ΛΑΚΩΝΙΑ. Η Ιλάειρα ήταν κόρη του βασιλιά της Μεσσηνίας Λεύκιππου και αδελφή της Φοίβης.
Σύμφωνα με το μύθο, όταν οι δυο αδελφές αρραβωνιάστηκαν τα ξαδέλφια τους, τους Αφαρετίδες, γιους του Αφαρέα (αδελφού του Λεύκιππου), Ίδα και Λυγκέα, τις απήγαγαν οι Διόσκουροι, επίσης ξάδελφοί τους.

Οι Διόσκουροι άλλωστε ήταν οργισμένοι με τους Αφαρετίδες από όταν σε κοινό αγώνα οι τελευταίοι δεν διένειμαν δίκαια λάφυρα.

Όταν απήγαγαν τις Λευκιππίδες, η Ιλάειρα έγινε σύζυγος του Κάστορα και η Φοίβη του Πολυδεύκη. Οι Αφαρετίδες όμως τους καταδίωξαν στον Ταΰγετο και τους σκότωσαν. Στη μάχη σκοτώθηκε και ο Λυγκέας ενώ μετά τη λήξη της ο Δίας οργισμένος κεραυνοβόλησε και σκότωσε τον Ίδα.

Αυτός ο μύθος πλάστηκε για να αποτρέψει τους συγγενικούς γάμους που πραγματοποιούνταν κατά κόρον στην αρχαιότητα. Έχει εμπνεύσει δε πολύ συχνά τους αρχαίους ποιητές, καθένας από τους οποίους μετέβαλε με παραλλαγές τον μύθο. Έχει δώσει εξάλλου «τροφή» σε πολλούς καλλιτέχνες στους αρχαίους αλλά και τους νεωτέρους χρόνους.

Εκτός από τις αγγειογραφίες των οποίων υπήρξε προσφιλές θέμα η σκηνή της αρπαγής των Λευκιππίδων από τους Διόσκουρους, χαρακτηριστικό παράδειγμα η αγγειογραφία του περίφημου Μειδίου που βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο, γλύπτες και ζωγράφοι ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα με κυριότερα δείγματα τα ανάγλυφα του ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς και του θρόνου του Αμυκλαίου Απόλλωνα, καθώς και στον ναό των Διοσκούρων στην Αθήνα, (τοιχογραφία του Πολυγνώτου).

Από τα σημαντικότερα έργα των νεώτερων χρόνων ο περίφημος πίνακας του Ρούμπενς με τίτλο «Η αρπαγή των Λευκιππίδων» που φιλοξενείται στο Μουσείο του Μονάχου.