Σπάρταθλον: Διανύοντας 245 χιλιόμετρα ανάμεσα σε μνημεία, ιστορία, πολιτισμό και Ελλάδα

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ: Αν υπάρχει μια διαδρομή που συνθέτει απόλυτα την Αρχαία Ελλάδα, τον πολιτισμό και την ιστορία της, αυτή δεν είναι άλλη από τα 245 χιλιόμετρα του Σπάρταθλον ανάμεσα σε μνημεία, πόλεις, χωριά, βουνά, μονοπάτια και ανθρώπους.

Για πολλούς, αυτός είναι ο δυσκολότερος αγώνας δρόμου του κόσμου. Άλλοι τον αποκαλούν υπερμαραθώνιο και άλλοι το σημαντικότερο αγώνα υπεραποστάσεων της Γης. Υπάρχουν κι εκείνοι που το όλο εγχείρημα το βλέπουν σαν μια τρέλα, έναν άθλο, κάτι ανέφικτο. Γι αυτό πεισμώνουν και τολμούν.

Τα 245,3 χιλιόμετρα μπορεί να είναι ένας «κανονικός» αριθμός για έναν μαραθωνοδρόμο. Όμως οι υψομετρικές διαφορές, οι εναλλαγές στη θερμοκρασία, οι απαιτητικοί χρόνοι, τα δύσβατα μονοπάτια και οι καιρικές συνθήκες, καθιστούν αυτό τον αγώνα αν όχι τον δυσκολότερο του κόσμου, τότε σίγουρα έναν από τους κοπιαστικότερους της υφηλίου.

Εκείνο όμως που προσθέτει μαγεία σε αυτή τη διαδρομή είναι το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο στήθηκε όλος αυτός ο άθλος.

Ιστορικό υπόβαθρο με φόντο την Αρχαία Ελλάδα

Όταν λοιπόν το 490 π. Χ. οι Αθηναίοι ετοιμάζονταν για τη μεγάλη Μάχη του Μαραθώνα κατά των Περσών, έστειλαν τον δρομέα Φειδιππίδη να ζητήσει βοήθεια από τους Σπαρτιάτες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο δρομέας έφτασε στη Σπάρτη δυο μέρες μετά.

Πάνω σε αυτή την πληροφορία, τέσσερις Βρετανοί αξιωματικοί της αεροπορίας και παράλληλα δρομείς, δοκίμασαν να τρέξουν την απόσταση Αθήνα – Σπάρτη μέσα σε δυο μέρες. Αφού τα κατάφεραν και τερμάτισαν οι τρεις από τους τέσσερις, απέδειξαν πως ο Ηρόδοτος είχε δίκιο.

Η διαδρομή σχεδιάστηκε κατά προσέγγιση και σύμφωνα με τις οδούς της αρχαιότητας. Έτσι σήμερα η διαδρομή, διασχίζει την Πελοπόννησο και περνάει από όλες τις σημαντικές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας.

Το πέρασμα της διαδρομής ανάμεσα σε σπουδαία μνημεία και αξιοθέατα

Η κορδέλα της αφετηρίας κόβεται κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στην Αθήνα τα ξημερώματα. Οι αθλητές διασχίζουν την Αποστόλου Παύλου, κατευθύνονται στο Θησείο και την πλατεία Αγίων Ασωμάτων μέχρι να αρχίσουν να εγκαταλείπουν την πόλη μέσω της Ιεράς Οδού.

Το πέρασμα από τον Ισθμό της Κορίνθου έχει τη δική του βαρύτητα μιας κι εδώ οι Έλληνες είχαν κατασκευάσει τη Δίολκο, έναν πλακόστρωτο δρόμο στον οποίο έσερναν τα καράβια από τον Κορινθιακό προς τον Αργοσαρωνικό κόλπο (και το αντίστροφο) για να γλιτώνουν τον περίπλου της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, αυτή η πρωτοποριακή κατασκευή ήταν και ο πρώτος σιδηρόδρομος στον κόσμο.

Το πέρασμα από την Αρχαία Κόρινθο, την μεγαλοπρεπή πόλη - κράτος του αρχαίου κόσμου, είναι αναμφίβολα μια δυνατή εμπειρία. Η νέα πόλη βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τα μνημεία και η αίσθηση γαλήνης και καθήλωσης είναι κάτι παραπάνω από αισθητά σε αθλητές και επισκέπτες. Ίσως η πιο εντυπωσιακή εικόνα είναι αυτή των αθλητών καθώς περνούν μπροστά από το Ναό του Απόλλωνα.

Το επόμενο πέρασμα που δημιουργεί συγκίνηση είναι αυτό της Νεμέας. Οι δρομείς διασχίζουν μια σειρά από ιστορικά αξιοθέατα (άλλα περισσότερο ορατά και άλλα λιγότερο) μέχρι να μπουν στη νέα Νεμέα και το σημείο ελέγχου.

Μέχρι εδώ αλλά και ως το σημείο που οι δρομείς ανηφορίζουν προς το ορεινό μονοπάτι πριν τη σήραγγα του Αρτεμισίου, η διαδρομή είναι μια σύνθεση της ελληνικής επαρχίας. Πορτοκαλεώνες, ελαιώνες, αμπελώνες, μικρά χωριά, αγροτικοί δρόμοι, αγροτεμάχια και κυρίως οι άνθρωποι κάθε ηλικίας που στέκονται στους δρόμους να θαυμάσουν αυτή τη γιορτή του αθλητισμού, δημιουργούν την αληθινή εικόνα της Ελλάδας.

Ύστερα σειρά έχει η κορυφή Σάγκα, στο βουνό που λάτρευαν οι αρχαίοι που ζούσαν στην περιοχή της σημερινής Αρκαδίας. Η ανάβαση γίνεται μέσα από ένα φιδωτό ορεινό μονοπάτι και πάλι κατάβαση στο ομώνυμο χωριό. Ακολουθούν η Νεστάνη και η Τεγέα με τη δική τους κληρονομιά από τα βάθη των αιώνων.

Μετά τους Βουτιάνους, ο στόχος που δεν είναι άλλος από τη Σπάρτη και το άγαλμα του Λεωνίδα, μοιάζει πλέον εφικτός. Το χέρι να απλώσει κανείς, νομίζει πως θα αγγίξει τη Σπάρτη και θα «εισπράξει» κάτι από την αίγλη των αρχαίων χρόνων της ισχυρής, γενναίας και φημισμένης πόλης – κράτος.

Επίλογος, τα τελευταία μέτρα του άθλου λίγο πριν το άγγιγμα στο πόδι του Λεωνίδα και τα ανάμικτα συναισθήματα των αθλητών. Πόνος, κούραση, λύτρωση, χαρά και συγκίνηση. Όλα χαραγμένα σε πρόσωπα από όλες τις γωνιές του κόσμου. Μια γιορτή από χρώματα, διάφορες γλώσσες και τις προσωπικές κατακτήσεις του καθενός. Όλα σε μια σταλιά πόλη, που στέκει ακόμα όρθια.