Γράφει η Ελεάννα Βλαστού* / kathimerini.gr

«Αυτή η κυβέρνηση, περισσότερο από κάθε άλλη, έχει κατανοήσει τα προνόμια που φέρνουν στη χώρα οι μετανάστες, έχει αντιληφθεί πόσο συμβάλλουν στη χώρα». Ετσι είπε ο Μπόρις Τζόνσον στο Κοινοβούλιο, και χαμογέλασα μετά δεκατέσσερις μέρες. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση μιλάει τόσο ανυπόκριτα και τόσο λιτά. Πράγματι οι ξένοι συμβάλλουν στην οικονομία. Δεν εξολίσθησε σε φλυαρίες, δεν είπε ό,τι εξυπακούεται: ότι το 25% των φόρων περισυλλέγεται από τους πλούσιους ξένους που ζουν και επενδύουν στη χώρα. Είναι όλοι ευπρόσδεκτοι, κατά προτίμηση όμως οι λευκοί με οικονομική ευμάρεια, το ξανθό είναι προαιρετικό. Η υπουργός Εσωτερικών Πρίτι Πατέλ –μετανάστρια πρώτης γενιάς και η ίδια– φοβάται για την ασφάλεια της χώρας. Υποψιάζεται ότι, με την εισροή προσφύγων στην Ευρώπη, η Αγγλία θα γεμίσει με μεταμφιεσμένους Ρώσους πράκτορες που έχουν τη μορφή ταλαίπωρων Ουκρανών γυναικών με έντρομα παιδιά στην αγκαλιά. Διαπρέπει στο να φράζει τα σύνορα –που λίγα χρόνια πριν άνοιξαν για εκείνη– με τόνους χαρτιών και γραφειοκρατίας. Για την ακρίβεια δεν θέλει καν να βλέπει το άκομψο θέαμα στο κατώφλι του σπιτιού της. Και έτσι, όποιος φθάνει πλέον στο Καλαί τον στέλνει σε γειτονική πόλη, άλλης χώρας, στη Λιλ της Γαλλίας, και τότε εξουθενωμένες γυναίκες με αποκαμωμένα παιδιά στέκονται μπροστά από ένα γραφείο όπου τους ζητείται να υποβάλουν τα χαρτιά τους και να περιμένουν υπομονετικά τη βίζα. Μια βίζα που δεν βγαίνει ούτε αυτομάτως ούτε συνολικά. Από τις 17.700 αιτήσεις, προς στιγμήν έχουν δοθεί 300 βίζες για τρία χρόνια αποκλειστικά σε όσους έχουν συγγενείς στη χώρα.

Τι είναι όμως 300 άνθρωποι για το Λόντονγκραντ ή για τη Moskva-na-Thames –τη Μόσχα στον Τάμεση–, όπως είναι γνωστό το Λονδίνο; Είναι ένα μεσαίου μεγέθους πάρτι στην Ντάουνινγκ Στριτ, όπου θα μπορούσαν κάλλιστα να προσφέρουν μπελούγκα και βότκα. Ο Μπόρις όμως δήλωσε (στις 26/2) ότι θα είναι αυστηρός με τους Ρώσους ολιγάρχες και τα προϊόντα τους! «Οι ολιγάρχες δεν θα έχουν πού να κρυφτούν!» Ο Αμπράμοβιτς δεν πρόλαβε να πουλήσει την ποδοσφαιρική ομάδα της Τσέλσι, αλλά είχε μεγαλύτερη επιτυχία στην εκποίηση των ακινήτων του. Τώρα που γράφω, ανακοινώθηκαν οικονομικές κυρώσεις εναντίον του. Ο πρωθυπουργός τού άφησε το χρονικό περιθώριο να γεμίσει με μετρητά κάμποσα βαν που κατευθύνονται σε άγνωστο προορισμό. Την ίδια στιγμή, η Πρίτι δείχνει ξελιγωμένη με τους ολιγάρχες δεύτερης γενιάς. Γιατί οι Αλεξέι και οι Σεργκέι δεν μοιάζουν με σοβιετανθρώπους. Είναι νέοι, ακμαίοι, εξευγενισμένοι και κυρίως είναι πλούσιοι. Θα είναι μεγάλη υποκρισία να τους διώξει. Τόσα χρόνια τούς θωπεύουν οι Αγγλοι. Τόσα χρόνια είναι οι μπάτλερ των Ρώσων. Τους άνοιξαν την πόρτα με χαμόγελο και υπόκλιση. Τους υποδέχτηκαν με τη χαρακτηριστική αγγλική διακριτικότητα, χωρίς δύσκολες ερωτήσεις που θα έφερναν επίπονες απαντήσεις. Διαμεσολάβησαν καθησυχάζοντάς τους ότι η Αγγλία είναι ο πιο ασφαλής τόπος να σταθμεύσουν τον βρώμικο ή τον καθαρό πλούτο τους. Τους μύησαν στα καλύτερα. Στα πεντάστερα ακίνητα, στους αποτελεσματικότερους δικηγόρους, στα αγγλικά σκυλιά ράτσας, στα ανθεκτικότερα υφάσματα για να διακοσμούν τα σκάφη τους, στους εκλεκτότερους προγυμναστές για να φοιτήσουν τα παιδιά στα απαιτητικότερα σχολεία. Τους πούλησαν ομάδες, μίντια και τίτλους ευγενείας. Στην περίπτωση του «Λόρδου Λεμπέντεφ του Χάμπτον και της Σιβηρίας», όπως είναι ο επίσημος –και απίθανος– τίτλος του ιδιοκτήτη τράπεζας και εφημερίδας, ουδείς ασχολήθηκε με το ότι ο πατέρας του ήταν πράκτορας της KGB όσο δούλευε στο Λονδίνο. Αβρότητα πάνω απ’ όλα. Σαν γνήσιοι –πικραμένοι ενίοτε– μπάτλερ χλευάζουν το εξεζητημένο γούστο των Ρώσων αφεντικών τους και τις άξεστες ανάγκες για τετραγωνικά και πολυτέλειες. Αυτοί όμως κινούν την οικονομία, κάνουν δωρεές στα μουσεία και χορηγούν προεκλογικές εκστρατείες.

Τα παραπάνω όμως με απασχολούν ελάχιστα, καθώς σκιαγραφούν κυρίως την αγγλική απληστία και λιγότερο ευκρινώς τις αδιανόητες διακλαδώσεις της κλεπτοκρατίας. Με νοιάζει η Πρίτι Πατέλ να ανοίξει την πόρτα με την ίδια αυταρέσκεια που υποδέχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια τους Ρώσους. Ζητώντας μόνο ένα έγκυρο διαβατήριο κατά την έλευση, και τη βίζα να φτάνει κατευθείαν στην πόρτα τους. Να μεσιτεύσει με την ίδια αποτελεσματικότητα και ευπρέπεια και να καλωσορίσει όσους ήδη βρίσκονται στα σύνορα. Καλύτερα, να κανακέψει τους Ουκρανούς πρόσφυγες να προσέλθουν για να ζωντανέψει η χώρα. Να πλημμυρίσει ο τόπος με ενέργεια. Γιατί αν γεμίζεις την πρωτεύουσα μόνο με τον αδιανόητο πλούτο 500 ανθρώπων που ρυθμίζουν το 40% των ακινήτων, αποκλείεις όσους κάνουν την πόλη να ευημερεί και να αναπτύσσεται. Τότε ο τόπος πεθαίνει μέσα στην κατάπτωση και τη σιωπή. Οσο για το στεγαστικό, είναι λυμένο. Θα μπορούσαν να μείνουν στα εκατοντάδες άδεια τετραγωνικά παρκαρισμένων προνομίων που απαρτίζουν τις νεκρικές συνοικίες της Μπελγκρέβια, του Τσέλσι, του Νάιτσμπριτζ, του Νότινγκ Χιλ και του Χάιγκεϊτ. Να ανοίξουν τα φώτα, να μπει ζωή και ανθρωπιά, αυτά που τόσο απεγνωσμένα απαιτούν οι περιστάσεις.

* Η κ. Ελεάννα Βλαστού είναι συγγραφέας και ζει στο Λονδίνο.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr