Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Τα χημικά όπλα είναι ένα από τα πιο ύπουλα, άνανδρα και απάνθρωπα μέσα που επινόησε και χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για την εξόντωση των αντιπάλων του. Δοκιμάστηκαν κατά κόρον στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο στα πεδία των μαχών, αφήνοντας πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς, τυφλούς και σημαδεμένους για όλη τους τη ζωή ανθρώπους. Γι’ αυτό και η διεθνής κοινότητα τα έχει θέσει σε παρανομία και απαγορεύει τη χρήση τους. Αυτό, βεβαίως, δεν εμποδίζει, κατά καιρούς, τη συναλλαγή μεταξύ των βιομηχανικών δυτικών χωρών και των ενδιαφερομένων καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, παρά την διεθνή κατακραυγή εναντίον τους!

Στην περίπτωση της Συρίας, σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες, η προμηθεύτρια των πρώτων υλών ήταν η Αγγλία, η οποία τώρα «κάνει το κορόιδο»! Εν πάση περιπτώσει οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη μας κατάφεραν να συνεννοηθούν και να πείσουν την κυβέρνηση Άσαντ να τους παραδώσει τα χημικά όπλα, που διέθετε, για να καταστραφούν! Κι αυτό είναι ομολογουμένως θετικό, αρκεί να καταστραφούν στο μέλλον και τα χημικά όπλα των ίδιων των υπερδυνάμεων και των φιλικών τους χωρών. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι, για πρώτη φορά, επελέγη ως τρόπος εξουδετέρωσης των χημικών όπλων η υδρόλυση εν πλω!

Για να λέμε «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη» πρέπει να αναφέρουμε πως η μέθοδος της υδρόλυσης εφαρμόζεται εδώ και χρόνια σε ειδικά κέντρα στην ξηρά, χωρίς να έχουν δημιουργηθεί προβλήματα. Το βασικό της πλεονέκτημα είναι ότι απαιτεί μικρό χρόνο εξουδετέρωσης σε σχέση με την πυρόλυση. Τα χημικά της Συρίας, για παράδειγμα, αν καταστρέφονταν με πυρόλυση θα χρειάζονταν χρόνια, ενώ με την υδρόλυση θα απαιτηθούν από 60 έως 90 μέρες συνολικά!

Οι ενστάσεις και οι επιφυλάξεις όσων αντιδρούν και διαμαρτύρονται σθεναρά, οφείλονται κατά κύριο λόγο στο ότι η εξουδετέρωση θα γίνει σε ένα ειδικά διαμορφωμένο σκάφος του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, στα διεθνή ύδατα 250 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Κρήτης, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί την αποτροπή ενός ενδεχόμενου ατυχήματος ή τη μεταφορά των τοξικών αποβλήτων των χημικών όπλων, μέσα σε ειδικές δεξαμενές, σε συγκεκριμένα εργοστάσια βιομηχανικών χωρών όπως η Γερμανία.

Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι παραδέχονται πως «η εξουδετέρωση εν πλω» αποτελεί μια πολύ δύσκολη πρόκληση. Θεωρούν, μάλιστα, το ζήτημα των καιρικών συνθηκών εξαιρετικά κρίσιμο γι’ αυτό και οι εργασίες θα διακόπτονται όταν η κλίση του σκάφους θα ξεπερνά τις 5 μοίρες δηλαδή θα υπάρχει θαλασσοταραχή μικρότερη των 5 μποφόρ!

Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συνήθως, οι απαντήσεις των αρμοδίων είναι εσκεμμένα ασαφείς κι αυτό γιγαντώνει τους φόβους και τις ανησυχίες των ευαισθητοποιημένων πολιτών. Επιπλέον, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια, αν έχει ξεκινήσει η διαδικασία της εξουδετέρωσής τους! Κι επειδή οι μεγάλες δυνάμεις και όσοι κρύβονται από πίσω τους δεν πρόκειται να κάνουν πίσω, ίσως θα ήταν προτιμότερο οι κινητοποιήσεις, που γίνονται, να στοχεύουν σε πιο ρεαλιστικά αιτήματα από αυτό της παρεμπόδισης και της διακοπής της όλης επιχείρησης. Π.χ. Να παρίστανται ανεξάρτητοι επιστημονικοί επιθεωρητές διεθνών οργανισμών πάνω στο σκάφος (WWF, GREEN PEACE κ.α.), ώστε να ελέγχουν την ασφαλή διεξαγωγή της εξουδετέρωσης, να επιβλέπουν την αποθήκευση των τοξικών αποβλήτων τους σε δεξαμενές και τη μεταφορά τους σε ειδικά εργοστάσια.

Καλό θα ήταν , επίσης, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, πως αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της Μεσογείου και γενικότερα των θαλασσών του πλανήτη μας. Και θα είναι πολύ επιδερμικό, αν τελειώσουν αυτές οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, κατά της εξουδετέρωσης των χημικών της Συρίας, χωρίς να αναδειχθούν τα χρονίζοντα προβλήματα που αφορούν: τη ρύπανση από πετρελαιοειδή, τα απόβλητα των βιομηχανιών, τα βοθρολύματα, τα χημικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, τα σκουπίδια, τη δραματική μείωση των ιχθυοαποθεμάτων κλπ.

Το πεδίον της δόξης λαμπρόν! Γιατί αν πεθάνουν οι θαλασσες του πλανήτη μας, η ανθρωπότητα θα έχει φτάσει στο σημείο του αφανισμού! Ας επιλέξουμε!