Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Λένε πως η γλώσσα του σώματος και οι μύες του προσώπου είναι δύο στοιχεία από τα οποία μπορείς να ερμηνεύσεις καταστάσεις. Συχνά οι επικοινωνιολόγοι, οι ψυχολόγοι και οι εγκληματολόγοι, καταφεύγουν σε τέτοιες αναγνώσεις προκειμένου να αγγίξουν την πραγματικότητα.

Στη φωτογραφία, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, στην σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε εσπευσμένα στο Κρανίδι. Ο μηχανισμός έχει να αντιμετωπίσει 150 κρούσματα κορωνοϊού σε δομή 500 προσφύγων.
Θα έλεγε κάποιος, ανεπηρέαστος από τα συναισθήματα της κρίσης που βιώνει η κοινωνία, ότι ο μηχανισμός «πιάστηκε στον ύπνο». Γιατί αν μία δομή προσφύγων, ένας καταυλισμός Ρομά, ένα γηροκομείο, δεν είναι οι πρώτες εστίες που προληπτικά, επίμονα και καταλυτικά πρέπει να ελέγχονται, να διασφαλίζονται και να παρακολουθούνται, τότε τι άλλο; Ίσως οι Χαιρετισμοί της Παναγίας την Σαρακοστή… και η Ακολουθία του Επιταφίου… την Μεγάλη Παρασκευή…

Η έκφραση του Παναγιώτη Νίκα, στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, δείχνει το πρόβλημα, δείχνει τη θλίψη, δείχνει την αφόρητη ασύμμετρη πίεση που βιώνει, δείχνει, ίσως, την συνευθύνη… του.
Αναμενόμενη ήταν η κριτική και η πίεση που ασκήθηκε και ασκείται από αιρετούς όπως οι Τατούλης, Γόντικας, Βαρουφάκης, ΚΚΕ, κ.α. για την ολιγωρία που φαίνεται να υπήρξε στην προστασία της δομής από τον κορωνοϊό αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας και περιοχής από ένα ενδεχόμενο πλήγμα στην υγεία της δομής.
Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας δηλώνει ότι «δεν υπήρξε καμία ουσιαστική ανταπόκριση σε θέματα και προβλήματα που αναδείξαμε (εννοεί18 ημέρες πριν) στις 3 και 7 Απριλίου 2020 με δύο έγγραφά μας προς όλες τις αρμόδιες Αρχές. Αυτά τα έγγραφα έχουν δημοσιοποιηθεί. Καμία, σχεδόν, ανταπόκριση δεν υπήρξε ούτε 10 μέρες αργότερα όταν προέκυψε το θέμα της ύπαρξης δύο επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στο Δήμο μας, εκ των οποίων το ένα είχε εργασιακή σχέση με το εν λόγω ξενοδοχείο.
Εξακολουθούν να μην ενημερώνουν τη Δημοτική Αρχή οι υπεύθυνοι, αλλά και να μην προβαίνουν στις αναγκαίες ενέργειες, λόγω της ιδιαιτερότητας του θέματος…
Καμία επίσημη ενημέρωση, επίσης, δεν έχει και το Κέντρο Υγείας Κρανιδίου…».

Φυσικό επόμενο λοιπόν, την ώρα που 150 κρούσματα βαραίνουν την καραντίνα στην συγκεκριμένη περιοχή, πολιτικά πρόσωπα αλλά και θεσμοί όπως η Κυβέρνηση και η Περιφέρεια, να δεχθούν κριτική. Άλλωστε η κριτική και μάλιστα η αδέκαστη είναι ιερή υποχρέωση των αιρετών. Το τέχνασμα των πολιτικών ότι κατά την ώρα της κρίσης δεν πρέπει να ασκείται κριτική είναι η καταφυγή των ανίκανων ή το δικαίωμα όσων δεν έχουν πραγματική ευθύνη άρα δεν έχουν και πρόβλημα...

Είναι πράγματι παράξενη - αν και για όσους τον παρακολουθούν αναμενόμενη - η αντίδραση του Περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα την ώρα που κάνει παρέμβαση ο Πέτρος Τατούλης και καταλογίζει ολιγωρία και κώφευση των αρχών. Μάλιστα ο Παναγιώτης Νίκας, ο άνθρωπος που βλέπετε στην φωτογραφία εμφανώς καταβεβλημένο, απαντά μόνον στον Π. Τατούλη (όχι σε άλλους αυτοδιοικητικούς και κόμματα που τον ελέγχουν) και δεν διστάζει να ειρωνευτεί την παρέμβαση του προκατόχου του – το οποίον αποφεύγει να κατονομάσει – αναφέροντας μάλιστα ότι του προκαλεί μόνον γέλιο (θυμηδία) ο έλεγχος του πολιτικά και θεσμικά εντεταλμένου Πέτρου Τατούλη. Έτσι, άραγε, αντιδρά σε κάθε έλεγχο ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου..; Ο προκάτοχός του δεν είναι θεσμικά, πολιτικά, λογικά και δυναμικά ο ελεγκτής του; Άραγε ακόμα και αν η παρέμβαση Τατούλη ήταν (που φυσικά δεν ήταν) αστεία, γελοία, άστοχη, ακατάλληλη, αυτός ο άνθρωπος, ο Περιφερειάρχης, έχει τη διάθεση να γελάσει και να σαρκάσει επειδή βλέπει μόνον τον πολιτικό αντίπαλο; Το πρόβλημα το βλέπει; Έτσι προσπαθεί να πείσει όλους μας ότι το κύριο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το Κρανίδι; Είναι τόσο σίγουρος ότι είναι μόνον το Κρανίδι;

Κι όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλες οι στάσεις και συμπεριφορές έχουν εξήγηση. Έχουν, αν θέλετε, ένα υπόβαθρο που τις εκσφενδονίζει όταν νιώθει την πίεση της ευθύνης ή την απειλή της αποκάλυψης…

Ο πολιτικός άνδρας που εξελέγη με την ΝΔ Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, ο Παναγιώτης Νίκας, αναμφισβήτητα έχει κάποια στοιχεία που το καθιστούν δίκαια μέλος του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Σίγουρα έχει κάποια προσόντα και βεβαίως θα επιδεικνύει κάποιες ικανότητες κατά την άσκηση του καθήκοντός του. Όποιος το αρνηθεί είναι εμπαθής.
Ωστόσο έχει ένα μεγάλο και κρίσιμο μειονέκτημα. Ένα μειονέκτημα που συνήθως καθιστά κάθε φιλόδοξο αλλά και κάθε θεσμικό πολιτικό, αδύναμο, ασταθή και ενδεχομένως κάτω απο συγκεκριμένες συνθήκες, επικίνδυνο.
Όπως περιγράφουν διακεκριμένα στελέχη της αυτοδιοίκησης και της πολιτικής του Μοριά αυτό το στοιχείο, που φαίνεται να διακατέχει την πολιτική αλλά και προσωπική του νοοτροπία του Παναγιώτη Νίκα είναι η αδυναμία διαχείρισης κρίσεων. Η αδυναμία να προβλέψει, να συντονίσει και να διαχειριστεί καταστάσεις έκτακτες, δύσκολες, που απαιτούν το εξαιρετικό προσόν να συνδυάζει άμεσα, κατάρτιση, ηγετικά προσόντα, αποφασιστικότητα και ανάληψη ευθύνης. Ισως η κομματική του πειθαρχία, επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την αδυναμία του αυτή με αποτέλεσμα να «ταυτίζεται» με δραματικές καταστάσεις. Αν και θα μπορούσε την κομματική του συνέπεια να την αξιοποιήσει για καλό του τόπου, όπως ένας άλλος προκάτοχός του, ο Σταύρος Μπένος, που αναμόρφωσε μέσα από τα ερείπια την σεισμοθανή Καλαμάτα, αξιοποιώντας αλλά και αξιώνοντας τα πάντα από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ…
Ο Παναγιώτης Νίκας λοιπόν, είναι το πρόσωπο που έπρεπε να διαχειριστεί τις φονικές πλημμύρες στην ανοχύρωτη Καλαμάτα, προ ετών. Τότε που ως δήμαρχος, όπως έλεγαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι της Μεσσηνίας, μπροστά στον πνιγμό της πόλης, είχε κρυφτεί, ενώ οι πολίτες έδιναν μάχη με τη λάσπη και τα νερά θρηνώντας και νεκρή δημότισσα. Τότε λοιπόν ακόμα και υψηλά πολιτικά στελέχη της ΝΔ είχαν εξοργιστεί με την απουσία του πρώτου πολίτη της πόλης, του Παναγιώτη Νίκα, που ανάγκασε μάλιστα καναλάρχη της Μεσσηνίας να εκφράσει φόβο και λόγο για «μοιραίο δήμαρχο».
Δεν πέρασε πολύ καιρός όταν η πόλη της Καλαμάτας βίωσε ακόμα ένα τραγικό γεγονός. Το «έθιμο» με τις σαϊτες της Αποκριάς που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ενός εικονολήπτη. Μια σαϊτα από τις πολλές και ανεξέλεγκτες, σε δημόσια εκδήλωση, στο κέντρο της Καλαμάτας, ήταν θέμα χρόνου, τύχης ή πιθανοτήτων να κτυπήσει έναν πολίτη, παιδί, ενήλικα, εικονολήπτη, δημοσιογράφο. Όταν αυτό συνέβη, πάλι ο Παναγιώτης Νίκας δεν στάθηκε στο ύψος της περίστασης, ακροβατώντας ανάμεσα σε αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις γύρω από το έθιμο, τις ευθύνες και τις αιτίες του τραγικού συμβάντος…
Σήμερα ο περιφερειάρχης της ΝΔ Παναγιώτης Νίκας, έχοντας στην περιφέρειά του δομές προσφύγων και καταυλισμούς Ρομά, δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για το τι θα του καταλογίσουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι παρά για το τι πρέπει να (ή έπρεπε να έχει) κάνει. Έτσι είναι αναμενόμενο, οι εκκλήσεις ενός δημάρχου (της Ερμιονίδας) να μην έχουν απήχηση. Είναι επίσης αναμενόμενο η απάντηση του προς τον Πέτρο Τατούλη (κι εμμέσως προς κάθε ασκούντα έλεγχο) να έχει χαρακτηριστικά παλαιοκομματισμού και αποπροσανατολισμού. Την ώρα λοιπόν που ο Παναγιώτης Νίκας «χάνει την μπάλα» δεν έχει – και αυτό είναι απορίας άξιον – ένα σύμβουλο σε εγρήγορση, να του υπενθυμίσει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα: στην κρίση από την ρουτίνα, στο προσωπικό θέμα από το καθήκον, στο δραματικό από το αστείο, στο προκλητικό από το ρηξικέλευθο.

Δυστυχώς ο πρώτος πολίτης του Μοριά δεν έχει διαμορφώσει ομάδα συνεργατών που θα συνέδραμε το έργο του σε στιγμές και σε πτυχές που φαίνεται να έχει παροιμιώδη, πλέον, αδυναμία.
Επειδή λοιπόν οι καιροί αλλάζουν και όπως μας λένε οι πολιτικοί μας τίποτα αύριο δεν θα είναι ίδιο, η δε αυτοδιοίκηση θα αναμετρηθεί με την κεντρική πολιτική σκηνή, ας νοιαστούν στην Περιφέρεια Πελοποννήσου να διαμορφώσουν ομάδες διαχείρισης κρίσεων και έκτακτων περιστάσεων διότι και οι πανδημίες θα έρχονται και οι πυρκαγιές θα μαίνονται και οι πλημμύρες θα βρυχώνται και οι πολίτες θα απειλούνται.
Ο Παναγιώτης Νίκας θα πρέπει να αξιώσει από τον κομματικό οργανισμό και κυβερνητικό σύστημα που του πρόσφερε, ως νομή κομματικής στράτευσης, την Περιφέρεια Πελοποννήσου, τη στήριξη και στελέχωση. Αλλιώς θα πρέπει άμεσα να στραφεί στις δυνάμεις που διαθέτει το Περιφερειακό Συμβούλιο και υπαγορεύει άλλωστε η εκλογικά διαμορφωμένη, σύνθεσή του.
Ένα είναι βέβαιον: Κρίσεις θα έρθουν και άλλες και δικαιολογία, πλέον, δεν θα υπάρχει!