Γράφει ο Δημοσθένης Α. Ματάλας

Η πρωτοφανής για την πόλη μας παρουσία χιλιάδων Σπαρτιατών στα εγκαίνια του «Πάρκου Αθανασίου Παν.Γουδέ» αποδεικνύει κατ’αρχήν το πόσο πολύτιμη αλλά και αναγκαία για την Σπάρτη και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, είναι η λειτουργία του Πάρκου. Μια καλαίσθητη πράσινη, βαθιά ανάσα αναψυχής για την πόλη μας που βλέπει το πράσινο να υποχωρεί δραματικά μπροστά στην εισβολή του τσιμέντου και της ασφάλτου, δυσπνέουσα τα επίχειρα της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού όλων μας. Αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια στον Δήμαρχο, τους συνεργάτες του και τους μελετητές για την ολοκλήρωση ενός έργου που προσφέρει αναψυχή σε μικρούς και μεγάλους συνδυάζοντάς την με την περιβαλλοντική ευαισθησία, την καλλιτεχνική αρτιότητα αλλά και την αισθητική του χώρου.

Κυρίως όμως οι χιλιάδες πρώτοι επισκέπτες του Πάρκου το βράδυ των εγκαινίων αλλά και τις επόμενες μέρες, με ένα πρωτόγνωρο για την πόλη μας παρόν, προσδιόρισαν με ενάργεια και τόνισαν το μέγεθος και την σπουδαιότητα της δωρεάς του αξέχαστου Νικόλα Γουδέ και της οικογένειας Γουδέ προς την Σπάρτη. Κι’ ακόμη με την πολυπληθή παρουσία τους απέδωσαν με τον καλλίτερο και πιο ουσιαστικό τρόπο τον οφειλόμενο φόρο τιμής στην μνήμη του δωρητή, τιμώντας συγχρόνως και την οικογένεια Γουδέ. Είχα την τύχη και την τιμή να είμαι ένας από τους φίλους του Νικόλα, του Γιάννη Γουδε και της οικογένειας τους και γνωρίζω από πρώτο χέρι το Γουδέϊκο όραμα να συνδέσουν το όνομα του πατέρα τους του Παναγιώτη, με ένα μεγάλο έργο για την Σπάρτη. Κι’ακόμη έζησα από κοντά την απογοήτευση και την πικρία του Νικόλα και της υπόλοιπης οικογένειας Γουδέ όταν διαπίστωναν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και τις αγκυλώσεις που μαστίζουν την Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση να φρενάρουν το όραμα τους. Παρ’όλα αυτά ο δωρητής δεν απογοητεύτηκε και δεν ανακάλεσε την δωρεά όταν προθεσμίες παραβιάζονταν και τακτές ημερομηνίες παρέρχονταν χωρίς το έργο να έχει ολοκληρωθεί. Και τελικά «έφυγε» χωρίς να δει να πραγματοποιείται το όνειρο του. Έμειναν όμως πίσω του τα ανίψια του. Ο αλησμόνητος Θανάσης Γουδές και ο Γιάννης ο Γούτος που, θέλοντας να τιμήσουν την μνήμη του Νικόλα και συγχρόνως να πραγματοποιήσουν το όνειρο της οικογένειας Γουδέ, έδωσαν στην κυριολεξία «μάχη» για να ξεπεραστούν εμπόδια και αδυναμίες. Και τα κατάφεραν. Μόνον που στο μεσοδιάστημα «έφυγε»ο Θανάσης και λίγο αργότερα και ο αδελφός του ο Βασίλης. Ετσι λοιπόν το βράδυ των εγκαινίων δικαιολογημένα έγινε λόγος για τους μεγάλους απόντες. Προσωπικά πάντως πιστεύω, κι ας μη θεωρηθεί σχήμα οξύμωρο, πως οι «απόντες» της οικογένειας Γουδέ έδωσαν με ένα διακριτικό αλλά και συγχρόνως συγκλονιστικό τρόπο το παρόν τους. Ήταν το ίδιο το ολοκαίνουργιο Πάρκο που μ’ένα τρόπο αδιάψευστο, πιστοποιούσε την «παρουσία»τους. Γιατί δεν μπορεί παρά να ήσαν εκεί ανάμεσα στο πλήθος των επισκεπτών, ο Νικόλας, ο αδελφός του ο Γιάννης και τα παιδιά του τελευταίου ο Θανάσης και ο Βασίλης, νοιώθοντας αμέριστη χαρά που το Γουδέϊκο όραμα πήρε σάρκα και οστά. Και θα συνεχίσουν να είναι εκεί «παρόντες».Θα είναι εκεί όταν εμείς οι επισκέπτες του Πάρκου, γαληνεμένοι από το περιβάλλον, θα περιδιαβαίνουμε τα κατατόπια του. Θα είναι όλοι τους εκεί τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα απομεσήμερα και τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια, κρυμμένοι στα φυλλώματα και τα δένδρα, παρακολουθώντας τους επισκέπτες, μικρούς και μεγάλους να απολαμβάνουν τις χαρές του Πάρκου. Θα είναι πάντα εκεί «παρόντες», περιδιαβαίνοντας μαζί μας τον χώρο και νοιώθοντας άμετρη ικανοποίηση για το δημιούργημα τους. Και εμείς που σε κάθε βήμα μας στα μονοπάτια, στα δρομάκια και στις εγκαταστάσεις του Πάρκου θα τους «συναντάμε»,θα τους θυμόμαστε και θα τους ευγνωμονούμε.

Σπάρτη Σεπτέμβριος 2013

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr