ΣΠΑΡΤΗ. Mην νομίζετε ότι δεν υπάρχουν και σήμερα «Παναγιώτηδες». Για την ιστορία στην φωτογραφία είναι ο επονομαζόμενος «Σερίφης», ο Παναγιώτης Πολυμενάκος. Μίμος, χορατατζής και ενίοτε δύστροπος, αγαπούσε τα παιδιά και τους μοίραζε ό,τι μάζευε όλη τη μέρα από την αμοιβή της «τρέλας» του. Έβγαζε σε ακροατήριο δελτίο τιμών και παρίστανε και τον «σερίφη» της πόλης. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του είχε ρίξει τα «φτερά» του. Ήταν πραγματικά άξιος μεγαλύτερης συμπαράστασης από τα παιδόπουλα που κάποτε έτρεχαν πίσω του για να διασκεδάσουν. Η φωτογραφική μηχανή, με φίλμ, της εφημερίδας «Λακωνική Επικαιρότητα» τον κράτησε «ζωντανό». Χειμώνας με κρύο και σκοτάδι. Ο «Σερίφης» έχει κρεμάσει το αστέρι του στον ουρανό και με μια κουβέρτα μπεζ σαν τη ζωή του έχει τυλίξει τα πόδια του να τα ζεστάνει. Ένα μπουκάλι νερό και ποτηράκι για το πρωινό ξύπνημα. Τον ξαφνιάζει το φλάς και ανοίγει να πει μια καλησπέρα. Τον ξύπνησε η λάμψη. Κάποιος τον πρόσεξε… Έκτοτε δεν τον ξαναείδε ο φωτογράφος της εφημερίδας. Ο τηλεφωνικός θάλαμος σήμερα δεν υπάρχει. Έχει αντικατασταθεί από καρτοτηλέφωνο έξω ακριβώς από το γωνιακό καφέ στη συμβολή Λυκούργου και Άγιδος, στα παλαιά Δικαστήρια Σπάρτης. Και ο «Παναγιώτης» αντικαταστάθηκε από άλλον…

ΝοtosFlashBack