ΕΛΛΑΔΑ. Ο πόντιος Πιλάτος λίγο πριν «νίψει» τα χέρια του άκουγε τον λαό να υποδεικνύει τη λάθος απόφαση, τη Σταύρωση του Ιησού. Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τροπή της Ιστορίας αν ο Πιλάτος δεν είχε, εκούσια, σταυρώσει τον Χριστό. Πάντως οι Ορθόδοξοι λέμε από τότε: «και σταυρωθέντα τε υπέρ υμών επι Ποντίου Πιλάτου…»

Σήμερα ένας λαός που έδειξε ότι αντέχει την πανδημία, δεν φωνάζει τόσο όσο τον πρώτο καιρό. Ισως περισσότερο «φωνάζουν» όσοι διαχειρίζονται τα ταμεία της χώρας και βλέπουν ότι η Κυβέρνηση δεν θα αντέξει άλλο να χρηματοδοτεί - όπως χρηματοδοτεί - την αγορά και την κοινωνία όσο ισχύει Lockdown.

Έτσι, η συζήτηση για καθολικό άνοιγμα αγοράς και κοινωνίας έχει αρχίσει με έμφαση και με τους λοιμοξιολόγους να αιφνιδιάζονται αφού μέχρι χθες άλλη ήταν η τακτική και η ρητορική τους.

Όμως έχουμε μπροστά μας το Πάσχα, τον Τουρισμό και τις Εκλογές και αυτά τα τρία σημεία όχι μόνο δεν αφήνουν αδιάφορο τον Πρωθυπουργό αλλά τον υποχρεώνουν να εξετάσει την διαχείρισή τους από κοινού, συνδυασμένα και άμεσα.

Δηλαδή δεν είναι λίγοι αυτοί που εισηγούνται στον Πρωθυπουργό ότι αν θέλει να πάει σε εκλογές με αέρα νικητή θα πρέπει να δώσει ελπίδα στην αγορά και ελευθερία στην κοινωνία… Και να πάει σε εκλογές πριν προκύψουν τα αποτελέσματα ή τα μη αποτελέσματα αυτής της απόφασης…

«Χαλάρωση των μέτρων άμεσα εξετάζει η κυβέρνηση - Την Παρασκευή οι ανακοινώσεις» γράφουν τα κυβερνητικά ΜΜΕ. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που δεν είναι τόσο εύκολα διαχειρίσιμο. Απέναντι στην πραγματική οικονομία υπάρχει η πραγματική πανδημία.

Κρούσματα, γεμάτες ΜΕΘ, δεκάδες νεκροί καθημερινά, ΕΣΥ στα όρια του.

Ποιος λοιμοξιολόγος είναι αυτός που θα εισηγηθεί καθολικό άνοιγμα; Ποιος επιστήμονας είναι αυτός που θα αποδεχθεί κριτήρια αγοράς και μόνον για να ψηφίσει ναι στην απελευθέρωση της κοινωνίας;

Αν ο Πρωθυπουργός της χώρας, ενόψει εκλογών, θέλει να μεταφέρει στους ώμους των πολιτών την ευθύνη για την υπερμετάδοση του κορονοϊού και αν επίσης προσπαθεί να αποφύγει τη επι μακρόν χρηματοδότηση κοινωνίας και αγοράς από τα κρατικά ταμεία, τότε μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σύγχρονο Πόντιο Πιλάτο.

Αυτός είναι όμως ο κρίσιμος ρόλος του Πρωθυπουργού; Ενός Πρωθυπουργού σε μια τόσο κρίσιμη καμπή της ιστορίας;

Γιατί άραγε μέσα σε 12 μήνες δεν αναμορφώθηκε το ΕΣΥ ώστε να αντέχει διαρκώς;

Γιατί άραγε μέσα σε 12 μήνες δεν θεμελιώθηκε πραγματική τηλεκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες;

Γιατί άραγε κάθε πολίτης να μην έχει το μηνιαίο του rapidtest, δωρεάν και κατ’ οίκον;

Γιατί δεν ενισχύεται η πρωτογενής παραγωγή που αποδείχθηκε ότι είναι στυλοβάτης σε συνθήκες «πολέμου»;

Γιατί δεν πριμοδοτήθηκε ουσιαστικά όχι η αργία αλλά η τηλεργασία των εργαζόμενων;

Γιατί οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν έχουν μπροστά τους συγκεκριμένο πλάνο είτε αντιμετώπισης κρίσης είτε ανάπτυξης;

Γιατί ο Πολιτισμός βρίσκεται στα τάρταρα ενώ ο Τουρισμός εξυμνείται;

Είναι ικανό το ελληνικό κράτος να ελέγξει πιθανή «εισβολή» τουριστών;

Και τελικά, αν πριν από λίγους μήνες η αύξηση κρουσμάτων επέφερε αυστηρά lockdown γιατί σήμερα που η κατάσταση είναι αφόρητη συζητάμε για άνοιγμα;

Γιατί τόσο σύντομες αλλαγές στα σχέδια και στα πλάνα αντιμετώπισης όταν μάλιστα μια κοινωνία βάζει πλάτη και έχει δώσει χρόνο;

Από πού προκύπτει ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο; Από τα κορονοπάρτυ;

Μήπως οδηγηθήκαμε σε αδιέξοδο; Μήπως βήμα – βήμα φτάσαμε πάλι στο σημείο μηδέν. Η πανδημία είναι τελικά σαν την πυρκαγιά; Φωτιά στη φωτιά για να σταματήσει; Και αν είναι έτσι έχουμε τους ειδικούς και ικανούς να πάρουν αυτό το ρίσκο της μετωπικής σύγκρουσης με την πανδημία;

Τι θα πει ο Πρωθυπουργός αν μετά το άνοιγμα η χώρα πλημμυρίσει κρούσματα και οι νεκροί, ανά μέρα γίνουν, εκατοντάδες;

Μήπως η ευθύνη τότε πέσει αποκλειστικά στους ώμους των απρόσεκτων και ανεύθυνων πολιτών;

Μήπως αυτή η ανευθυνότητα τιμωρηθεί;