ΣΠΑΡΤΗ. 12 Ιουλίου του 2011. Μια ζεστή νύκτα έμελλε να γραφτεί στη Μαγούλα μια μαύρη, θλιβερή και για κάποιους τραγική ιστορία. Ο Γιάννης Βάρλας πέφτει νεκρός από κτυπήματα αγνώστων στο πάρκο της Εκκλησίας.

12 Ιουλίου 2015. Εκατοντάδες πολίτες της Μαγούλας συμπροσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής του Γιάννη στο προσκυνητάρι που καίει το καντήλι της μνήμης.

Όμως «η ψυχή του αδικοσκοτωμένου δεν βρίσκει ανάπαυση αν δεν βρεθούν οι ένοχοι» λένε οι χαροκαμένες μάνες της ελληνικής κοινωνίας.

Ποιος ήταν ο Γιάννης; Γιατί μας αφορά όλους το σκοτάδι που επίμονα στοιβάζεται στο ηλιόλουστο πάρκο της Μαγούλας;

Ο Γιάννης είναι ο Γιάννης μας, τότε ο Βάρλας, σήμερα το παιδί του γείτονα, αύριο το δικό μας παιδί.

Για να μην είναι όμως μόνον μοιρολατρική αλλά εξόχως αγωνιστική η υπόθεση δικαίωσης του Γιάννη Βάρλα και της οικογένειας του ας υπογραμμίσουμε κάποια σημεία με την ευχή η λεγόμενη Πολιτεία, οι Θεσμοί και οι Αρχές της να σηκώσουν το κεφάλι και να δουν τον ήλιο της δικαιοσύνης… έστω και τώρα!

Ο Γιάννης Βάρλας, ο άκακος και ιδιαίτερος συνάνθρωπος πέφτει χτυπημένος βάναυσα. Αυτός είναι και ο λόγος που στην «Σημαντική Αναφορά Εγκλημάτων» αναφέρεται απόλυτα ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Αυτό το σήμα, αυτό το έγγραφο, το έπνιξε το σκοτάδι. Έτσι η επιπολαιότητα (τουλάχιστον) με την οποία η Αστυνομία χειρίστηκε το συμβάν το θλιβερό εκείνο βράδυ περνά, τότε, στα ψιλά…
Η οικογένεια του θύματος «ξεπουλιέται» οικονομικά σε έναν αγώνα να βρει την αλήθεια. Οι φάκελοι της έρευνας που κάνουν οι δικηγόροι, οι δημοσιογράφοι και οι ερευνητές μεταφέρονται πλέον με αυτοκίνητο. Παρ’ όλα αυτά οι Αρχές δεν πείθονται, απλά ασχολούνται με τη συνήθη βραδυπορία και απάθεια.

Σήμερα η κοινωνία της Μαγούλας και της Σπάρτης βρίσκεται μπροστά από μια περίεργη αλλά επιθυμητή ωρίμανση της ακλόνητης πεποίθησης ότι τον Γιάννη Βάρλα τον σκότωσαν!
Η Πολιτεία και Αρχές της απέχουν πολύ από τα συμπεράσματα της κοινωνίας και την πεποίθηση των συγχωριανών του Γιάννη. Αυτή η αποχή τους εκθέτει.

Το επόμενο διάστημα η μητέρα του Γιάννη έχει ζητήσει να γίνει Αυτοψία, Αναπαράσταση του εγκλήματος και κατ’ αντιπαράσταση εξέταση όλων των μαρτύρων της υπόθεσης. Μακάρι οι Αρχές να τολμήσουν να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Παράλληλα η οικογένεια απευθύνεται για μια ακόμα φορά στον Εισαγγελέα Πλημ/κων Σπάρτης και ζητά στοιχεία που αφορούν στην αποκάλυψη των δραστών της ανθρωποκτονίας. Ενημερώνει τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και ζητά από τον Αστυνομικό Διευθυντή Λακωνίας τη διενέργεια ΕΔΕ για να αποκαλυφθεί η αλήθεια στην ελληνική κοινωνία.
Μάλιστα κάνει λόγω για απόκρυψη από τις Αστυνομικές Αρχές σημαντικού εγγράφου που εμπόδισε την έρευνα της οικογένειας. Ευθέως κατηγορούνται οι αρχές ότι δεν έπραξαν τα νόμιμα αφού δεν θέλησαν να «αγγίξουν» την υπόθεση του Γιάννη Βάρλα. Συνεπώς, εύλογα η οικογένεια ζητά τον πειθαρχικό έλεγχο του εμπλεκόμενου αστυνομικού που χειρίστηκε την υπόθεση και ο οποίος διαπίστωσε, βεβαίωσε και υπέγραψε την διάπραξη ανθρωποκτονίας σε έγγραφο που ποτέ δεν έφθασε στα χέρια της οικογένειας.

Όλα δείχνουν, ότι αργά, βασανιστικά αλλά σταθερά ξετυλίγεται το κουβάρι της ανθρωποκτονίας του Γιάννη Βάρλα.
Το επόμενο διάστημα, είτε το θέλουν, είτε όχι οι σκοταδιστές, θα γυρίσουν αρκετές σελίδες της υπόθεσης. Θα αντιληφθούμε όλοι ότι τελικά πάντα η δύναμη βρίσκεται στην ψυχή και στο πνεύμα του πολίτη που πιστεύει στην αλήθεια. Θα δούμε κατά πόσο η καχεξία και η υποτέλεια έχει διαποτίσει την Ελληνική Πολιτεία. Άλλωστε η «κρίση» που βιώνουμε δεν μπορεί να αφορά μόνον το χρήμα αλλά και τη ζωή σε όλες τις πτυχές της. Θα διαπιστώσουμε (δυστυχώς) ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου πρέπει να αγωνίζεσαι για τα αυτονόητα. Μια χώρα όπου μια θέση εποχικής θέσης εργασίας έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από μια ζωή… Μια χώρα όπου η Δικαιοσύνη, με την ευρύτερη έννοια του όρου, έχει υποστεί βάναυση αλλοτρίωση αφού αντί για καταφύγιο του αδικούμενου έχει μεταλλαχθεί σε απρόσιτο και δυσδιάκριτο γραφειοκρατικό μαυσωλείο νόμων, τύπων μιας αργοκίνητης μητριάς Πολιτείας.

Οι κατακτήσεις του ανθρωπισμού και του διαφωτισμού θέλουν την απονομή της δικαιοσύνης άμεσα και συνδεδεμένα. Η Μαγούλα 4 χρόνια πονά και βοά…
Το επόμενο διάστημα πολλά πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Πολλά θα αποκαλυφθούν…
Το πολυσέλιδο βιβλίο τελειώνει και θα έχει τον συμπερασματικό τίτλο: « Ένας φόνος που λύτρωσε την κοινωνία!»