Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Πάρκο Γουδέ ακούγαμε και πάρκο Γουδέ δε βλέπαμε για καιρό τώρα. Στην αρχή είχαν πει πως μέχρι το Πάσχα του 2013 θα είχε παραδοθεί στο κοινό της Σπάρτης. Το Πάσχα ήρθε, το Πάσχα πέρασε και το Πάρκο δεν ήταν έτοιμο.
Μάλλον στο Δήμο Σπάρτης είναι φανατικοί οπαδοί της παράδοσης και υπερασπίζονται τη λαϊκή ρήση <<το καλό πράγμα αργεί>>. Μπορεί να άργησαν αλλά κατάφεραν το <<καλό>>.

Τα εγκαίνια του Πάρκου έγιναν την προηγούμενη βδομάδα και οι τοπικές αρχές παρέδωσαν στην πόλη μας ένα κόσμημα, ένα πραγματικό στολίδι. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Τον ποδηλατόδρομο, τις παιδικές χαρές και γενικά τους τόπους που εκτονώνονται μικρά και μεγάλα παιδιά, τους χώρους πράσινου, τα σιντριβάνια…. Και ο πιο ανάποδος κάτι θα ανακαλύψει που να του αρέσει για να περάσει όμορφα την ώρα του.

Τα εγκαίνια έγιναν με τον πρέποντα σεβασμό και την αρμόζουσα συγκίνηση για τους ανθρώπους που έφυγαν αλλά άφησαν στον τόπο ενθύμιο. Ήταν όλοι εκεί. Και δεν εννοώ βέβαια μόνο τους επίσημους που τέτοια νταβαντούρια λαχταρά η …πορεία τους. Εννοώ τους Σπαρτιάτες που πλημύρισαν τον χώρο του Πάρκου. Καρφίτσα να έριχνες κάτω δεν έπεφτε. Όσο για την ουρά των σταθμευμένων (παρκαρισμένων ελληνιστί) αυτοκινήτων, έφτανε μέχρι το νεκροταφείο της Αγίας Ειρήνης. Και όταν τέλειωσαν ο αγιασμός και τα τυπικά και η κυρία Στέλλα η Γουδέ έκοψε την κορδέλα <<ως εκπρόσωπος των δωρητών>> (έτσι την προσφώνησε η παρουσιάστρια της εκδήλωσης), ξεχύθηκαν εν ριπή οφθαλμού στους μπουφέδες για να απολαύσουν τις γλυκές λιχουδιές και να ξεδιψάσουν με τα αναψυκτικά που κερνούσαν ευγενικοί νέοι.

Και ύστερα σκόρπισαν ολόγυρα στο Πάρκο για να εξερευνήσουν και να θαυμάσουν το χώρο αναψυχής που επιτέλους θα μπορούν να απολαμβάνουν από εδώ και πέρα.
Η επίσημη πρώτη του Πάρκου Γουδέ τελείωσε με συναυλία των Σταβέντο και των Κίνγς (χαθήκανε τα ντόπια συγκροτήματα και η Δημοτική Φιλαρμονική που έχουν δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής και θα κόστιζαν αισθητά λιγότερο σε χαλεπούς καιρούς;) και οι Σπαρτιάτες γύρισαν ικανοποιημένοι στα σπίτια τους να κοιμηθούν τον ύπνο του δικαίου.

Δύο μέρες αργότερα έγινε η επίσκεψη στο Πάρκο Γουδέ μακριά από τυμπανοκρουσίες και πανηγυρικούς λόγους. Ο χώρος ανθρώπινος γέμιζε από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Άνθρωποι κάθε ηλικίας περιφέρονταν, σχολίαζαν και απολάμβαναν το πρωτόγνωρο για την πόλη μας σεργιάνι. Μόνο που εκτός από την παρουσία τους κάποιοι περιέφεραν στο Πάρκο και την <<κουλτούρα>> τους. Κάποια σακουλάκια από πατατάκια ή κάτι παρόμοιο και κουτάκια από αναψυκτικά στόλιζαν το χώρο αν και δεν λείπουν οι κάδοι απορριμμάτων. Σε κάποιες κούνιες που προορίζονται για μικρά παιδιά βρίσκονταν να αιωρούνται μαμάδες. Και στην τραμπάλα για τα πολύ μικρά παιδάκια μια κυρία τροφαντή απολάμβανε το λίκνισμα απέναντι από το πιτσιρίκι της δίνοντας εκτός των άλλων και το καλό παράδειγμα.
Φύλακες ή κάτι τέτοιο δεν υπήρχαν παρά μονάχα στη είσοδο. Μέσα στο πάρκο δεν εντόπισα κάποιον όσο και αν έψαξα. Δεν θέλω να γίνω προάγγελος κακών αλλά αν δεν υπάρξει φροντίδα και σωστή φύλαξη αυτού του ανέλπιστου δώρου στους πολίτες της Σπάρτης, σε λίγο καιρό θα υπάρχουν προβλήματα σοβαρά που θα τον οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε μαρασμό. Και θεωρώ (και δεν είμαι μόνη μου, πολλοί το εκφράζουν στις ιδιωτικές συζητήσεις) πως επειδή είναι αδύνατον να εκπαιδεύσουμε όλους τους επισκέπτες να είναι προσεκτικοί και να φροντίζουν να μην καταστρέφουν το χώρο και να μην πετάνε σκουπίδια και να μην χρησιμοποιούν πράγματα που δεν πρέπει, είναι επείγουσα ανάγκη να λυθεί το θέμα της σωστής και επί εικοσιτετραώρου φύλαξης του χώρου.

Το τελευταίο και ίσως το πλέον σοβαρό θέμα αφορά την πρόσβαση στο Πάρκο Γουδέ. Είναι άδικο να βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από την γέφυρα της Μαγουλίτσας και να είναι απαραίτητο το μεταφορικό μέσο για να φτάσεις με ασφάλεια. Γιατί είναι μεγάλο ρίσκο να πάς έως εκεί με τα πόδια πόσο μάλλον άμα σέρνεις και καροτσάκι με μωρό ή το παιδάκι που συνοδεύεις θέλει μαζί του και το ποδήλατο του. Γιατί μην ξεχνάμε υπάρχει και ο ποδηλατοδρόμος και κάποιοι τον χρησιμοποιούν και απολαμβάνουν τις χάρες του.

Ακόμη και σε αυτό το θέμα φάνηκε από την πρώτη μέρα η απερισκεψία κάποιων (και εννοώ πολιτών). Περνώντας καθημερινά και όχι μονάχα μια φορά από τον δρόμο που είναι το Πάρκο, διαπίστωσα με λύπη μου πως οι πεζοί (εκείνοι οι θαρραλέοι ή οι απερίσκεπτοι) χρησιμοποιούν και τις δυο πλευρές του δρόμου στον πηγαιμό τους αλλά και κατά την επιστροφή τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε ένα δρόμο που είναι από μόνος του στενός και ως εκ τούτου επικίνδυνος, να υπάρχουν και από τις δυο πλευρές πεζοί με μεγαλύτερο πλέον τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος. Άσε που από την πλευρά προς Μυστρά στην άκρη υπάρχει χαντάκι σε όλο το μήκος γεγονός που κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη.

Κάνω έκκληση στους κατοίκους της πόλης μου να σεβαστούν και να φροντίσουν όσο μπορούν αυτό το δώρο ζωής που δεχτήκαμε σε δύσκολους καιρούς. Δεν είναι δύσκολο. Θέληση νάχουν.

Όσο για τη Δημοτική αρχή της πόλης, εκείνο που πρέπει να κάνει και μάλιστα γρήγορα, χθες αν είναι δυνατόν, είναι να δώσει λύσεις στα προβλήματα φύλαξης και ασφαλούς πρόσβασης στο Πάρκο Γουδέ, γιατί αν κωλυσιεργήσει και αφήσει τα πράγματα ως έχουν, απέτυχε οικτρά εκεί που όφειλε να πετύχει.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr