ΣΠΑΡΤΗ. Ο συμπολίτης Σταύρος Αργυρόπουλος περι – γράφει την τραγική πραγματικότητα μιας «απαίδευτης» πολιτείας και μιας «παιδεμένης» κοινωνίας.


Των οικειών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν. Και για τους απαίδευτους: «Την ώρα που τα σπίτια μας καίγονται εμείς τραγουδάμε…»


Η φωτιά στον σκουπιδότοπο Σπάρτης ήρθε, στον απόηχο της ημέρας περιβάλλοντος, να αναζωπυρώσει, ίσως, μνήμες, αγανάκτηση και προβληματισμό. Συναισθήματα όμως που αφορούν το παρελθόν. Για το μέλλον; Σκοτάδι…


Εύστοχα αναφέρει ο συμπολίτης:

«Πέμπτη βράδυ 6 Ιουνίου 2013. Λίγες μόλις ώρες μετά από την Παγκόσμια Ημέρα-γιορτή (?) για το περιβάλλον μας.

Λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα μακριά από πολίτες που κοιμούνται ήσυχα, στην παγκόσμια γνωστή πόλη της Σπάρτης.

Μερικά λεπτά περιπάτου από το άγαλμα ενός παγκόσμια γνωστού άνδρα: του Λεωνίδα της Σπάρτης και αρχηγού των 300 Σπαρτιατών του.

Δίπλα από τους πρόποδες ενός από τα ομορφότερα βουνά του κόσμου, του Ταϋγέτου.

Η φωτιά δίνει το παρόν στον σκουπιδότοπο της Σπάρτης.

Φωτιά που καίει σκουπίδια εν έτη 2013 δίπλα σε πολίτες, σε καλλιέργειες, σε αέρα που αναπνέουμε, σε νερό που πίνουμε.

Οι φωστήρες των στρατηγικών μελετών, σε Εθνικό και Περιφερειακό επίπεδο, 28 χρόνια μετά τον περιβαλλοντικό νόμο του 1985 συσκέπτονται, διαλογίζονται και ανταγωνίζονται!!

Οι τοπικοί φωστήρες ψελλίζουν άναρθρα κείμενα καινοτομιών και μεθόδους διαχείρισης απορριμμάτων με ρυθμό εξαμήνου!!

Τα μηδενικά αποτελέσματα εμφανίζονται σε ρυθμό τριμήνου.

Οι εξαγγελίες διαφόρων λύσεων και τεχνολογιών έχουν τη μορφή και το ύφος συζήτησης καφενείου, όσο σοβαρά μπορεί να συζητάνε οι θαμώνες του περί ποδοσφαιρικών τακτικών στο επόμενο παιχνίδι των ποδοσφαιρικών τους ομάδων.
Η φωτιά δίνει «τη λύση» κάθε δύο χρόνια ισχυρίζονται οι ειδήμονες και απορούν μέσα στη νύχτα, ξάγρυπνοι ξαφνικά για το κακό που τους βρήκε.!


Απορούν εν έτη 2013 τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν κάνει καλλίτερο για τα σύμμεικτα σκουπίδια τους εκτός από το να τα πετούν, να τα θάβουν και από καιρό σε καιρό κάποιοι να τα καίνε ή να καίγονται από μόνα τους (!!!).

Η πλήρης ανικανότητα της πολιτείας και των εκπροσώπων της να εφαρμόσουν (ΝΑΙ να εφαρμόσουν) τα απλά και αυτονόητα, δηλ. το σύστημα ξεχωριστής διαλογής και αποκομιδής των απορριμμάτων μας.

Επίσημα μας θεωρούν τουλάχιστον ηλίθιους, γιατί μόνοι τους απαντούν στο ερώτημα που η κοινωνία θέτει χρόνια τώρα: δηλ. εκ των γεγονότων της ανεξέλεγκτης διάθεσης και καύσης σαν λύση γιατί δεν εφαρμόζουμε ένα σύστημα διαλογής των υλικών στη πηγή που παράγονται? Τι μας εμποδίζει? Ποιος μας εμποδίζει? Οι απαντήσεις των αρχόντων με στόμφο είναι στερεότυπες: Ο κόσμος, ο λαός δεν μπορεί, δεν έχει παιδεία, θέλει χρόνια να τα πράξει αυτά!!

Και η φωτιά συνεχίζει να κατακαίει τα σύμμεικτα.


Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, κάποιες χιλιάδες πολίτες εφαρμόζουν ένα απλό σύστημα διαχείρισης με κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη.


Καθημερινά διαχωρίζουν τα απορρίμματα- προϊόντα τους και δημιουργούν τοπική ανάπτυξη, περιβαλλοντικό και κοινωνικό όφελος. Δημιουργούν μια πάρα πολύ υψηλή ποιότητα ζωής και αειφόρας επεξεργασίας των απορριμμάτων –προϊόντων τους. Γιατί πολύ απλά εάν διαχωρίζουμε τα απορρίμματα μας τότε και μόνον τότε είναι προσωπικά μας προϊόντα-υλικά, έτοιμα για οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική αξιοποίηση.


Η αντίθεση σήμερα το βράδυ 6 Ιουνίου 2013 στη Σπάρτη, σε μια Σπάρτη που δημιουργεί πολύ μεγάλη. Από τη μια μεριά η φωτιά που παράγει μόνο άκρως επικίνδυνα και καρκινογόνα δηλητήρια και από τη άλλη πλευρά μια Σπάρτη που καινοτομεί, δημιουργεί θέσεις εργασίας, σέβεται το περιβάλλον της και είναι πάνω από όλα περήφανη. Είμαστε όλοι περήφανοι στη Σπάρτη?


Κύριοι-ες, φωστήρες της διαχείρισης και των μέχρι χθές αποβλήτων μας, είστε περήφανοι για το αποτέλεσμα να δηλητηριάζετε και να καταστρέφετε το περιβάλλον απαίδευτων ? Αν είστε τότε θα λάβετε αυτό που σας αξίζει από τους πολίτες που εκπροσωπείτε.

Αν δεν είστε περήφανοι, τότε ασκήστε το αναφαίρετο ακόμη δικαίωμα σας να παραιτηθείτε. Είναι Λακωνικό και Έντιμο. Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ.»