ΑΓΡΙΑΝΟΙ. Την Κυριακή 16 Αυγούστου, για τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την ανέγερση του ιερού ναού της Ζωοδόχου Πηγής της Ενορίας Αγριάνων, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Ευσταθίου και επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη όλων αυτών που εργάστηκαν, υπηρέτησαν και βοήθησαν οικονομικά στην ανέγερση του ναού.

Στη συνέχεια, στον προαύλιο χώρο του ναού και πλατεία του χωριού, που είχε κατακλειστεί από πλήθος κόσμου, ντόπιων και επισκεπτών, μετά το χαιρετισμό του ιερέα της Ενορίας, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Κουφού
«ΟΙ ΑΓΡΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ, 19ος – 20ος αιώνας», από τον πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας, Βασίλη Βλαχάκο, ο οποίος έκλεισε την ομιλία με το ποίημά του:

«Οι Αγριάνοι
(στο χώρο και στο χρόνο)

Φιδοσέρνεται ο δρόμος στ’ ανηφόρι
τα στήθια αέρινα και φαρδιά
η φύση στης εποχής το πανωφόρι
τα μάτια δρασκελίζουν θάμνους και κλαδιά!

Αετοφωλιά του Μαλεβού κρυφό καμάρι
προσήλιο της σιωπής ρομαντικό
η καρδιά του διαμάντι και νταμάρι
φυλαχτό απ’ τα παλιά σημαντικό!

Καροτροχιές του χρόνου στο Μαρμάρι
έσβησαν της ιστορίας τη γραφή
έμεινε η παράδοση στο αρμάρι
δίχως ταγάρι στον τοίχο το καρφί..!

Σταθμός για τους Γλυμπιώτες αγωγιάτες
ανάσα και αποκούμπι τα σκαλιά
οι τάφοι στ’ Αλώνια αιώνιοι διαβάτες
στη φιλόξενη της γης την αγκαλιά!

Στου κάστρου τα ερείπια, στην Ώρα
οι δείχτες της μνήμης σταματούν
της λήθης ασήμαντα τα δώρα
στης φαντασίας το σκοινί ακροβατούν!

Θραύσματα από αγγεία στο Μπαούτι
παίζουν με τα όστρακα πεσσούς
του κυνηγού μυρίζει το μπαρούτι
κρύβονται τα κοτσύφια στους κισσούς!

Αλυχτάει το σκυλί πέρα στα πλάγια
το κουδουνάκι, στο ντορό, συναγερμός!
Απρόσεχτη, βραχιάστηκε μια λάγια
στα μάτια της το χάος κι ο γκρεμός!

Συναυλία στις πλαγιές από τροκάνια
οι φλογέρες στο δικό τους το ρυθμό
τ’ αυτιά στις νότες φάκες και δοκάνια
οι πέρδικες θρηνούν τον σκοτωμό!

Κόκκινη κηλίδα δάκρυ στο χορτάρι
μαύρη σελίδα, με αίμα η γραφή
η σημαία φωνάζει πάνω απ’ το κοντάρι
κανείς απ’ τη διχόνοια ξανά να μην ταφεί!

Γάργαρο το νερό κυλάει στη ροή του
οι φλέβες της γης δροσιά αιμορραγούν
στο εξωκλήσι, είναι άδειο το ροΐ του
και οι πιστοί απίστευτα αργούν!

Το βάρος του μόχθου τους, καντάρια
το απόβαρο της ψυχής ομολογούν
τα μυστικά της βρύσης τα λιοντάρια
μαρμάρωσαν και δεν τα μολογούν!

Ξερομάχιασαν στο κατώι οι βαρέλες
αράχνιασε της βίκας η κοιλιά
σαΐσματα, μπατανίες και κουρέλες
στο σεντούκι δεν βγάζουνε μιλιά!

Ο σκόρος κατατρώει τα σωθικά τους
αντίκες, τις αναμνήσεις διατηρούν
μονά-ζυγά τα θέλουνε δικά τους
τα ήθη και τα έθιμα όλοι να τηρούν!

Άνεργη χρόνια η ρόκα με τ’ αδράχτι
η αράχνη τον ιστό της υφαίνει με σπουδή
άεργος ο αργαλειός, τον τρώει τ’ άχτι
χτυπάει τη σκόνη στο ράφι το γουδί!

Ερήμωσε το πεζούλι από τη ρούγα
βουβάθηκε στα σοκάκια η ζωή
του παλαιού μαράθηκε η φούγα
το νέο παίρνει βαθιά αναπνοή

από το άγχος της ζωής όπου βιώνει
ησυχαστήριο και ηρεμιστικό
τα «θέλω» και τα «πρέπει» τα γειώνει
κοινό για τους θαμώνες μυστικό!

Οι μνήμες γλιστρούν στο καλντερίμι
πάνω στα ίχνη απ’ τον πολιτισμό
η παράδοση δικάστηκε ερήμη
για απείθεια και προσηλυτισμό!

Η δικαίωση βλαστάνει σαν κλωνάρι
στροφή στις ρίζες του το μελλοντικό
το σήμερα στου χτες το αγκωνάρι
χτίζει στο αύριο μικρό αρχοντικό!

Στα πεύκα και στα έλατα αγνάντια
άγρια του χωριού η ομορφιά
στο χρόνο η αναπαλαίωση ενάντια
αναμορφώνει τοίχους και κορφιά!

Ο πλάτανος δεσπόζει στην πλατεία
πράσινη ομπρέλα του καλοκαιριού
η Ζωοδόχος Πηγή, εκατονταετία
φύλακας και προστάτης του χωριού!»

Μετά το χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου, προσφέρθηκε σε όλους πλούσιο γεύμα και χόρεψε παραδοσιακούς χορούς το χορευτικό συγκρότημα Ξηροκαμπίου.