Γράφει ο Ιωάννης Χρηστάκης*

Πόσες φορές οι οικονομικές ανάγκες μας εξωθούν σε μια ζωή που δε θα θέλαμε να κάνουμε;

Πόσες φορές καταναλωτικές συνήθειες μας στριμώχνουν σε όρια εργασιακά 35 και 40 χρόνων;

Πόσες φορές αγανακτούμε που δε βρήκαμε μια λύση να κάνουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς θέλουμε εμείς, εκεί γύρω στην ηλικία των 60 ετών;

Ταξιδεύοντας ανά την Ευρώπη βλέπω ότι αυτή είναι η ηλικία ορόσημο που έχουν θέσει ταξιδιωτικές εταιρείες, Δήμοι πόλεων, αστικές συγκοινωνίες, διάσημα Μουσεία, χώροι μαζικής ψυχαγωγίας για να κάνουν τις προσφορές τους στο κοινό τους.

Η ηλικία των 60 χρόνων ζωής, είναι η είσοδος στην Τρίτη Ηλικία.

Η ηλικία που πρέπει να αποφασίσεις για την ποιοτική παράμετρο του βίου σου.

Άλλος θα θελήσει να κάνει το χόμπι του που τόσο έχει στερηθεί, άλλος τα ταξίδια που έχει ονειρευτεί, άλλος κάποιες δραστηριότητες που ο εργασιακός χρόνος του στερούσε τη δυνατότητα να κάνει.

Η 7η δεκαετία, αν κάποιος είναι τυχερός, να εξακολουθεί να ζει ελέω καρδιαγγειακών νοσημάτων και της επάρατου νόσου, πρέπει να αφιερωθεί στον εαυτό μας!

Αφορμή για να γράψω αυτές τις γραμμές, είναι προσωπικές εμπειρίες με βαριά ασθενείς φίλους, εκμυστηρεύσεις στο κρεβάτι του πόνου για μία ζωή που πήγε στράφι, για μια ζωή που δεν έζησαν φίλοι και γνωστοί.

Ας μιλήσουμε καθαρά: Πλέον, βιοτικές ανάγκες δεν υφίστανται, όλοι ή σχεδόν όλοι, όπως δείχνουν οι ιδιωτικές καταθέσεις και οι άδηλοι πόροι των κρυμμένων, μη δηλωμένων εισοδημάτων έχουν ένα σεβαστό έως γερό κομπόδεμα!

Ώρα λοιπόν, να αφήσουν φτηνές δικαιολογίες και μεμψίμοιρες γιατί η ζωή περνά και χάνεται.

Ήρθε ο καιρός να απολαύσει ο καθένας τη ζωή του!

Αν γνωρίζατε πόσες δεκάδες χιλιάδες συντάξεις δεν εισπράχτηκαν ούτε για ένα μήνα γιατί απεβίωσαν αυτοί στους οποίου επρόκειτο να διατεθούν σε ηλικίες 63, 64 και 65 ετών!

Και αν είσαι τυχερός και πιάσεις το μέσο όρο ζωής του Έλληνα, μπορεί να απολαύσεις 10-15 ποιοτικά χρόνια ζωής!

(*) Φιλόλογος