Πέρασε ένας μήνας. Με απόσταση που διασφαλίζει την ψυχρότητα στην κρίση προσεγγίζουμε και πάλι το θέμα της δήλωσης του Μίκη Θεοδωράκη από την τελετή λήξης του Σπάρταθλον 2013. Μια δήλωση που αξίζει, και πάλι, να διαβάσετε όλοι:

«Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω σε μια τόσο ξεχωριστή στιγμή, κατά την οποία αναπλάθεται η Ιστορική μας Μνήμη με πρωταγωνιστές τους 300 Σπαρτιάτες που θυσιάστηκαν για τα πιο μεγάλα ιδανικά του ανθρώπου: την Πατρίδα και την Ελευθερία.

Μπορεί τελικά να πέρασαν οι βάρβαροι, όμως η αυτοθυσία των ηρώων όχι μόνο νίκησε αλλά έγινε ένα αθάνατο ιστορικό δίδαγμα για κάθε πατριώτη, για κάθε ελεύθερο άνθρωπο.

Από τότε πέρασαν πολλοί αιώνες, όμως οι 300 του Λεωνίδα, οι 300 της Σπάρτης παραμένουν ζωντανοί. Οδηγοί των ανθρώπων όπου γης, που θέλουν να παραμείνουν άνθρωποι! Δηλαδή υπεύθυνοι και ακέραιοι πολίτες, πρόθυμοι να θυσιαστούν για τα μεγάλα ιδανικά, όπως μας δίδαξαν οι 300 Σπαρτιάτες.

Σήμερα το παράδειγμα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Οι ορδές των νεοβαρβάρων ξαναχτυπούν με τη μεγαλύτερη και την πιο επικίνδυνη δύναμη από όσες γνώρισε ως τώρα η ανθρωπότητα. Απ’ τη μια μεριά οι έμποροι του μαύρου θανάτου που ξανάρθανε στη γειτονιά μας με τα θωρηκτά, τα αεροπλάνα και τους πυραύλους τους διψασμένοι για φρέσκια σάρκα αθώων για να επικυρώσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους και να γεμίσουν τα ταμεία τους με ματωμένα δολλάρια. Απ’ την άλλη οι νεοβάρβαροι Τραπεζίτες με την γραβάτα έχουν πιάσει με τις άυλες δαγκάνες τους τον Λαό μας και του πίνουν το αίμα, του ρουφούν την ψυχή και προσπαθούν να του σβήσουν τη μνήμη. Έχουν στόχο να μας εξαθλιώσουν, να γονατίσουμε, για να βάλουν στις τσέπες τους τον εθνικό μας πλούτο και τελικά να μας μεταβάλουν σε ραγιάδες.
Λυπάμαι που οι σημερινοί Έλληνες δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Σπάρτης. Οι μανάδες δεν λένε στα παιδιά τους «Ή ταν ή επί τας». Πλήθυναν στη χώρα μας οι Εφιάλτες που ξεσκονίζουν τα παπούτσια της Τρόικα και βοηθούν τους βαρβάρους στο καταστροφικό τους έργο.

Ας γίνει λοιπόν η σημερινή σας εκδήλωση ένας τόπος ανάστασης της ιστορικής μας μνήμης.
Όσοι πιστεύουν στη διάρκεια και στην ενότητα του ελληνισμού. Όσοι γονατίζουν μπροστά στη θυσία των προγόνων μας. Όσοι αντιστέκονται στις σφαγές την ιμπεριαλιστών και στον βρώμικο πόλεμο της Ευρώπης των Τραπεζών, πρέπει να γνωρίζουν ότι τα σημερινά μας λάβαρα για να αντιμετωπίσουμε τους νεοβαρβάρους γράφουν τις λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Σας χαιρετώ.»

Καταρχήν, ο πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού Σπάρτης κ. Λεωνίδας Καράτζαλης πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που προξένησε και υποδέχθηκε στο Σπάρταθλον αυτή τη δήλωση. Συνάμα πρέπει να είναι προβληματισμένος για το «άδειασμα» από την Δημοτική ηγεσία.

Τραγικό σφάλμα η διαπίστωση του Δημάρχου Σπάρτης Σταύρου Αργειτάκου ότι το «Σπάρταθλον» είναι μόνον αθλητική εκδήλωση. Υπέπεσε σε ιστορικό σφάλμα που αν δεν το διορθώσει θα τον συνοδεύει…
Το «Σπάρταθλον» είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα θεσμός ιδεών κι εννοιών που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη υπέρβαση και προσπάθεια, όταν το κοινό συμφέρον και η σωτηρία της πατρίδας και των ιδανικών της το επιβάλουν. Άλλωστε ο Φειδιππίδης δεν ήταν αθλητής. Ούτε είναι αθλητές οι δρομείς του Σπάρταθλον…ίσως κάποιοι έχουν και την ιδιότητα του αθλητή.
Ψιλά γράμματα αυτά για την σημερινή Δημοτική Αρχή Σπάρτης.

Η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη από τη Σπάρτη, καταγράφηκε ανεξίτηλα στην Σπαρτιατική ιστορία. Ευτυχώς.
Η αντίδραση της Δημοτικής Αρχής Σπάρτης, καταγράφηκε επίσης στις μαύρες σελίδες της ιστορίας της πόλης. Δυστυχώς!
Αναρωτιέται ο πολίτης. Αν η Δημοτική Αρχή χειρίζεται έτσι αυτή την κρίσιμη υπόθεση τι κάνει για τα μικρά και καθημερινά ζητήματα; Αλίμονο!

Αντί να αξιοποιήσει (εκμεταλλευτεί) τη δήλωση Θεοδωράκη για να στείλει ένα παγκόσμιο μήνυμα από τη Σπάρτη σε όλο τον πλανήτη Γη για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τη συνεργασία των λαών, προτίμησε να ρίξει αυτή την ευκαιρία στο βούρκο της μικρότητας και ανικανότητας που έχει δημιουργηθεί πέριξ του Δημαρχιακού Μεγάρου.

Φαίνεται ότι έχουμε μια Δημοτική Αρχή Μνημονιακή και συστημική. Οι ιδέες και τα συμφέροντά της απέχουν πολύ από τα συμφέροντα και τα οράματα των πολιτών της πόλης. Δεν είναι πλέον το κύτταρο δημοκρατικής έκφρασης, το πλησιέστερο στον πολίτη. Είναι μεταλλαγμένο κύτταρο με ισχυρή δόση αναισθησίας… (σύμπτωση άραγε;)

Αυτό είναι πολύ κακό για τον τόπο.

Υπάρχει όμως και χειρότερο!
Λίγες ημέρες μετά, αμετανόητη η Δημοτική Αρχή προχωρά ακόμα πιο μέσα στο βούρκο.
Ο στενός συνεργάτης του Δημάρχου Σταύρου Αργειτάκου, ο Μάριος Τζωρτζάκης, Πρόεδρος του Πολιτισμού, «δεξί» χέρι του Δημάρχου, χαρακτηρίζει τον Μίκη Θεοδωράκη «σερβιέτα του Μητσοτάκη» σε δημόσια συνεδρίαση, διότι έχει, λέει, διαφορετικές απόψεις σε ότι αφορά τις πολιτικές επιλογές του συνθέτη στο παρελθόν.
Έτσι αντιμετωπίζει η Παράταξη Αργειτάκου την πρόταση για ανακήρυξη του Θεοδωράκη σε επίτιμο δημότη Σπάρτης.
Αποκρύπτει όμως ο ιατρός - πολιτικός ότι ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι ο μόνος Έλληνας που ξεκίνησε από Αριστερά, πέρασε από το Κέντρο κι έφθασε Δεξιά… Υπάρχουν και άλλοι πολλοί οι οποίοι για μια θέση στα δημοτικά έδρανα διέγραψαν αυτή την πορεία… Αυτοί άραγε πως πρέπει να χαρακητριστούν;

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν αντιδρά κανείς παρά μόνον, την ίδια ημέρα, το notospress.gr προειδοποιεί ότι έρχεται καταιγίδα αν δεν γίνει αποκατάσταση του μεγάλου, οικουμενικού και γηραιού συνθέτη.
Η Δημοτική Αρχή σφυρίζει αδιάφορα.

Αντιδρά μετα απο ώρες, ευτυχώς, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χρήστος Πλειώτας και στην επόμενη συνεδρίαση οι επικεφαλής των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης Αποστολάκος και Βαλιώτης αντιδρούν έντονα και αυτοί και αποχωρούν...

Σήμερα, έναν μήνα μετα, ο Πρόεδρος του Νομικού Προσώπου Πολιτισμού του Δήμου Σπάρτης Μάριος Τζωρτζάκης βρίσκεται στη θέση του όχι απλά αλώβητος (πολιτικά) αλλά και αναβαθμισμένος, αφού πέρασε μέσα από αυτή τη δοκιμασία χωρίς να διαταραχθούν οι σχέσεις του με το σύνολο, σχεδόν, των συναδέλφων του στο Δημοτικό Συμβούλιο. Χαίρει της πολιτικής εκτίμησης και αποδοχής του Δημάρχου που αρκέστηκε σε μια χλιαρή καταδίκη, από αυτές τις άσφαιρες, που έχει στο οπλοστάσιό του το «άρρωστο» πολιτικό σύστημα της χώρας για να ρίχνει όταν στριμώχνεται.

Βέβαια η κοινωνία, επειδή κάποια, ελάχιστα, ΜΜΕ μπορούν να λειτουργούν χωρίς την υποβολή ή την εντολή χρηματοδοτών, έμαθε, έκρινε και κατέταξε ήδη τον κάθε έναν στη θέση που του αξίζει…

Αρκεί όμως η σιωπηρή συνείδηση σε τέτοιες περιπτώσεις;
Αυτός ο Δήμος δεν ταιριάζει στον ιστορικό τόπο της Σπάρτης!
Αυτή η Δημοτική Αρχή δεν τιμά τον λαό της!
Αυτό το Νομικό Πρόσωπο Πολιτισμού δεν απηχεί τον πολιτισμό της Κοινωνίας μας!
Αυτός ο Δήμαρχος αποδείχθηκε δειλός και λίγος!
Αυτός ο Πρόεδρος Πολιτισμού αποκαλύφθηκε θρασύς κι επικίνδυνος!

Ερωτήματα:
Αυτοί που θέλουν την αναστήλωση της Αρχαίας Σπάρτης θα αντιδράσουν;
Αυτοί που υπηρετούν την εξωστρέφεια της πόλης μέσω του Πολιτισμού θα αντιδράσουν;
Αυτοί οι Σπαρτιάτες που θέλουν την ανάδειξη της Μάχης των Θερμοπυλών θα αντιδράσουν;
Αυτοί οι Σπαρτιάτες που θεωρούν ότι το πνεύμα και η τέχνη δεν μπορούν να φυλακίζονται, θα αντιδράσουν;
Αυτοί οι Σπαρτιάτες που αντιδρούν για τα μικρά και ασήμαντα της πόλης θα αντιδράσουν;
Οι φορείς του Πνεύματος και του Πολιτισμού της Σπάρτης θα αντιδράσουν;
Οι άνθρωποι και φορείς της Σπάρτης που υπηρετούν τη Μουσική θα αντιδράσουν;
Οι μουσικοί, συνθέτες, ποιητές της Σπάρτης θα αντιδράσουν;
Οι έχοντες ως λειτούργημα την προάσπιση του κύρους και της υπόληψης της κοινωνίας θα αντιδράσουν;

Το βάρος της αποκατάστασης θέλει κότσια, θέλει υπερηφάνεια και ανδρισμό. Όλοι μαζί, ίσως δεν αρκούν για να διορθώσουν τη φράση ενός αμετανότητου που από τη στιγμή που παραμένει στη θέση του έχει «επικρατήσει» και πολύ σύντομα θα επιβάλει την άποψή του.

Το πρώτο λάθος έγινε. Ο χαρακτηρισμός.
Το δεύτερο λάθος έγινε. Η ατιμωρησία.
Το τρίτο λάθος έρχεται…