Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Πόσο ελπιδοφόρο μπορεί να είναι το μήνυμα του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου;
Τι μπορεί να σημαίνει η φράση του «Δεν θέλουμε φίλους επί πληρωμή. Δεν πληρώνουμε κανένα για να μας χαδεύει τα αυτιά. Θα αφήσουμε την αγορά να αξιολογήσει την βιωσιμότητα ή μη βιωσιμότητα του ενός ή του άλλου…»
Ποιόν αφορά;
Το απηύθυνε σε σύσκεψη της Παράταξης του.
Ακροατές της, ελπίζω, οι 5 αντιπεριφερειάρχες και τα μέλη του Συνδυασμού του, αιρετά και μη.
Προφανώς έδωσε το μήνυμα: Όχι εξαρτήσεις απο ΜΜΕ και Τύπο. Όχι πελατειακές σχέσεις. Όχι διακριτική μεταχείριση. Όχι επιστροφή στο παρελθόν.
Αν οι συνεργάτες του Περιφερειάρχη, πήραν το μήνυμα, θα φανεί, στη σκηνή, στο χειροκρότημα, που θα πάρουν την κρίσιμη ώρα των εκλογών, ίσως και συντομότερα.

Ο ρόλος του Τύπου είναι σημαντικός στην άσκηση Διοίκησης. Κύρια συνιστώσα της πολιτικής πρακτικής και λόγου είναι ο τύπος, είτε κακός, είτε καλός είναι ο τύπος αυτός. Πολιτικός άνδρας χωρίς «επικοινωνία» είναι καταδικασμένος στην κόπωση και ίσως στην ανεπάρκεια. Ειδικά στην εποχή μας, όπου ο νέος πολίτης προτιμά να λαμβάνει τα μηνύματα μέσω των media και αφήνει σιγά-σιγά, την πατροπαράδοτη «ζωντανή» σχέση με τον πολιτικό να σβήνει…

Το στοίχημα για κάθε πρόσωπο που ασκεί διοίκηση και διαχειρίζεται δημόσιο πλούτο και χρήμα είναι η απονομή της δικαιοσύνης μέσα από την εφαρμογή της πολιτικής. Δεν εννοώ την δικαιοσύνη που αποδίδει η Δικαστική Εξουσία αλλά τη δικαιοσύνη που πηγάζει από την άπλετη και πολυσήμαντη Δημοκρατία. Τη δικαιοσύνη που στηρίζεται στο χάρισμα και την ικανότητα της διάκρισης και της αξιολόγησης. Στην Διοίκηση που αναπνέει από την δυναμική που αναπτύσσει κάθε πολιτική πρόβλεψη και προσδιορίζεται από τον συμβολισμό που αναδύεται σε κάθε προσπάθεια επανόρθωσης και θεραπείας.


Ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου σε ομιλία του προς τους συνεργάτες του αναφέρει:
« Ο περιφερειακός τύπος δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από τις γνωστές παθογένειες που υπάρχουν και σε κεντρικό επίπεδο και αυτό γιατί και η δική μας κοινωνία είναι μια μικρογραφία του ευρύτερου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε, εργαζόμαστε και κινούμαστε.
Βλέπω την αγωνία τους, συμμερίζομαι την προσωπική τους ανησυχία για το αν θα μπορέσουν να υπηρετήσουν τα νέα δεδομένα που έχουν να κάνουν με την υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και μόνο, και αυτό γιατί και σε αυτό το σημείο φέρνουμε το καινούργιο .
Δεν θέλουμε περίεργες σχέσεις δεν μας αρέσουν τα εξουσιαστικά διλλήματα. Δεν πληρώνουμε κανένα για να μας χαδεύει τα αυτιά. Δεν θέλουμε φίλους επί πληρωμή, έτσι τους είχαν συνηθίσει, και αυτό θα το κατανοήσουν με το καιρό. Την αλλαγή θα την κατανοήσουν με τον καιρό αφού εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αφήσουμε την αγορά να αξιολογήσει την βιώσιμότητα η μη βιώσιμότητα του ενός ή του άλλου.
Δεν είναι τυχαίο που η παθογένεια που διατρέχει όλα τα μήκη και τα πλάτη του κοινωνικού ιστού, έχει "υποχρεώσει" κομμάτι του περιφερειακού τύπου να στηρίζει πολιτικές αναλύσεις πάνω στους πολιτικούς επικοινωνισμούς Περιφερειακού Συμβούλου του οποίου η παράταξη κατέλαβε 2,5% στις εκλογές του Νοεμβρίου. Εκεί έγκειται η μεγάλη μας αδυναμία, να κατανοήσουμε δηλαδή την πεμπτουσία της δημοκρατίας, αφού κάποιοι επιμένουν να εξετάζουμε την κάθε άποψη από την σκοπιά του πόσο εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα ή τις δικές τους επιδιώξεις.»

Οι προθέσεις του, οι θέσεις και οι επιδιώξεις του Πέτρου Τατούλη θα αποκτήσουν άλλο σφρίγος, άλλη σημασία και ειδικό βάρος αν κατορθώσει, ως ο ανώτατος εκλεγμένος άρχων της Πελοποννήσου, να ελέγξει την αγορά, που τόσο εμπιστεύεται, αλλά και την συγκεκριμένη κάστα των ΜΜΕ κι Εφημερίδων που του επιτρέπουν, χωρίς ενδοιασμό, να μιλά για παθογένεια στον κλάδο της Περιφέρειάς του.

Είναι αυτονόητο, ότι ο εκλεγμένος Περιφερειάρχης που επιχείρησε να προτείνει πολιτικά την «Νέα Πελοπόννησο», δεν μπορεί να λυγίσει μπροστά στο ενδεχόμενο να δεχθεί συντονισμένη ή ασυντόνιστη επίθεση από τον χώρο των ΜΜΕ. Ήταν αναμενόμενη η θέση του για τον τύπο, θέση στην οποία έχει αποφύγει τον (συστατικό όρο) «διαπλοκή» που, δυστυχώς, αναδύει πότε αρνητικό και πότε θετικό άρωμα στην σημερινή κοινωνία και αγορά.


Ο Περιφερειάρχης, αυτός και μόνον αυτός, μπορεί να εγγυηθεί την εξασφάλιση των όρων και των συνθηκών ώστε το «παιχνίδι» του ανταγωνισμού, στο βαθμό που εξαρτάται από τη λειτουργία των Περιφερειακών Υπηρεσιών, να μην αφήνει απ’ έξω τις αρχές της Δημοκρατίας και τις απαραίτητες συνθήκες για την τήρηση της ισότητας και της ισονομίας.


Αν κάποιοι επιτήδειοι στον χώρο του τύπου βρέθηκαν στην τροχιά του πλουτισμού τους λόγω της παθογένειας που γεννά το σύστημα των πολιτικών, και άφησαν πίσω τους ενάρετους και αγωνιστές, για να μην χρησιμοποιήσω τον όρο «ηθικούς», αυτό ποιός θα το διορθώσει; Ποιός θα θεραπεύσει τις «αμαρτίες» της Πολιτικής; Μόνον η Αγορά; Αυτή δεν έχει συγγενείς παθογένειες; Αυτή δεν επηρεάζεται από τη λειτουργία των ΜΜΕ και του Τύπου; Αυτή η κοινωνική κι εμπορική αγορά δεν υποκλίνεται σε συστήματα, τραστ και καρτέλ;
Η Αγορά στις μέρες μας «χωνεύει» αδυσώπητα όσους έχουν στηρίξει την επιβίωσή τους σε αρχές και αξίες, αφήνοντας σχεδόν ανενόχλητους τους mediaρχες που έχουν σφιχταγκαλιάσει την Εξουσία όπως το φίδι το θύμα του. (Συνήθως πέφτουν μαζί…)


Αυτή την αγορά δεν την εμπιστευόμαστε. Ποτέ δεν εκθέτουμε αβοήθητους σε αυτήν τους νέους του κλάδου που έχουν δικαίωμα να επιχειρήσουν, να δοκιμάσουν, να προχωρήσουν… χωρίς να τσακιστούν, πριν την ώρα τους!
Η Αυτοδιοικητική Εξουσία έχει την ευχέρεια να θεραπεύει, να διορθώνει, να αποκαθιστά αδικίες διότι βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη. Γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Αυτό άλλωστε είναι ένα εξέχον και παροιμιώδες ιδίωμα του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου. Η γνώση και αντίληψη της πραγματικότητας με ονοματεπώνυμο.


Αν αφήσει, μόνη την Αγορά να αναδείξει τους βιώσιμους οργανισμούς της ενημέρωσης θα οδηγηθούμε σε παταγώδη αποτυχία. Όλοι. Και αυτό γιατί ήδη η λειτουργία των ΜΜΕ και του Τύπου διέπεται, σήμερα, από Νόμους, Διατάξεις και Αρχές που «δείχνουν» το δρομολόγιο της ενημέρωσης. Όλα θα περάσουν στο Κεφάλαιο το οποίο, με τη σειρά του, κάποια στιγμή θα «ελέγξει» ακόμα και την πηγή της είδησης.


Όταν «ελέγχεται» η πηγή της είδησης τότε η διαπλοκή μπορεί να πανηγυρίζει… ότι τους νίκησε όλους.