Γράφει ο Γιάννης Χατζής

Πυρρίχη: Μετρικός πους, αποτελούμενος από δύο βραχείες συλλαβές (υυ).

Ο Ξενοφών (Ανάβασις, ζ 1, και 12) μας λέει ότι υπήρχαν δύο μορφές χορού πυρρίχη: Ο επικρίδιος και ο ορσίτης.

Ο Αριστόξενος ο μουσικός, «φησί δέ την πυρρίχην από Πυρίχου Λάκωνος το γένος την Προσηγορίαν λαβείν. Λακωνικόν δ, είναι μέχρι και νυν όνομα τον Πύριχον. Εμφανίζει δε η όρχησις πολεμική ούσα ως Λακεδεμονίων το εύρημα, πολεμικοί δε, εισίν οι Λάκωνες ών και οι υιοί τα εμβατήρια μέλη αναλαμβάνουσιν, άπερ καί ενόπλια καλείται. Εκμανθάνουσι τε πάντες έν Σπάρτη από πέντε ετών πυρριχίζειν».

«Φαιδράς παραλλαγάς ενοπλίου ορχήσεως απετέλουν το όκλασμα (δεξιοτεχνικός χορός πολεμιστού φέροντος δύο ασπίδας) και ο πυρρίχιος εκτελούμενος υπ’ ορχηστρίδων. Χορός των σπαρτιατικών γυμνοπαιδιών εξετελείτο είς μνήμην των εν Θερμοπύλαις πεσόντων τριακοσίων ή προς τιμήν του Πυθίου Απόλλωνος συνοδεία λύρας και αυλού» (Αθήναιος, ΙΔ, 630).

Είναι τρείς οι χοροί της λυρικής ποίησης: Η πυρρίχη, ο γυμνοπαιδικός και ο υπορχηματικός.

Η πυρρίχη είναι πολεμικός χορός. Γιατί χορεύουν παιδιά οπλισμένα και στον πόλεμο χρειάζεται ταχύτητα.

Και είναι το πιο σημαντικό είδος πολεμικού χορού.

Η πυρρίχη ήταν ένας εντυπωσιακός χορός! Χορευόταν είτε από ένα πρόσωπο, είτε από περισσότερα ζεύγη χορευτών, που έφεραν ασπίδα, δόρυ ή σπαθί και μιμούνταν τις κινήσεις των πολεμιστών σε επίθεση και άμυνα.

Χορευόταν συνήθως στις δωρικές πολιτείες, κυρίως στην Λακωνία. Στην Σπάρτη χορευόταν από νέους, κατά την τελετή των Διοσκούρων (Κάστορος και Πολυδεύκους) ήδη τον 6ο πΧ αιώνα.

Εισήχθη και στην πόλη των Αθηνών, στον Εορτασμό των Παναθηναίων.

Πηγές: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 13.10.2021.

- Αθήναιος, «Δειπνοσοφιστές».

- Αριστοξενος, «Περί ρυθμών».

- Λεκάκης Γ., «Λακώνων Γη».

- Μιχαηλίδης Σόλων, «Εγκυκλοπαίδεια αρχαίας ελληνικής μουσικής».

(*) Μουσικός

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις