Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών στην άμεση δημοκρατία ή κάποιων αντιπροσώπων τους στην αντιπροσωπευτική ή έμμεση δημοκρατία.

Στην Αθηναϊκή δημοκρατία της κλασσικής εποχής, όπου η εκκλησία του Δήμου λάμβανε όλες τις πολιτικές αποφάσεις, όριζε κάποιους πολίτες, άμεσα ανακλητούς και ελέγξιμους, με περιορισμένη διάρκεια θητείας, προκειμένου να μην «επαγγελματοποιηθούν» ως πολιτικοί ηγέτες. Το εντυπωσιακό στην περίπτωση είναι ότι ικανός αριθμός πολιτών υπηρετούσε διαδοχικά επί διετία σε κάποια στιγμή στη ζωή του την Βουλή. Ένα λειτούργημα υποχρεωτικό, τιμητικό, ανιδιοτελές και εξαιρετικά απαιτητικό. Οι Βουλευτές έχαιραν μεγάλης εκτίμησης.

Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα όπου μιλάς για πολιτική και όλοι, κυρίως οι νέοι, αποστρέφουν το πρόσωπο τους. Μιλάς για πολιτικούς και οι περισσότεροι τους κατηγοριοποιούν ως την χειρότερη κάστα ανθρώπων. Οι ίδιοι οι πολιτικοί ηγέτες δεν το χαίρονται. Συχνά κινδυνεύουν από την χλεύη των πολιτών σε σημείο να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν «ελεύθερα» στο δρόμο. Πρόκειται για τον φανατισμό μεταξύ των κομμάτων; Πρόκειται για πλήθος από άστοχες αποφάσεις των που έχουν φέρει τους πολίτες σε δύσκολη κατάσταση; Ήταν λαθεμένη η ψήφος των πολιτών που έφερε τους πολιτικούς στη συγκεκριμένη θέση εξουσίας ή μήπως και αυτοί οι ίδιοι δεν υπήρξαν ποτέ ικανοί και κατάλληλοι για αυτή τη θέση; Άξιοι όπως θα λέγαμε για το λειτούργημα αυτό;

Λοιπόν, τίποτα δεν ενοχλεί περισσότερο τους πολίτες από το να βλέπουν εκεί αυτούς τους ίδιους και τους ίδιους «πολιτικούς», ως επαγγελματίες του είδους, να επιμένουν πάση θυσία και με αρκετή δόση υστεροβουλίας να επανεκλεγούν, προκειμένου κάθε φορά να μας … σώζουν. Ως να πρόκειται για μία προσωπική τους επιχείρηση που πρέπει να διασωθεί ζωντανή και ακμαία εφόρου ζωής. Μερικοί μάλιστα «κληρονομούν» την πολιτική αυτή καριέρα στα παιδιά τους, άσχετα αν αυτά το αξίζουν ή όχι. Έχουμε απτά παραδείγματα. Προς το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν όλα τα μέσα μεταξύ των οποίων διαπλοκή, εκδούλευση και μικρό εξυπηρετήσεις προς τους πολίτες με σκοπό την επανεκλογή τους. Οι πολίτες μετατρέπονται έτσι σε πελάτες τους.

Το φαινόμενο αυτό δεν ενδημεί μόνο στην κορυφή δηλαδή στο Κοινοβούλιο. Η εμμονή για την διατήρηση της καρέκλας της εξουσίας παρατηρείται εν πολλοίς και στην περιφέρεια της εξουσίας, για παράδειγμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είμαστε προσωπικά από αυτούς που υποστηρίζουμε έμπρακτα τη θέση ότι η πολιτική είναι «καλό» πράγμα και ότι τίποτα δεν προάγεται στην κοινωνία χωρίς την πολιτική. Όμως άλλο πολιτική και άλλο επάγγελμα. Η πολιτική δεν μπορεί να εξελίσσεται σε επάγγελμα το οποίο μάλιστα να προσδίδει επί πλέον οφίτσια και συντάξεις στους πολιτικούς. Ούτε βέβαια και το επάγγελμα επιτρέπεται να αποτελεί εφαλτήριο και συνδεδεμένο όχημα για πολιτικές καριέρες συναλλαγής.

Για το λόγο αυτό πρέπει στην επερχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να ληφθούν μέτρα περιορισμού της θητείας των βουλευτών προκειμένου να αποφευχθεί η επαγγελματοποίηση τους. Εμείς οι πολίτες μπροστά στην κάλπη να επιδιώκουμε την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Να μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Αθηναίοι εξόρισαν τον Αριστείδη τον Δίκαιο, κυρίως διότι βαρέθηκαν να ακούνε επί 32 έτη να τον αποκαλούν… δίκαιο.