Ἡγεσία εἶναι ἡ διαχείριση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης / estianews.gr

Ο Νικήτας Κακλαμάνης εἶναι ἕνα ἀπό τά παλαιότερα καί ἐμπειρότερα στελέχη τῆς παράταξης καί τοῦ Κοινοβουλίου.

Εὐπατρίδης, σεβαστός καί ἀποδεκτός ἀπό ὅλες τίς πτέρυγες τῆς ἐθνικῆς μας ἀντιπροσωπείας, μέ ἰσχυρή ἄποψη γιά τά πράγματα, ἀδιαλείπτως βουλευτής Α΄ Ἀθηνῶν ἀπό τό 1989, μέ ἕνα διάλειμμα στήν Εὐρωβουλή μεταξύ 1999-2004 μέ τήν Πολιτική Ἄνοιξη, ὑπουργός, Α΄ ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς, ὁ Νικήτας ὑπηρέτησε πιστά κάθε ἀρχηγό, ἀκόμη καί ἐκείνους γιά τούς ὁποίους διατηροῦσε ἐπιφυλάξεις. Κύριος γενικῶς. «Παντελονᾶτος».

Ὅταν ἐξελέγη Πρωθυπουργός ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης τό 2019, τοῦ ἔστειλε ἐμπιστευτική ἐπιστολή, μέ τήν ὁποία τοῦ ἐξεδήλωνε τό ἐνδιαφέρον του γιά τήν θέση τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς. Παρά τό γεγονός ὅτι δέν ἔλαβε ποτέ ἀπάντηση, δέν ἔδειξε τήν πικρία του γιά αὐτό καί συνέχισε νά βγάζει τά κάστανα ἀπό τήν φωτιά στίς πολύ δύσκολες συνεδριάσεις τοῦ Κοινοβουλίου, στίς ὁποῖες πάντοτε ὁ Κώστας Τασούλας τοῦ ἐμπιστευόταν τήν διεύθυνσή τους.

Στίς ὑποκλοπές καί στά Τέμπη, ὁ Νικήτας βγῆκε μπροστά μέ τό κῦρος του καί στήριξε τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ Μαξίμου, ἀκόμη καί ὅταν αὐτή εἶχε κενά. Στίς ἐκλογές τοῦ Ἰουνίου, κατάφερε νά ἐπανεκλεγεῖ παρά τίς ἀντίξοες γιά αὐτόν συνθῆκες καί, ὅταν τόν πέτυχα τό βράδυ τῶν ἐκλογῶν στό Open, μοῦ ἔδωσε τήν ἐντύπωση τοῦ ἀνθρώπου πού οὔτε τοῦ περνοῦσε ἀπό τό μυαλό ὅτι ἡ παράταξή του δέν θά στήριζε τήν ἐπανεκλογή του στό ἀξίωμα τοῦ ἀντιπροέδρου. «Πάλι ἐγώ θά βγάζω τά κάστανα ἀπό τήν φωτιά!» μοῦ εἶπε μέ χιοῦμορ, ὅταν τοῦ παρατήρησα ὅτι ἡ ὀκτακομματική Βουλή θέλει θηριοδαμαστή… Μέχρι πού ἀπό τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἄρχισε νά διαβάζει διαρροές στόν τύπο ὅτι ἡ θέση του ἔχει ἤδη δοθεῖ σέ ἄλλον. Ἀξιοπρεπής ὅπως εἶναι ὁ Νικήτας, δέν προσπάθησε νά μάθει τί συμβαίνει. Περίμενε. Χθές δήλωσε στόν Real Fm ὅτι δέν ἐπικοινώνησε κανένας ἀπό τό κόμμα του νά τόν ἐνημερώσει ὅτι αὐτήν τήν φορά δέν προτείνεται γιά ἀντιπρόεδρος. Προήδρευσε ὡς ὁ ἀρχαιότερος στήν διαδικασία τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου προεδρείου, ἀνακοίνωσε τά ἀποτελέσματα καί ἀπό σήμερα θά εὑρίσκεται ἀπό τά ὑψηλά τοῦ προεδρείου στά βουλευτικά ἕδρανα.

Ἔχω καθίσει ἀπό περιέργεια ἐκεῖ πάνω στό προεδρεῖο, στό βῆμα τῶν ὁμιλητῶν ἀλλά καί στήν… θέση τοῦ Πρωθυπουργοῦ σέ ἕνα τηλεοπτικό γύρισμα σέ ἄδεια Βουλή τό 2007 καί σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἡ ἀρένα ἀπό ἐκεῖ μοιάζει δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Πρέπει νά ἔχεις προσωπικότητα γιά νά σταθεῖς. Ὁ Νικήτας εἶχε. Νά διευκρινίσουμε κάτι: Συμβόλαιο μέ τίς καρέκλες δέν ὑπογράφει κανείς.

Μονιμότητα δέν ὑπάρχει. Ἀποτελεῖ προνόμιο κάθε προέδρου κοινοβουλευτικοῦ κόμματος νά ἀνανεώνει τό πολιτικό προσωπικό τῆς παράταξης. Ὁ Νικήτας εἶναι ἤδη στό «κουρμπέτι» 34 χρόνια. Πιθανόν νά ἦταν καιρός. Εἶναι, ἐπίσης, δικαίωμα κάθε Πρωθυπουργοῦ, ἀρχηγοῦ ἤ Προέδρου Βουλῆς νά μήν συμπαθεῖ ἕναν συνεργάτη του. Εἴτε ἐπειδή αὐτός εἶναι διαχρονικός φίλος τῆς ἀδελφῆς του καί τοῦ πατέρα του ἀλλά ποτέ δικός του, εἴτε ἐπειδή εἶναι φίλος τοῦ Κώστα Καραμανλῆ καί τοῦ Προκόπη Παυλόπουλου, εἴτε ἐπειδή δέν ταιριάζουν τά χνῶτα τους, συμβαίνουν αὐτά στήν πολιτική. Αὐτό πού συνιστᾶ, ὅμως, λάθος εἶναι νά ἀγνοεῖς καί νά ὑποτιμᾶς στελέχη πού ἔχουν συνδέσει τήν ζωή τους μέ αὐτήν τήν παράταξη καί τήν ἔκαναν μεγάλη. Τό νά σηκώσεις ἕνα τηλέφωνο καί νά ἀναγγείλεις σέ κάποιον μία ἀπόφασή σου, ὅσο δυσάρεστη καί ἄν εἶναι αὐτή, ἤ νά τόν καλέσεις σέ μία ἔντιμη συζήτηση στό Μέγαρο Μαξίμου (ὅπου τά προηγούμενα χρόνια ἔμπαινε ἡ σάρα καί ἡ μάρα – ὅπως σύζυγοι πρώην ἱστορικῶν ὑπουργῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ μέ καλυμμένα τά πρόσωπά τους μέ καπέλα καί μαῦρα γυαλιά γιά νά μήν τίς ἀναγνωρίσουν), αὐτό δέν νομίζω ὅτι ἦταν δύσκολο νά γίνει. Δέν ἔγινε, ὅμως.

Καί ἄν ὁ Νικήτας ἦταν μία μεμονωμένη περίπτωση, θά ἔλεγα «ἐντάξει». Ὑπάρχουν, ὅμως, καί ἄλλες. Παλαιότερων καί νεοτέρων στελεχῶν. Ὁ Γιάννης Τραγάκης ἐκλέγεται στό Κοινοβούλιο ὡς ἐκπρόσωπος τῶν πολιτῶν τῆς λαϊκῆς Β΄ Πειραιᾶ ἀπό τό 1974, σχεδόν πενῆντα χρόνια μέ ἕνα διάλειμμα. Ἡ περιφέρειά του πολύ δύσκολη, κάστρο τοῦ ΠΑΣΟΚ κάποτε. Μέ Κώστα Λαλιώτη, μέ Γιάννη Καψῆ κ.ἄ. Κάπου τόν ἔχω στό ἀρχεῖο μου σέ μία φωτογραφία τῆς πρώτης ποδοσφαιρικῆς ὁμάδας τῆς Βουλῆς τῆς Μεταπολιτεύσεως μέ κόκκινη φανέλα δίπλα στούς νεοεκλεγέντες τότε Ἀνδρέα Ἀνδριανόπουλο, Γιῶργο Σουφλιᾶ, Σωτήρη Χατζηγάκη, Χάρη Καρατζᾶ καί ἄλλους. Στίς ἐκλογές τοῦ 2019, τό κόμμα ἀπέβαλε τόν υἱό του ἀπό τά ψηφοδέλτια, ἐπειδή ἀνήγγειλε κατά λάθος τήν ὑποψηφιότητά του πρίν ἀνακοινωθεῖ ἐπισήμως. Τό ἔγκλημά του «μέγα». Ὁ φιλικός πρός τήν ΝΔ τύπος τόν διέσυρε. Ἐκεῖνος μέ τήν ἀξιοπρέπεια πού διακρίνει αὐτόν καί τήν γυναῖκα του κατέβασαν τό κεφάλι ταπεινά καί κατάπιαν τήν προσβολή.

Διεκδίκησε ὁ ἴδιος ἐκ νέου τήν ἕδρα του, ὁ κόσμος τόν ἀγαποῦσε, στό τέλος ἐπανεξελέγη. Σέ αὐτή τήν ἀναμέτρηση, πάλι κόντρα σέ ὅλους καί ὅλα (ἀκόμη καί ὁ πιστός στόν Κυριάκο βουλευτής Μαρκόπουλος ἔνιωσε πώς κάποιοι στήν ΝΔ τοῦ τράβηξαν τό χαλί), ὁ Τραγάκης ἐπανεξελέγη σέ ἡλικία 79 ἐτῶν. Τῇ ἀποχωρήσει τοῦ 83 χρονου ἀειθαλοῦς βουλευτῆ Χαλκιδικῆς Γιώργου Βαγιωνᾶ, πρέπει νά εἶναι ἀπό τούς πρεσβύτερους τοῦ Κοινοβουλίου μας. Ὡς ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς ἔχαιρε ἐκτίμησης ἀπό ὅλες τίς πτέρυγες.

Ἔ, τέτοιους ἀνθρώπους μέ τέτοια ἐμπειρία στήν διαχείριση κρίσεων δέν τούς πετᾶς. Δέν τούς χρησιμοποιεῖς βεβαίως, γιατί προηγεῖται ἡ ἀνανέωση, ἀλλά καί δέν τούς πετᾶς. Τούς τιμᾶς. Λές ἕνα εὐχαριστῶ. Ρωτᾶς καμιά φορά τήν γνώμη τους. Δέν τούς κάνεις νά νιώθουν ξένοι στήν παράταξή τους. 19 φορές ζήτησε σταυρό ὁ Τραγάκης, τίς 18 ἐξελέγη. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν τήν παράταξη μεγάλη γιά νά τήν βρεῖς ἕτοιμη καί νά τήν «γεμίσεις» μέ ρετάλια τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀπό τά ἀζήτηττα.

Ὁ σεβασμός, ἐν τέλει, εἶναι ἔννοια συντηρητική. Ἀφοῦ προσπεράσω τό γεγονός ὅτι μετά ἀπό αὐτές τίς ἐκλογές προτάθηκε σέ ὑπουργούς τῆς ΝΔ τῆς περιόδου 2004-2009, βουλευτές σήμερα, νά ἐπιστρέψουν στήν κυβέρνηση ὡς ὑποβαθμισθέντες ὑφυπουργοί χθεσινῶν ὑπουργῶν (ἐννοεῖται ὅτι τό ἀπέρριψαν), θά σταθῶ σέ ἕνα ἰδιαίτερο παράδειγμα. Στόν ἐπί δεκαετίες ἐπιτυχημένο στρατιώτη τῆς παρατάξεως, δήμαρχο Ἀμπελοκήπων Μενεμένης Θεσσαλονίκης, Λάζαρο Κυρίζογλου. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἐκλέγεται καί ἐπανεκλέγεται, δεξιός ὤν, σέ μία ἀριστερή περιοχή μέ ποσοστά ἄνω τοῦ 60%. Ὁ ὁρισμός τῆς διευρύνσεως. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔπρεπε νά ἐκλεγεῖ πρόεδρος τῆς ΚΕΔΕ τό 2019, ἀλλά ἡ ἡγεσία τῆς ΝΔ ἐπέλεξε τότε τόν φέρελπι δήμαρχο Τρικκαίων, Λευτέρη Παπαστεργίου. Μετά τήν πρόσφατη ὑπουργοποίηση τοῦ κυρίου Παπαστεργίου, «ἄνοιξε» ἡ θέση καί ὁ Κυρίζογλου ἐξελέγη μέ τίς ψήφους τῶν δημάρχων τῆς ΝΔ, τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ παμψηφεί πρόεδρος τῆς ΚΕΔΕ! Ἀκόμη καί τοῦ δημάρχου Ρέντη, κυρίου Ἰωακειμίδη. Καί ὅμως: Στήν κορυφαία γιά αὐτόν αὐτοδιοικητική στιγμή, τό κόμμα ἐξέδωσε ἀνακοίνωση, γιά νά κάνει ἀπό τώρα γνωστό ὅτι τό 2024, μετά τίς δημοτικές ἐκλογές, ἡ ΝΔ θά στηρίξει τήν ὑποψηφιότητα τοῦ Κώστα Μπακογιάννη γιά τήν ΚΕΔΕ. Τόσος ἦταν ὁ σεβασμός πού ἔδειξε ἡ ΝΔ σέ ἕναν ἄνθρωπο πού κουβαλᾶ στήν πλάτη τήν παράταξη στίς δύσκολες δυτικές συνοικίες τῆς Θεσσαλονίκης, στίς ὁποῖες ἡ ΝΔ ὑπέστη πανωλεθρία ἀπό τόν Βελόπουλο, τήν «Νίκη» καί τούς «Σπαρτιᾶτες».

Ὁ ὁρισμός τοῦ σαβουάρ βίβρ! Οὔτε τά προσχήματα.

Δέν προτίθεμαι νά κάνω ἰδιαίτερα σχόλια σέ μία ἐποχή πού νεοείσακτοι ὑπουργοί τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀκυρώνουν τό Νομικό Συμβούλιο τοῦ Κράτους, γιά νά ἀθωώσουν τεχνοκράτες πού ἔβλαψαν αὐτήν τήν παράταξη καί τούς ἡγέτες της. Δέν θά κάνω σχόλια, σέ μία ἐποχή πού καί ἄλλοι βουλευτές τοῦ κυρίου Σημίτη παίρνουν τόν δρόμο γιά τά ψηφοδέλτια τῆς παράταξης. Ἐφ᾿ ὅσον ὁ λαός ἐγκρίνει τίς ἐπιλογές, τό τί θά ποῦμε ἐμεῖς δέν ἔχει καμμία σημασία.

Εἴμαστε παράξενοι, παρωχημένοι καί ἐκτός ἐποχῆς. Ἄς τό ἀποδεχθοῦμε. Ὑπάρχουν, ὅμως, δύο κανόνες διαχρονικοί σέ αὐτήν τήν παράταξη, καθόλου παρωχημένοι, τούς ὁποίους ὀφείλουν νά ἔχουν ὑπ᾿ ὄψιν τους κάποιοι ἄλλοι: Ὁ πρῶτος: Ὁ ἀρχηγός εἶναι ἡ μάνα τοῦ λόχου. Ὁ δεύτερος: Ἡγεσία εἶναι ἡ «διαχείριση » τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις