Γράφει ο Αργύρης Ορφανός*

Επέτειος για τον Μάνο Λοΐζο πριν λίγες μέρες.
Ανασύρθηκε από την μνήμη μου ένα τραγούδι σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη και μουσική του Μάνου.
"Στην γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ΄ ακορντεόν.’’

Θυμήθηκα ένα φίλο μου ‘’που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν…’’ να εκφωνεί ένα προεκλογικό μήνυμα του νυν Δημάρχου Σπάρτης τον Μάιο του 2014:
-Λέμε όχι στους ίδιους.
Οι ίδιοι τραγουδιστές, όπως και πριν έτσι και μετά, θα συμπράττουν με την Φιλαρμονική στις συναυλίες της και οι ίδιοι μουσικοί θα παίζουν στις εκδηλώσεις του Δήμου;
Αναρωτιέμαι ποιοί, με ποιά κριτήρια και με ποιά διαδικασία τους επιλέγουν.

Φυσικές ερωτήσεις για τη Φιλαρμονική του σήμερα που μάλλον δείχνει να είναι ξεχασμένη στο ενιαίο και αδιαίρετο σχήμα του παρελθόντος.

Οι δυνατότητες της, είμαι βέβαιος, ως έχων και τις ειδικές πιστοποιημένες γνώσεις αλλά και την εμπειρία είναι πολύ περισσότερες. Και θα ήταν ακόμα πιο πολλές αν δεν είχαν ακολουθηθεί συγκεκριμένες μέθοδοι και πρακτικές.
Έχει το ανθρώπινο δυναμικό με τις δεξιότητες εκείνες και την απαραίτητη κατάρτιση για να λειτουργήσει και ως μικρότερα σύνολα, κατ ελάχιστον τρία, εκτός απο ενιαίο σύνολο. Σύνολα τα οποία θα μπορούν να λειτουργήσουν και ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία του Δήμου, σε εσωτερικούς ή εξωτερικούς χώρους, όταν αυτό απαιτείται, με διαφορετικό είδος μουσικής το καθένα, καλύπτοντας εκδηλώσεις με διαφορετικό χαρακτήρα και ανάγκες. Οι υπάρχουσες υποδομές του Δήμου παρέχουν την ευχέρεια, η σύγχρονη τεχνολογία παρέχει τις δυνατότητες.
Έχει την δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση, ταυτόχρονα, στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία, επειδή συνολικά είναι μία μεγάλη δαπάνη για τους Δημότες. Για τους Δημότες που καλούνται, εθελοντικά, να συνδράμουν στην επιτυχία εκδηλώσεων όπως το Σπάρταθλον.

Έχει την δυνατότητα αλλά και το ηθικό βάρος όπως αποτυπώνεται και στο πνεύμα του νομοθέτη στο νόμο που ψηφίστηκε φέτος, το 2015 με τη συμπληρωματική εγκύκλιο, και αφορά και στους μουσικούς που εργάζονται στους ΟΤΑ και τα Νομικά Πρόσωπα αυτών.
Οι εποχές άλλαξαν, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Η προσαρμογή πρέπει να είναι γρήγορη και αποτελεσματική.

Η γνώση και οι υποδομές υπάρχουν τώρα και μακάρι να υπήρχαν και πιο πριν.
‘"Θυμήσου’’ λέει, στο πιο γνωστό ίσως τραγούδι του, ο Αλέκος Παναγιωτόπουλος.
Μαέστρος ήταν κάποτε, στη Φιλαρμονική της Σπάρτης.
‘"Θεέ μου την δεύτερη φορά...’’ λέει ο Λοΐζος, στο τελευταίο τραγούδι του κειμένου αυτού, μαζί με την Μνημοσύνη στείλε στην Γή και την Θέμιδα, την άλλη κόρη του Ουρανού.
Του ουρανού των αγγέλων, που κατοικούν χαρακτήρες σαν τον Μάνο....
Τον Μάνο της μουσικής.

*Μουσικός