Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης*

Η απλή αναλογική κατά πολλούς οδηγεί στην ακυβερνησία και θεωρείται προβληματική για μία χώρα που έχει πληγεί από την δωδεκαετή οικονομική κρίση, τα μνημόνια και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, διαθέτει γείτονες που χαρακτηρίζονται απρόβλεπτοι. Οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν είναι βορειοευρωπαίοι, το κράτος μας δεν έχει αρκετά ισχυρούς λειτουργικούς θεσμούς, η γεωστρατηγική μας θέση και η μνημονιακή φθορά επιβάλλουν ισχυρές και άμεσα αποτελεσματικές κυβερνήσεις. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και ότι στις χώρες όπου έχει επιλεγεί το εν λόγω εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής κατά κανόνα τίθεται σχετικά ψηλά το όριο εκλογής , εισόδου στην βουλή -στο 5 ή στο 7% - ως μέσο αποτροπής εισόδου φανατισμένων πολιτικών σχηματισμών, με σχεδόν μονοθεματική και μάλλον ακραία ατζέντα. Αντίθετα, το δικό μας 3% ουσιαστικά προσκαλεί τον κάθε εχθρό της δημοκρατίας να μπει στο κοινοβούλιο και να το κάνει άνω-κάτω.

Στην Γερμανία το όριο για να εισέλθει ένα κόμμα στη Βουλή είναι το 5%. Στην Ελλάδα, ο συμβιβασμός είναι συνώνυμος με την παραχώρηση, την υποχώρηση, με την ήττα. Αν περάσουμε από τις ανθρώπινες σχέσεις ή τις εμπορικές συναλλαγές στη διαχείριση των διεθνών σχέσεων, φθάνουμε και σε κατηγορίες περί εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας.

Ο συμβιβασμός δεν ερμηνεύεται ως μια συνεννόηση, αλλά ως πλήρης προσχώρηση στη θέση του άλλου, ακόμη και όταν τα στοιχεία δεν συνηγορούν σε αυτή την αποτίμηση.

Στην Ελλάδα αποτελεί σύνηθες φαινόμενο να αλληλοκατηγορούνται οι πολιτικοί ότι τα έδωσαν όλα στην άλλη πλευρά, ότι θα λογοδοτήσουν επειδή δέχθηκαν κάποια πράγματα για να κλείσει μια συμφωνία.

Η πολιτική εκ των πραγμάτων, εμπεριέχει πέραν του ανταγωνισμού, πρωτίστως την διαχείριση συμφερόντων. Ο πολιτικός οφείλει πριν και πάνω από όλα να υπηρετεί την πολιτική έχοντας ως γνώμονα ότι ο ίδιος κυρίως εξυπηρετεί το συμφέρον του συνόλου και όχι των ομάδων πίεσης ή συμφερόντων, μικρών ή μεγάλων. Πολλοί θεωρούν ότι το σύστημα της απλής αναλογικής, δεν είναι το δικαιότερο σύστημα, καθώς επιφέρει κυβερνητική αστάθεια σε εποχή κρίσης, υπάρχει "συναλλαγή" για την κάλυψη θέσεων υπουργικού συμβουλίου και όχι αξιολόγηση ικανών ανθρώπων, εξαναγκάζει πολιτικούς σχηματισμούς διαφορετικών ιδεολογικών τάσεων να έρθουν σε συνεννόηση με συνέπεια μειωμένες προσδοκίες- ελάχιστες ουσιαστικές αποφάσεις και υφίσταται πρόβλημα λειτουργίας της κυβέρνησης («Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει»). Άρα, δεν πρόκειται για μία στιβαρή διακυβέρνηση, αλλά μία κυβέρνηση ως αποτέλεσμα συναλλαγής και συμβιβασμού " για τις καρέκλες ".

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ: Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Σίγουρα, κανένας δεν μπορεί να οικειοποιηθεί το όνομα που προσδιορίζει τους δημότες μόνο μίας συγκεκριμένης πόλης. Οι οποίοι δημότες δεν ανήκουν μονάχα σε έναν πολιτικό φορέα, αλλά σε διαφορετικές ιδεολογίες, σε διαφορετικούς σχηματισμούς, όπως επιτρέπει η Δημοκρατία μας και το Σύνταγμα μας. Η πόλη και το όνομα της Σπάρτης, διδάσκονται παγκοσμίως στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και η οικειοποίηση από μία ομάδα δεν επιτρέπεται. Η Σπάρτη ως υπόδειγμα Δημοκρατίας, με δύο Βασιλείς και την Απέλλα πολιτών δεν παρέπεμπε και δεν παραπέμπει σε ένα μόνο κόμμα, αλλά στο σύνολο της κοινωνίας. Η Σπάρτη δεν διαιρούσε εντός των τειχών της, αλλά συνέβαλε στην ενότητα των πολιτών της και στην συλλογική μάχη - προσπάθεια. Η χρήση του ονόματος Σπάρτη ή Σπαρτιάτες για ιδιωτικό σκοπό, γίνεται μονάχα μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Σπάρτης και με την συναίνεση της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας. Το «πολίτευμα του Λυκούργου» ήταν μία σύνθεση δημοκρατικών, μοναρχικών και ολιγαρχικών στοιχείων που είχε στόχο την αποτροπή πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων και την εξασφάλιση της μακροχρόνιας σταθερότητας. . Με την χρήση του ονόματος ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, το οποίο προσδιορίζει μια ολόκληρη κοινωνία και ακόμα πιο συγκεκριμένα την ιδιότητα των δημοτών του Δήμου Σπάρτης και την ιδιότητα των απογόνων της ιστορικής και παγκόσμια αναγνωρισμένης ως μοναδική αξία, αρχαίας Σπάρτης, δημιουργείται η αίσθηση ότι ταυτίζονται ως κοινωνία, ως Σπαρτιάτες, με έναν μονάχα συγκεκριμένο πολιτικό- κομματικό χώρο.

Είναι θετική η προβολή γενικά της Σπάρτης, αλλά όχι η οικειοποίηση του ονόματος. Οικειοποίηση της επωνυμίας του ιστορικού Δήμου και των καταγόμενων εξ αυτού δημοτών . Με την παρούσα ιδιαιτερότητα η Βουλή των Ελλήνων κινδυνεύει να καταστεί η Βουλή των Σπαρτιατών, των Αθηναίων, των Μακεδόνων και των λοιπών ελληνικών ονομάτων πόλεων , ονομασίες κομμάτων καθόλου αποδεκτές από καμία ελληνική πόλη και περιοχή, μιας και η οποιαδήποτε περιοχή αποδεδειγμένα λειτουργεί πλουραλιστικά και εκφράζεται από πολλά κόμματα διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων, που είναι υποψήφια στις εθνικές εκλογές ή που εκλέγονται σε αυτές. Η χρήση του ονόματος από μία παράταξη, δημιουργεί συνειρμούς που σχετίζονται με την εν δυνάμει εμπλοκή όλων των Σπαρτιατών με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.

Το ιστορικό Ινστιτούτο Σπάρτης, ζητά την τροποποίηση και επέκταση της παραγράφου 6 του άρθρου 37 του π.δ. 26/2012, και της υπάρχουσας τροποποίησης της εν λόγω παραγράφου με την παράγραφο 6 του Άρθρου 27 του Ν. 4648/2019, που αναφέρονται στις απαγορεύσεις της χρήσης ως ονόματος και εμβλήματος ή σήματος κόμματος ή συνδυασμού συνεργαζόμενων κομμάτων ή συνδυασμού ανεξάρτητων υποψηφίων ή μεμονωμένων υποψηφίων, με τρόπο που να καθιστά ρητή την απαγόρευση της χρήσης πέραν των άλλων και ονομάτων πόλεων, τοπικών κοινωνιών και μάλιστα των αναφερομένων σε ιστορικές περιοχές διεθνώς αναγνωρισμένες, κάτι που ισχύει ως απαγόρευση σε απλούστερες περιπτώσεις , όπως είναι η εμπορική χρήση των τοπωνυμίων.

Νομικά μπορεί να προβληθούν δύο λόγοι, ο ένας είναι η έλλειψη νομίμων προσόντων και ο άλλος είναι η εκλογική παράβαση, όπως λέγεται. Εκλογική παράβαση με την έννοια της αλλοίωσης του εκλογικού ανταγωνισμού δεν έχουμε στην πραγματικότητα. Η άλλη εκδοχή της έλλειψης νομίμων προσόντων βασίζεται σε μία ερμηνεία του Συντάγματος του άρθρου 58, τι σημαίνει νόμιμο προσόν, εάν σημαίνει δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι ή εάν σημαίνει και συμμετοχή σε συνδυασμό που νομίμως συμμετέχει. Ο πρόσφατος Νόμος απαγορεύει την συμμετοχή στις εκλογές, Κόμματος όπου η πραγματική( και όχι η εικονική) του ηγεσία, έχει καταδικαστεί για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Ενδέχεται ο Άρειος Πάγος να παρείχε έγκριση συμμετοχής στις εκλογές σε ένα κόμμα και να διαπίστωσε εκ των υστέρων, την σχέση με μέλος εγκληματικής οργάνωσης, δηλαδή να εξαπατήθηκε. Αυτό δείχνει πράγματι ότι καταστρατηγήθηκε η απαγόρευση συμμετοχής συνδυασμών οι οποίοι συνδέονται με πρόσωπα που εμπίπτουν σε απαγορεύσεις του νόμου και αυτό είναι μία αποτυχία νομική και θεσμική της μαχόμενης δημοκρατίας την οποία απεδέχθη ως θεωρία ρητά η νομολογία του Αρείου Πάγου με τις δύο αποφάσεις αυτές, τις πολύ σημαντικές που εξέδωσε για τον αποκλεισμό συνδυασμών από τις εκλογές. Δικονομικά οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον, στην πραγματικότητα κάθε εκλογέας- ψηφοφόρος μπορεί να προσφύγει στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Δεν είναι κάτι που το ελέγχουν τα κόμματα, δεν είναι κάτι που το ελέγχει η κυβέρνηση, δεν είναι κάτι που το ελέγχει η Εισαγγελία. Ένσταση μπορεί να υποβάλλει στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο εντός 15 ημερών από την ανακήρυξη των βουλευτών, οποιοσδήποτε νομίζει ότι υπάρχουν παρανομίες στη διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας ή όποιος νομίζει ότι " εξαπατήθηκε" ο Άρειος Πάγος κατά την παροχή έγκρισης συμμετοχής σε κόμμα.

Σε περίπτωση που ένα κόμμα απέκρυψε την σχέση με καταδικασθέντα για εγκληματική οργάνωση , θα ακυρωθεί μετά από ένσταση η εκλογή των βουλευτών για τους οποίους θα ασκηθεί ένσταση και οι έδρες θα διατεθούν στους βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων.

Δεν έχει παραβιαστεί η διαδικασία των εκλογών , ώστε να πάμε σε εκλογές.

Σήµερα, οι µεγάλοι κίνδυνοι για τη δηµοκρατία δεν προέρχονται από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά από εχθρούς εσωτερικούς και οικείους, που απειλούν την ύπαρξή της.

(*) Δικηγόρος - συνταγματολόγος - συνεργάτης Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ελλάδα - συνήγορος Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Ελλάδα - νομικός σύμβουλος Βορειοηπειρωτών Ελλάδος - ΔΣ πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δήμου Αθηναίων - ΔΣ ιδρύματος Μπότσαρη

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr