Γράφει ο Ηλίας Περγαντής

ΕΛΛΑΔΑ. Ο Παναγιώτης Γιατράκος γεννήθηκε στην Άρνα Λακωνίας ( 1790 ή 1791), υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα, τόσο κατά τη διάρκεια του Αγώνα, όσο και κατά την πρώτη περίοδο του νέου Ελληνικού κράτους.

Ο Παναγιώτης Γιατράκος σπούδασε στην Πάντοβα ιατρική, την οποία ασκούσαν εμπειρικά και άλλα μέλη της οικογένειάς του (στο «αφιερωτικό» της μύησής του στη Φιλική Εταιρεία αναφέρεται ήδη ως «Σπαρτιάτης χειρουργός»). Αργότερα, ίσως το 1817, εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο και κατατάχτηκε σε αγγλικό στρατιωτικό σώμα. Λίγο πριν από την έναρξη του Αγώνα ίδρυσε στην περιοχή του Μυστρά «Σχολείον Ιατροχειρουργικής» και εκπαίδευσε στην ιατρική και την επείγουσα χειρουργική όχι μόνο τους αδερφούς του αλλά και πολλούς άλλους που αργότερα πρόσφεραν πολυτιμότατες υπηρεσίες στην Επανάσταση.

Πήρε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς επικεφαλής στρατιωτικού σώματος Αρκάδων και Μανιατών, καθώς και στις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους για την παράδοση της πόλης. Υπήρξε επίσης μεταξύ των πολιορκητών του Ναυπλίου και του Ακροκορίνθου και συνυπέγραψε με άλλους οπλαρχηγούς τη συμφωνία παράδοσης από τον Κιαμίλ Μπέη του σημαντικού αυτού κάστρου. Την άνοιξη του 1822 ο Γιατράκος διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Ηπείρου, όπου εκστράτευσε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, καθώς και στην αντιμετώπιση της εκστρατείας του Δράμαλη στην Πελοπόννησο το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου. Ο Παναγιώτης Γιατράκος θεωρήθηκε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Παναγιώτη Κρεββατά το Νοέμβριο του 1822, η ενοχή του όμως δεν αποδείχτηκε.

Με την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο Παναγιώτης Γιατράκος αναμείχθηκε στην πολιτική.

Η δράση του κατά την καποδιστριακή περίοδο υπήρξε περιορισμένη και είναι γνωστό ότι αργότερα υπήρξε αφοσιωμένος στο βασιλιά Όθωνα.

Το 1834 συνετέλεσε στην καταστολή της εξέγερσης που εκδηλώθηκε στη Μεσσηνία εναντίον της βαυαρικής αντιβασιλείας με πρωταγωνιστή το Γιαννάκη Γκρίτζαλη και ορίστηκε αντιπρόεδρος του Στρατοδικείου που δίκασε τους επαναστάτες το Σεπτέμβριο του 1834.

Στις 16 Ιουνίου 1844 διορίστηκε γερουσιαστής, ενώ είχε διατελέσει και βουλευτής.

Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1851 και την κηδεία ακολούθησε πεζός ο ίδιος ο βασιλιάς Όθωνας.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις