ΑΡΕΟΠΟΛΗ. Ίσως μια από τις πιο ελπιδοφόρες στιγμές του εορτασμού της 17ης Μαρτίου στη Μάνη, η δημόσια έκφραση γνώμης από την μαθήτρια της Β’ Λυκείου του ΓΕΛ Αρεόπολης Ιωάννας Μπουτεράκου.

Στάθηκε απέναντι σε αρχές και λαό, απέναντι στην βαριά ιστορία του τόπου της και είπε: «Ήρωας στα δικά μου μάτια είναι αυτός που δεν λειτουργεί ατομιστικά. Είναι αυτός που παλεύει και αγωνίζεται για τις αξίες και τα ιδανικά του, που έχει ένα όραμα και, με έντονο το αίσθημα της αυτοθυσίας, δρα για το σύνολο, για την ενότητα».

Η ομιλία της

«Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

Ονομάζομαι Μπουτεράκου Ιωάννα, είμαι μαθήτρια της δευτέρας τάξης του Γενικού Λυκείου Γυθείου και είμαι πολύ χαρούμενη που μου δίνεται η ευκαιρία να σας εκφράσω κάποιες σκέψεις μου για την επέτειο της ιστορικής μέρας της 17ης Μαρτίου που γιορτάζουμε σήμερα.

Θα ήθελα να ξεκινήσω αναφέροντας τι σημαίνει ήρωας για μένα. Ήρωας στα δικά μου μάτια είναι αυτός που δεν λειτουργεί ατομιστικά. Είναι αυτός που παλεύει και αγωνίζεται για τις αξίες και τα ιδανικά του, που έχει ένα όραμα και, με έντονο το αίσθημα της αυτοθυσίας, δρα για το σύνολο, για την ενότητα. Αυτό μάλλον δικαιολογεί το γιατί πιστεύω πως η δική μας εποχή είναι μια εποχή αντιηρωική.

Παρ’ ότι ζούμε σε έναν ειρηνικό και δημοκρατικό τόπο και χρόνο, είναι μια εποχή που της λείπει το συλλογικό πνεύμα, το αίσθημα της αυτοθυσίας, η πίστη, το εθνικό όραμα. Είναι μια εποχή που εμείς οι νέοι πασχίζουμε να βρούμε ένα πρότυπο.

Όπως πολύ καλά γνωρίζετε δεν είναι λίγες οι φορές που ως έφηβοι, λόγω της απειρίας που χαρακτηρίζει την ηλικία μας, αναζητάμε και υιοθετούμε πρότυπα που μας προβάλλουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλες παρόμοιες πηγές. Δεν συλλογιζόμαστε ότι θα μπορούσαμε απλά να ανατρέξουμε σε πρόσωπα και γεγονότα του ιστορικού μας παρελθόντος. Αν κάναμε μια τέτοια αναδρομή, θα συνειδητοποιούσαμε πως η επέτειος της δεκάτης εβδόμης Μαρτίου του 1821 αποτελεί μία τέτοια πηγή έμπνευσης και θαυμασμού. Άνθρωποι ελεύθεροι, που των Τούρκων υπόδουλοι δεν είχαν υπάρξει ποτέ, έδωσαν τη ζωή τους, για να βοηθήσουν στην απελευθέρωση του υπόδουλου ελληνικού λαού. Πρωτοστάτησαν σε έναν αγώνα άνισο και παρά την πλεονεκτική θέση τους σε σύγκριση με τους άλλους Έλληνες, δεν σταμάτησαν στιγμή να τον ενισχύουν. Οι Μανιάτες ήταν σίγουρα άνθρωποι με αδυναμίες, τις οποίες όμως την κατάλληλη στιγμή μετέτρεψαν σε αρετές, ώστε να υπηρετήσουν έναν ιερό σκοπό.

Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαμε να μείνουμε αδιάφοροι και ανεπηρέαστοι, όταν, ενώ σε όλη την Ελλάδα ο αγώνας είχε σβήσει, η αδούλωτη Μάνη συνέχιζε να αποτελεί πλέον κοιτίδα της επανάστασης και εξακολουθούσε να προκαλεί τρόμο στον εχθρό;

Πώς θα μπορούσαμε να μείνουμε ασυγκίνητοι, όταν την ίδια ώρα που συγκεντρώθηκαν οι Καπεταναίοι στην Αρεόπολη και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης συμφωνούσε πανηγυρικά με τους υπόλοιπους Μανιάτες για την έναρξη της επανάστασης και την απελευθέρωση της Καλαμάτας, την ίδια ώρα ο σουλτάνος είχε όμηρο τον πατέρα του για την πίστη του πατέρα του;

Αυτά αποτελούν παραδείγματα γενναιότητας, ηρωισμού, αυτοθυσίας, πρότυπα ανθρώπων που είχαν οράματα, όχι ατομικά, αλλά συλλογικά και ταύτιζαν την δική τους πρόοδο και ευδαιμονία με την πρόοδο και ευδαιμονία όλων των υπόλοιπων συμπατριωτών τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δίνουν και τη ζωή τους.

Ίσως λοιπόν είναι η ευκαιρία σήμερα και εμείς σαν νέοι να παραδειγματιστούμε απο προσωπικότητες του ιστορικού παρελθόντος. Να ανατρέξουμε σε αυτό αναζητώντας πρότυπα που θα μας καθοδηγήσουν, που θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την πορεία μας και θα μας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουμε το πόσο σημαντική είναι η ανάληψη της ευθύνης μας απέναντι όχι μόνο στον εαυτό μας αλλά και απέναντι στην κοινωνία μας και την πατρίδα μας.

Γιατί μόνο τότε μπορούμε να ονομαζόμαστε Έλληνες.

Σας ευχαριστώ πολύ»

Δείτε την ομιλία της:

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις