Ο νόμος που έπιανε τον Ταύρο από τα κέρατα...

Γράφει ο Λάμπρος Παπαδής

Το 2016 η Ελληνική βουλή και ο τότε Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, έκαναν το αυτονόητο και ψήφισαν ένα νόμο ο οποίος έκοβε μαχαίρι τις οικονομικές συναλλαγές των Ελλήνων πολιτικών, με εξωχώριες επενδύσεις, ξένες εταιρίες και offshore... Τότε το μιντιακό σύστημα, η οικονομική ολιγαρχία και η ΝΔ ως κύριος εκφραστής των παραπάνω συμφερόντων, προσωποποίησε το νόμο αυτό στο οικονομικό προφίλ και στην οικονομική δραστηριότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη και υποστήριξε ότι ο συγκεκριμένος νόμος, ήταν μια πολιτική αγκύλωση και ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ με μακροπρόθεσμο σκοπό και σχέδιο εκ μέρους το Αλέξη Τσίπρα, να πληγεί πολιτικά ο κ. Μητσοτάκης...

Κάποιος θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει και να χρησιμοποιήσει την λαική ρήση που λέει ότι ''όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται'' αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, λιγότερο ορθολογική... Ο νόμος αυτός τότε είχε την πιο σωστή φορολογική πλατφόρμα επιβολής και ελέγχου που είχε ποτέ η φορολογία στην Ελλάδα στις σχέσεις της με το πολιτικό σύστημα και προσωπικό...

Δεν νοείται νομίζω ακόμα και σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις να εισηγούνται στον ελληνικό λαό να εμπιστεύεται τις καταθέσεις του στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, να επενδύει στην εγχώρια οικονομία, να επιχειρεί και να τροφοδοτεί την ελληνική οικονομία και τον βαθύτερο ιστό της με τα λίγα ψίχουλα που έχει και το ρίσκο που υπάρχει πάντα, και από την άλλη το κυβερνητικό και πολιτικό προσωπικό να απολαμβάνει την ασφάλεια της εξωγενούς επιχειρηματικότητας, της τραπεζικής ασυλίας και του υψηλού επιτοκίου καταθέσεων, μέσω μυστικών οικονομικών διαδρομών σε φορολογικούς παραδείσους από τα νησιά Κέιμαν, την Κύπρο και την Ελβετία...

Όταν θέλεις αγαπητέ να κυβερνάς αυτή την χώρα, όλη σου η περιουσία πρέπει να είναι εδώ μέσα στη χώρα... Αλλιώς πάνε ζήσε στην χώρα που έχεις εμπιστευτεί τον πλούτο σου και πόσο μάλλον όταν θες να κυβερνήσεις αυτό τον τόπο και αυτό τον λαό, δεν γίνεται και δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζεις σαν οικονομικούς ιθαγενείς. Δεν τίθεται κανένα ζήτημα δαιμονοποίησης του πλούτου εδώ και στα όσα γράφω ειλικρινά... Θες κύριε να τα έχεις έξω; ωραία δικαίωμα σου, μην πολιτεύεσαι εδώ που ο κόσμος υποφέρει και δεν μπορεί καν να συντηρήσει καταθέσεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα...

Δεν κρίνω τα ''σαλόνια'' ξέρετε τα οποία φτιάχτηκαν με έντιμη επιχειρηματικότητα, αν και στην Ελλάδα με τον Σταυρό στο χέρι δεν πλούτισε κανείς αλλά τέλος πάντων. Αυτό το οποίο λέω είναι να τα' χουν να τα χαίρονται όσοι τα έχουν αλλά μέσα στην Ελλάδα και με την φορολογία της Ελλάδας.

Όπως ακριβώς στα χρόνια της άγριας φορολογίας, των παρακρατήσεων, των ΕΝΦΙΑ, της εισφοράς αλληλεγγύης, των λογαριασμών πριν το ακατάσχετο και πόσα άλλα, υπήρχαν οικογένειες που είχαν λεφτά στην άκρη και τους τα έφαγε η λύσσα της φορολογίας, έτσι και τώρα όποιος θέλει να ζήσει εδώ θα μάθει και πως να ζει και το τι εστί βερίκοκο, όπως το έμαθε 15 χρόνια τώρα αυτός ο λαός και αυτή η κοινωνία.

Τώρα τι λέει ο Κασσελάκης και ο κάθε Κασσελάκης, πάνω σε αυτόν το νόμο έχει τόσο σχέση και συνάφεια όσο έχει ο αστακός με την σαρδέλα...