ΣΠΑΡΤΗ. Ο Δήμαρχος Σπάρτης δεν αρκεί που έχει καλές προθέσεις. Δεν αρκεί που έχει θεωρητικές θέσεις. Δεν αρκεί να επιχειρεί συνθέσεις. Δεν αρκεί να αποφεύγει τις αντιθέσεις. Πρέπει να έχει γνώση (και) της σύγχρονης ιστορίας της πόλης.

Προ ημερών, ο κ. Πέτρος Δούκας, επιχειρηματολογώντας, προκειμένου να τεκμηριώσει ότι η έλευση του Τζέραλντ Μπάντλερ ήταν σωστή επιλογή, ισχυρίστηκε ότι ο πλανήτης, έμαθε ότι υπάρχει η Σπάρτη από την ταινία «300».

Δεν υπάρχει αμφιβολία. Για μια 5ετία υπήρξε καταιγιστική διάδοση του ονόματος της Σπάρτης και της Μάχης των Θερμοπυλών. Υπήρξαν λαοί και πληθυσμοί που πληροφορήθηκαν τι είναι Σπάρτη από την συγκεκριμένη ταινία. Αυτό βέβαια είναι και το επικίνδυνο της υπόθεσης… γιατί η Σπάρτη δεν ήταν ακριβώς αυτό που δείχνει η ταινία.

Ωστόσο, το να ισχυρίζεται ο Δήμαρχος της Σπάρτης ότι ο λαός μιάς χώρας, της Ιαπωνίας, έμαθε ότι υπάρχει η πόλη Σπάρτη χάριν της ταινίας είναι μεγάλο σφάλμα που πρέπει να διορθώσει. Απορίας δε άξιον είναι πως δεν έσπευσαν να τον διορθώσουν οι συνεργάτες του που ασφαλώς γνωρίζουν… Ας προστατεύσουν τον Δήμαρχο. Δεν χρειάζεται κάθε τόσο να υποβάλλεται σε τέτοιο τιμωρητικό «χαρακίρι»;

Για την ιστορία λοιπόν της νεότερης Σπάρτης να υπενθυμίσουμε στη σημερινή Δημοτική Αρχή Σπάρτης ότι:

1. Οι Ιάπωνες από το 1990 συμμετέχουν στο Σπάρταθλον έχοντας την πολυπληθέστερη αποστολή και κάνοντας στη χώρα τους ειδική προετοιμασία που συμπεριλαμβάνει ακόμα και αναφορές στους αρχαίους Σπαρτιάτες μαχητές. Το 1990 ο Μπάτλερ ήταν έφηβος.

2. Οι Ιάπωνες και οι πολεμικές τους τέχνες έχουν κοινά σημεία, κώδικες και τεχνικές με την αγωγή των αρχαίων Σπαρτιατών, γεγονός που εδώ και αιώνες έχει καταστήσει την Σπάρτη πόλη αδελφή στους Ιάπωνες.

3. Πριν από 34 χρόνια η πόλη της Σπάρτης αδελφοποιήθηκε με την πόλη της Ιαπωνίας Τανακούρα. Για την ιστορία λοιπόν θυμίζουμε ότι στις 23 Σεπτεμβρίου 1986 έγινε στη Σπάρτη η τελετή αδελφοποίησης. Το 1987 αποστολή από τη Rennaissance Tanakura επισκέφτηκε τη Σπάρτη. Το 1990 έγινε τελετή εγκαινίων του Rennaissance Tanakura, μεγάλου αθλητικού κέντρου που χτίστηκε με μορφή αρχαίου ελληνικού ναού. Το 1991 αποστολή από τη Σπάρτη με χορευτικό συγκρότημα επισκέφθηκε την Tanakura. Το 1986 ο Μπάτλερ ήταν μικρό παιδάκι.

4. Στην πόλη της Tanakura και στο περίφημο κατάμεστο από Ιάπωνες Αθλητικό Κέντρο γίνονται ειδικές τελετές για την αρχαία Σπάρτη αναφορές στην ιστορία και στα ανδραγαθήματα των Σπαρτιατών ενώ οι δρομείς του Σπάρταθλον εκεί δίνουν όρκο νίκης.

Αν, λοιπόν, η Σπάρτη δεν έχει κατορθώσει ακόμα και σήμερα να αξιοποιήσει την αδελφοποίηση με την πόλη και την χώρα της Ιαπωνίας (ομοίως και με κάθε πόλη αδελφή της) αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολίτες του κόσμου, όπως οι Ιάπωνες, δεν γνωρίζουν και δεν λατρεύουν την Σπάρτη και την ιστορία της.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε όλοι και πρώτα απ’ όλους οι Δημοτική Αρχή είναι ότι δεν αρκεί η διάδοση ενός ονόματος και η πρόσκληση σε ένα προορισμό. Σημασία έχει τι εστί προορισμός σήμερα και τι μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη, πνευματικά, εμπειιρικά, ψυχαγωγικά. Αν η Σπάρτη και η Ελλάδα δεν αρθούν στο ύψος των περιστάσεων καμία ταινία και καμία καμπάνια δεν θα προσφέρει τίποτα. Αντίθετα θα εκθέσει ίσως και ανεπανόρθωτα…

Άλλωστε λίγοι είναι οι ιστορικοί, οι πρωθυπουργοί, οι στρατάρχες, οι ακαδημαϊκοί, οι καλλιτέχνες, οι επιχειρηματίες που γνώριζαν μέχρι σήμερα την Σπάρτη; Γιατί η Σπάρτη δεν το αξιοποίησε;

Αυτό που θα πρέπει να φροντίσει ο Δήμος Σπάρτης είναι:

- Οι Ιάπωνες (αλλά και όλοι οι πολίτες του κόσμου) που επισκέπτονται την Σπάρτη, είτε ως επιστήμονες, είτε ως αθλητές, είτε ως τουρίστες, να βιώνουν εμπειρίες που κρατούν αναμμένη τη φλόγα της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης Σπάρτης στη συνείδηση και στην μνήμη τους.

- Η Σπάρτη να γίνει περισσότερο γνωστή στην Επιτροπή των εκδηλώσεων για τα 2500 χρόνια από την Μάχη των Θερμοπυλών. Επιτροπή που δείχνει να γνωρίζει την Σαλαμίνα αλλά να μην αντιλαμβάνεται ότι το έπος της Μάχης των Θερμοπυλών το έγραψε η Σπάρτη, πόλη στη νότια Πελοπόννησο… την οποία εσχάτως επισκέφθηκε και ο Μπάτλερ…

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες ακόμα σημεία που «πρέπει» αλλά ας μείνουμε, προς το παρόν και ας αντιμετωπίσουμε το «χαρακίρι» του δήμαρχου, που δεν πρέπει να ξανασυμβεί μιας κι έχει ακόμα πολλά να μάθει για την νέα Σπάρτη.