Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Σημεία των καιρών; Ποιος ξέρει; Ένα είναι βέβαιο: Τα τελευταία χρόνια έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο πρωτοφανών κι έντονων ανατροπών σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο σε ό,τι αφορά τα δύο φύλα και την προσπάθεια των ομοφυλόφιλων να κατοχυρώσουν τη θέση τους ως τρίτο φύλο. Και σ’ αυτές τις απαιτήσεις έρχεται η επίσημη Πολιτεία να τους συνδράμει με νομοθετικές ρυθμίσεις κι εκπαιδευτικές αλλαγές, που δημιουργούν ένα νέο πλαίσιο στη σύγχρονη ανθρώπινη ζωή. Έμφυλες ταυτότητες, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, σύμφωνο διαβίωσης ομοφυλόφιλων ζευγαριών, συζήτηση για την δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών από γονείς του ιδίου φύλου, κατάργηση στερεότυπων στην ενδυμασία κτλ.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα εντάσσεται, προφανώς, και η πρόσφατη εμφάνιση γυμνασιόπαιδου με γυναικεία φούστα, που προκάλεσε επεισόδιο με καθηγητή, ο οποίος τον προσήγαγε στη Διεύθυνση του Σχολείου με το αίτημα της αποβολής κάτι που δεν έγινε αποδεκτό. Κι όχι μόνο αυτό αλλά την άλλη μέρα οι συμμαθητές του προκλητικού νεαρού έσπευσαν να εμφανιστούν όλοι με γυναικείες φούστες σε ένδειξη συμπαράστασης κι «επαναστατικής» διαμαρτυρίας!

Εξετάζοντας κάποιος, αντικειμενικά, την ιστορία της ενδυμασίας θα διαπιστώσει ότι αυτή διαδραμάτισε πολύ σπουδαίο και πολυεπίπεδο ρόλο στην ιστορία του ανθρώπου. Από την εμφάνισή του πάνω στη Γη η ενδυμασία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα λεγόμενα συμπληρώματα (αξεσουάρ), τα κοσμήματα, το μακιγιάζ και το χτένισμα, είχε μεγάλη ατομική, κοινωνική, πρακτική και πολιτιστική σημασία. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα ταφικά κι όχι μόνο ευρήματα, που δείχνουν ότι ο άνθρωπος από την πρωτόγονη εποχή φρόντιζε το ντύσιμό του κι επιδίωκε με αυτό να προστατεύει τον εαυτό του από τις καιρικές συνθήκες, να προφυλάγεται από τα κακά πνεύματα, να κατοχυρώνει και να επιδεικνύει την κοινωνική του θέση, να φαίνεται όμορφος και δυνατός.

Η ενδυμασία είναι γεγονός ότι σε ορισμένες ιστορικές περιόδους, σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές ήταν και είναι σχεδόν κοινή για άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο πάντοτε η ενδυμασία, όποια μορφή κι αν είχε, σηματοδοτούσε ορισμένα κοινά αποδεκτά στοιχεία:

Π.χ. δήλωνε την κοινωνική θέση του ατόμου, αποκάλυπτε την επαγγελματική του ιδιότητα, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, την εθνικότητά του, την ιδεολογία του, την ηλικία του, την οικογενειακή κατάσταση και προπάντων στο δυτικό πολιτισμό ήταν σημείο διάκρισης των δύο φύλων.

Επιπλέον ήταν και είναι μια μορφή εφαρμοσμένης τέχνης όπως η κεραμική ή η επιπλοποιία, που παράγουν αντικείμενα με πρακτική σημασία για την καθημερινή ζωή. Για το λόγο αυτό η ενδυμασία κάθε ιστορικής περιόδου έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις άλλες τέχνες που άνθισαν την ίδια εποχή.

Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της ενδυμασίας είναι η μόδα. Μόδα ή συρμός είναι οι ενδυματολογικές αλλαγές που διακρίνουν μία χρονική περίοδο. Οι αλλαγές στη μόδα εξαρτώνται από τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, από τις αισθητικές αντιλήψεις κι από την εξέλιξη της τεχνολογίας. Σήμερα, όμως, η μόδα καθορίζεται κυρίως από τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με την ενδυμασία. Ο Σκωτσέζος ιστορικός και κριτικός Thomas Carlyle, είχε πει «η κοινωνία είναι θεμελιωμένη πάνω στην ενδυμασία».

Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η ενδυμασία, αν και είναι μια μορφή καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποτελεί ταυτόχρονα κι έναν κώδικα επικοινωνίας. Είναι μια σιωπηλή γλώσσα που φανερώνει πολλά για το άτομο, την κοινωνία που ζει και το πολιτισμικό του περιβάλλον.

Αυτά όλα στην εποχή μας τείνουν να ανατραπούν από την επιθυμία των ομοφυλόφιλων να χρησιμοποιούν την ενδυμασία αδιακρίτως φύλου δηλαδή άνδρες ντυμένοι γυναικεία και γυναίκες ντυμένες ανδρικά. Αρχίζοντας από τον λεγόμενο καλλιτεχνικό χώρο είδαμε από τη δεκαετία του ’70 και μετά να υιοθετείται ένας ερμαφρόδιτος ή ανδρόγυνος τύπος ενδυμασίας που πέραν του σκόπιμου εντυπωσιασμού προκαλούσε σύγχυση των ορίων, τα οποία διακρίνουν τα δύο φύλα. Φτάσαμε έτσι λ.χ. να κερδίζει το 1ο βραβείο στο διαγωνισμό τραγουδιού της EUROVISION άνδρας με μούσι, που φορούσε μια γυναικεία τουαλέτα! Και ναι μεν οι γυναίκες στα πλαίσια του φεμινιστικού κινήματος πήραν πολλά από τα στοιχεία της ανδρικής ενδυμασίας και τα χρησιμοποιούν, χωρίς να προκαλούν την αισθητική, αλλά στην περίπτωση των ανδρών που ντύνονται γυναικεία το λιγότερο που μπορεί κάποιος να εκφράσει είναι μια αυθόρμητη αποστροφή, γιατί πράγματι πρόκειται για μία άσχημη, χυδαία και αντιαισθητική εικόνα, που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να δικαιολογηθεί.

Η κατάργηση της διάκρισης της ενδυμασίας σε αντρική ή γυναικεία είναι απότοκο της καινοφανούς θεωρίας, που προσπαθούν κάποιοι κύκλοι να επιβάλλουν στο σχολικό χώρο δηλαδή της θεωρίας των έμφυλων ταυτοτήτων, η οποία πρεσβεύει ότι τα παιδιά προσέρχονται στο σχολείο χωρίς να είναι διαμορφωμένο το φύλο τους κι εκεί μέσω των διαμορφωμένων στερεότυπων καταλήγουν να είναι αγόρια ή κορίτσια. Κατά συνέπεια το σχολείο πρέπει να είναι αμέτοχο στη διαμόρφωση αυτή και να αφήνεται το παιδί «ελεύθερο» να επιλέξει αν θα είναι στη λοιπή ζωή του άνδρας ή γυναίκα.

Πρόκειται στ’ αλήθεια για αιρετικές και νεοφανείς απόψεις, οι οποίες προέρχονται κυρίως από ομοφυλόφιλους παιδαγωγούς ή ψυχολόγους, που ενδεχομένως προσπαθούν μέσω αυτών των κατασκευασμάτων να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Και ναι μεν υπάρχουν συνάνθρωποί μας, που για διάφορους λόγους γεννιούνται ή γίνονται ομοφυλόφιλοι και θα πρέπει όλοι αυτοί να απολαμβάνουν σεβασμού και ισότητας ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, κατοχυρωμένων από την Πολιτεία, αλλά μέχρις ενός ορίου, αφού για την πλειονότητα των ανθρώπων και των δύο φύλων θα είναι πάντα σκληρό, αποτροπιαστικό και δυσβάστακτο να «καμαρώνουν» το αγόρι τους με… «φούστα κλαρωτή και γαρίφαλο στ’ αυτί»!

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr