι μια γεμάτη εμπειρίες και εικόνες ημέρα έφτασε στο τέλος της.