Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η παιδεία, ως καθημερινή διαδικασία απόκτησης της γνώσης, δραστηριότητα που αποβλέπει στην πνευματική και ηθική αγωγή, στη διάπλαση των νοητικών δυνάμεων και του χαρακτήρα, την καλλιέργεια του πνεύματος και της κριτικής σκέψης, την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και τεχνολογίας συμβάλει στη δημιουργία ατόμων με ξεχωριστή ταυτότητα και ισχυρή προσωπικότητα. Διευρύνει τις γνώσεις για τον πολιτισμό, τις αντιλήψεις για την κοινωνία και τη δημοκρατία και τον ρόλο του πολίτη, καθώς και τη διαμόρφωση της στάσης ζωής. Αναπτύσσει τη δημιουργική μάθηση και την κριτική ικανότητα που θα διευκολύνουν την κατανόηση του κόσμου.

Σε έναν κόσμο γεμάτο προκλήσεις, η εναλλαγή των οποίων γίνεται με ασύλληπτες ταχύτητες, που βομβαρδίζεται με συνεχή και ασταμάτητη ροή πληροφοριών, η παιδεία και η εκπαίδευση αποτελούν ένα ποιοτικό άλμα για την κοινωνία και τη χώρα. Ο προσανατολισμός και η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα, με αλλαγή στο περιεχόμενο των σπουδών και το ξεπέρασμα δογματικών θέσεων και επιλογών είναι αναγκαίες προκειμένου να στοιχηθούν και να συμπορευθούν με τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις και προτάσεις.

«Πολιτεία, που δεν έχει ως βάση της την παιδεία είναι οικοδομή πάνω στην άμμο», έλεγε ο Αδαμάντιος Κοραής.

Παιδεία δεν είναι τα κτίρια, αλλά η βαθιά πίστη του καθένα και η απόφασή του να αποκτήσει και να κατοχυρώσει τη γνώση. Όταν εισέρχεται στις πύλες της, δεν έχει το δικαίωμα να βιαιοπραγήσει εναντίον οποιουδήποτε και για οτιδήποτε. Στους εκπαιδευτικούς χώρους ενίοτε παρεισφρέουν άτομα, τα οποία δεν έχουν σχέση με τη σπουδαστική κοινότητα, αλλά η συνεχής επανάληψη από τους υπεύθυνους ότι όλα τα Πανεπιστήμια είναι άντρα ακολασίας, παραβατικότητας, διακίνησης ναρκωτικών και μολότοφ είναι εκ του πονηρού και εμπεριέχει πολλών ειδών σκοπιμότητες. Το Πανεπιστήμιο είναι αυτοδιοικούμενο, και πρέπει να είναι και ικανό -έχει τους τρόπους και τη νομική κάλυψη- να απομονώσει και να αποβάλλει τα ξένα στοιχεία και να εξαλείψει τα νοσηρά φαινόμενα που σκιάζουν την εικόνα του, το κύρος και την αυτοτέλειά του.

Οι Πρυτάνεις δεν παίρνουν μέτρα όταν γίνεται καταπάτηση του χώρου, γιατί δεν θέλουν να συνδέσουν τη θητεία τους με αρνητικά περιστατικά, αφού προσβλέπουν σε πολιτική καριέρα και έτσι η ίδια κατάσταση θα διαιωνίζεται.

Η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να αναδείξει ότι τα υποχρηματοδοτούμενα δημόσια πανεπιστήμια είναι τόποι ανομίας και διάπραξης ποινικών ενεργειών. Θέλει να στρέψει τις νέες και τους νέους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα παρέχουν συγκεκριμένες γνώσεις επί πληρωμή και που θα κινούνται σε συγκεκριμένο πλαίσιο, με ειδικούς κανόνες παράγοντας εργάτες για τις απαιτήσεις της αγοράς, οι οποίοι θα αφομοιώνουν το προσφερόμενο πακέτο πληροφοριών άκριτα, χωρίς προηγούμενη ελεύθερη σκέψη και αμφισβήτηση.

Πρόκειται για το μοντέλο του νέου «επιστήμονα» που προωθούν ο ΣΕΒ και οι οικονομικά ισχυροί, που θα υπηρετεί πιστά τα συμφέροντά τους. Η αστυνόμευση των Πανεπιστημίων, με τους τετρακόσιους ειδικά εκπαιδευμένους δεν προοιωνίζει ομαλή πορεία για τα ιδρύματα και την παιδεία γενικότερα, γιατί με την κρατική καταστολή δεν επιλύονται τα προβλήματα σε μια δημοκρατική κοινωνία. Πριν από λίγες μέρες ο υφυπουργός παιδείας, αφού ταύτισε τους καταληψίες με τους χρυσαυγίτες είπε ότι η αστυνομία θα μπει στα ιδρύματα εντός του 2022 και ότι η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε κυβερνητική επιλογή, αλλά σε γραφειοκρατικές διαδικασίες. Βέβαια, δεν έλεγε την αλήθεια, γιατί εν όψει των εθνικών εκλογών δεν θέλει η κυβέρνηση την όποια ενδεχόμενη αναταραχή στα Πανεπιστήμια. Τελικά, φαίνεται ότι η απλή αναλογική θα σώσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα από τη μανία του ελέγχου και της χειραγώγησης του επιτελικού κράτους.

Σήμερα, παρότι τα πηγαδάκια με τις νέες και τους νέους στους πανεπιστημιακούς χώρους έχουν μειωθεί σε σχέση με παλιότερα, αφού οι συνθήκες αλλά και η πανδημία έχουν αλλάξει τον παραδοσιακό τρόπο προσέγγισης, επικοινωνίας και έκφρασης, με τις προοδευτικές ιδεολογίες να βάλλονται και να κλονίζονται, ένα είναι σίγουρο: Ότι εκεί θα αναγεννηθεί και θα σφυρηλατηθεί και πάλι το αδούλωτο φρόνημα, όταν τα μαστίγια των ισχυρών κάνουν αισθητή την εμφάνισή τους, όταν θα επιχειρηθεί η συρρίκνωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, ή όταν θα αμφισβητηθούν και τεθούν υπό αμφιβολία θεμελιακά πανεπιστημιακά και ακαδημαϊκά δικαιώματα.

Ο Γέρος του Μοριά, που δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση έδινε μεγάλη αξία στο Πανεπιστήμιο. Στην ερώτηση «Ποιο είναι το εθνικό σπίτι της Ελλάδος», η απάντησή του ήταν «το Πανεπιστήμιο». Σε ερώτηση του Όθωνα, στη φάση που χτιζόταν το Πανεπιστήμιο, «Πώς σας φαίνεται, στρατηγέ, αυτό το μεγάλο σχολείο που κτίζομεν;» η απάντηση ήταν: «Να σου πω, Μεγαλειότατε, μου φαίνεται ότι τούτο δω, δεν θα έπρεπε να κτισθεί κοντά εις εκείνο (δείχνοντας το Παλάτι), διότι, φοβούμαι ότι τούτο θα φάει εκείνο».

Το σωστό πανεπιστημιακό ίδρυμα οξύνει τον νου, διευρύνει τη σκέψη, προάγει πραγματικές αξίες και διαμορφώνει ελεύθερους χαρακτήρες, οι οποίοι κρίνουν -χωρίς κριτική δεν υπάρχει εξέλιξη ούτε στη σκέψη ούτε στην πράξη- αξιολογούν και πολλές φορές αποδοκιμάζουν τις μεροληπτικές και αντιλαϊκές αποφάσεις της εξουσίας.

Αυτό φοβούνται οι άρχοντες και θέλουν με κάθε μέσο να υποβιβάζουν τη μόρφωση, να τη θέτουν στην υπηρεσία τους και γι’ αυτό επιδιώκουν τη δημιουργία εκπαιδευτικών χωνιών προκειμένου να χαράζουν την κατεύθυνση και τον προσανατολισμό της νέας γενιάς. Η δημόσια παιδεία, στόχος της ταξικής πολιτικής, υποβαθμίζεται και βάλλεται από το εκτελεστικό απόσπασμα των συμφερόντων. Δεν είναι τυχαία η εξίσωση των ΙΕΚ με τα Πανεπιστήμια και η κατάργηση των ανθρωπιστικών μαθημάτων από το Λύκειο, με τον υπουργό ανάπτυξης να δηλώνει: «Η κοινωνιολογία είναι ένα μάθημα που κάνει τα παιδιά αριστερά».

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις