ΡΩΣΙΑ. Το συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ αναφέρεται στους ανεξιχνίαστους θανάτους εννέα πεζοπόρων σκιέρ στα βόρεια Ουράλια Όρη στη Σοβιετική Ένωση μεταξύ της 1ης και της 2ας Φεβρουαρίου 1959. Η έμπειρη πεζοπόρος ομάδα είχε οργανώσει μια κατασκήνωση στις πλαγιές του όρους Κόλατ Σιάκλ σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του αρχηγού της ομάδας, Ιγκόρ Ντιάτλοφ, και σκοπός ήταν να φθάσουν στο Οτόρτεν, ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια της τοποθεσίας που συνέβη το περιστατικό.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, κάτι τους οδήγησε να σκίσουν τις σκηνές τους και να εγκαταλείψουν τρέχοντας το κάμπινγκ, ενώ ήταν ανεπαρκώς ντυμένοι για την ισχυρή χιονόπτωση και τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός που επικρατούσαν. Είναι μια ιστορία για την οποία υπάρχουν άπειρες θεωρίες συνομωσίας ως προς το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στους εννέα νεαρούς μαθητές που έκαναν τις διακοπές του για σκι στα Ουράλια Όρη της Ρωσίας.

Ποτέ δεν επέστρεψαν και όταν τα σώματά τους βρέθηκαν ημέρες αργότερα, πέντε από αυτούς είχαν παγώσει μέχρι θανάτου και τέσσερις είχαν μυστηριώδη τραυματισμούς. Από μία κοπέλα έλειπε η γλώσσα, ενώ ένας άλλος βρέθηκε με σπασμένο το κεφάλι. Όλοι φαίνεται ότι αντιμετώπισαν τον τρόμο στη μέση της νύχτας λίγο έξω από την κατασκήνωση τους αφού άφησαν πίσω τους τα τρόφιμα, τα σκι τους τα ζεστά παλτά τους και έτρεξαν προς ένα πυκνό δάσος κάτω από μια χιονισμένη πλαγιά. Εκεί οι πιθανότητες επιβίωσής τους ήταν ελάχιστες με τις θερμοκρασίες να αγγίζουν τους -30 ° C. Οι ερευνητές για την υπόθεση που κατονόμασαν την η αιτία του θανάτου ως «μια συναρπαστική άγνωστη δύναμη». Η υπόθεση καταχωρήθηκε ως άκρως απόρρητη και έκλεισε.

«Αν είχα την ευκαιρία να ζητήσω κάτι από τον Θεό θα ήταν να μπορώ να του θέσω μόνο ένα ερώτημα, το οποίο θα ήταν: Τι πραγματικά συνέβη στους φίλους μου εκείνο το βράδυ», λέει ο μόνος επιζών της εκστρατείας αυτής, ο Yury Yudin. Ο Yudin γύρισε τελικά πίσω λόγω έντονων πόνων στην πλάτη λίγες ημέρες πριν φτάσουν στην περιοχή κατασκήνωσης. Τι συνέβη με τους φίλους του, παραμένει ένα μυστήριο οδυνηρό ακόμα και σήμερα γι’ αυτόν.

Ο Yudin και οι φίλοι του ξεκίνησαν το ταξίδι στις 23 Ιανουαρίου 1959. Το βουνό Ortoten στα Βόρεια Ουράλια ήταν ο προορισμός τους. Ο Yury και οκτώ από τους φίλους του ήταν φοιτητές στην πόλη Ekaterinburg, στο Πολυτεχνείο Ural Polytechnic Institute που βρίσκεται στην περιοχή Sverdlovsk. Οδηγήθηκαν από τον Igor Dyatlov (23ετών), ο οποίος ήταν έμπειρος στην ορειβασία, στην κατασκήνωση και στο σκι.

Η ομάδα αποτελούνταν από τους Dyatlov ,Yury Yudin, Alexander Krivonischenko (24ετών), Ζina Kolmogorova (22ετών), Yury Doroshenko (24ετών), Rustem Slobodin ( 23ετών), Ludmila Dubinina (21ετών), Alexander Kolevatov (25ετών) Nicolas Thibeaux-Brignollel (24ετών) και από τον 37χρονο Alexander ο οποίος ήταν ο μόνος μη-σπουδαστής.

Οι μαθητές ταξίδεψαν με τρένο, αυτοκίνητο και με τα πόδια για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο Yudin αρρώστησε στο δρόμο και γύρισε πίσω και αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδε τους φίλους του εν ζωή. Το υπόλοιπο της διαδρομής τεκμηριώθηκε στα ημερολόγια και φωτογραφίες που άφησαν στον τελικό τους προορισμό.

Η ομάδα πέρασε πολλές ακατοίκητες περιοχές, παγωμένες λίμνες και έφτασε στο ποτάμι Auspia όπου έστησαν την βάση τους. Εκεί άφησαν τα τρόφιμα και τον εξοπλισμό για το ταξίδι της επιστροφής τους. Από εκεί και πέρα, άρχισαν την αναρρίχηση προς το βουνό Otorten. Πιθανότατα λόγω κακών καιρικών συνθηκών κατέληξαν στις πλαγιές του βουνού Kholat Syakhl, στα 3,600 μέτρα υψόμετρο. Εκεί έστησαν τη σκηνή τους για τη νύχτα.

Εισαγγελείς ερευνούν το περίεργο Συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ, όπου με τον υδράργυρο στους -30 βαθμούς Κελσίου βρέθηκαν τα σχεδόν γυμνά πτώματα των μελών της ομάδας, μεταξύ των οποίων και της μιας γυναίκας που της είχαν αφαιρεθεί η γλώσσα και τα μάτια, περίπου ενάμιση χιλιόμετρο μακριά από την κατεστραμμένη σκηνή τους.

Τα θύματα (δύο γυναίκες κι επτά άνδρες) πέθαναν υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες στο σημείο μετά την αναχώρησή τους στα τέλη του Ιανουαρίου του 1959 για μια αποστολή περίπου 300 χλμ. στα Ουράλια. Επίσημη εξήγηση δεν δόθηκε ποτέ για το θάνατό τους, που αποδόθηκε σύμφωνα με τις νεκροψίες σε μια «άγνωστη πανίσχυρη δύναμη», τερματίζοντας έτσι την αρχική έρευνα.

Μια ομάδα διάσωσης εστάλη όταν οι μαθητές απέτυχαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Οι εθελοντές βρήκαν την τοποθεσία τους, αλλά η σκηνή τους ήταν μισοσκισμένη και καλυμμένη με χιόνι. Σκισμένη από μέσα στο πίσω μέρος, προφανώς σε μια απέλπιδα προσπάθειας απόδρασης. Όλα τα υπάρχοντά τους ήταν εκεί, αλλά η σκηνή είχε σκιστεί από μέσα, και είχε κάθετες τομές αρκετά μεγάλες για να περάσει ένας άνθρωπος. Έξω από την σκηνή οι διασώστες βρήκαν ίχνη που ταίριαζαν με τα ίχνη των μαθητών.

Συνεχίζοντας την έρευνα εντόπισαν σε απόσταση περίπου ενάμισι χιλιομέτρου τις σορούς δύο ανδρών, που φορούσαν μόνον τα εσώρουχά τους, στη ρίζα ενός πεύκου. Όλα έδειχναν ότι κάποιος εξ’ αυτών - ή και οι δύο- είχε προσπαθήσει να σκαρφαλώσει στο δέντρο καθώς βρέθηκαν σπασμένα κλαδιά πέντε μέτρα ψηλότερα. Τα δύο πρώτα πτώματα άνηκαν στους Yury Doroshenko και Georgy Krivonischenko. Τα χέρια τους ήταν καμένα και απανθρακωμένα.

300 μέτρα πιο κάτω, βρήκαν το πτώμα του Dyatlov με την πλάτη στο έδαφος όπου κρατούσε ένα κλαδί στο ένα χέρι το οποίο έδειχνε προ την κατεύθυνση της κατασκήνωσης. 180 μέτρα περαιτέρω προς τη σκηνή, βρέθηκαν ο Rustem Slobodin ενώ η Zina Kolmogorova ήταν 150m μετά από αυτόν. Φαίνονταν να έχουν προσπαθήσει να συρθούν πίσω στη σκηνή. Η αιτία του θανάτου τους, σύμφωνα με τους γιατρούς για τα πέντε θύματα ήταν υποθερμία. Ο Slobodin είχε ένα κάταγμα στο κρανίο του, αλλά αυτό δεν ήταν η τελική αιτία του θανάτου.

Δύο μήνες αργότερα, βρέθηκαν τα πτώματα ακόμα τεσσάρων φίλων. Τα πτώματά τους βρίσκονταν κάτω από 4μέτρα χιόνι σε χαράδρα 250 μέτρων μακριά από την τοποθεσία των πρώτων πτωμάτων. Οι θάνατοι των Nicolas Thibeaux-Brignollel, Alexander Kolevatov, Ludmila Dubinina και ο Alexander Zolotaryov είχαν πολλαπλά τραύματα. Το κρανίο του Thibeaux-Brignollel είχε συντριβεί, ενώ ο Zolotaryov και η Dubunina είχαν πολλά σπασμένα πλευρά. Το παράξενο όμως είναι ότι δεν βρέθηκαν εξωτερικές πληγές στα σώματα όμως περιέργως σε κομμάτια από τα ρούχα που φορούσαν υπήρχαν υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα ακτινοβολίας.

Ορισμένες άλλες ανωμαλίες ήταν ότι μερικοί ήταν ντυμένοι, ενώ άλλοι ήταν σχεδόν γυμνοί. Από το σώμα της Dubinina έλειπαν τα μάτια και η γλώσσα της. Η έρευνα έκλεισε μετά από ένα μήνα και τα αρχεία της έρευνας φυλάσσονται σε ένα μυστικό αρχείο. Η περιοχή για τρία χρόνια μετά το περιστατικό ήταν απαγορευμένοι προς άπαντες!

Και τα εννέα μέλη της ομάδας ήταν έμπειροι σκιέρ και ορειβάτες. Το Συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ, πήρε το όνομά του από τον αρχηγό της αποστολής, Ιγκόρ Ντιάτλοφ, ηλικίας 23 ετών.

Μισό αιώνα μετά διαφορετικές θεωρίες έχουν βγει στην δημοσιότητα συμπεριλαμβανομένης μιας επίθεσης από μια εχθρική φυλή ή από κάποιους εγκληματίες, Γιέτι , εξωγήινους ακόμα και μιας μυστικής στρατιωτικής τεχνολογίας. Εμείς μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη σε αυτά τα βουνά και το μυστήριο σχετικά με το βουνό των νεκρών θα εξακολουθεί να παραμένει άλυτο και τόσο ενδιαφέρον όσο ποτέ.

Η νέα έρευνα

Συνολικά 75 θεωρίες έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα για τα αίτια και τις συνθήκες θανάτου των εννέα ορειβατών, μεταξύ των οποίων ότι δέχθηκαν επίθεση από δραπέτες φυλακών, ή ένα Γέτι.

Οριστική απάντηση στα βασανιστικά ερωτήματα θα επιχειρήσει πλέον να δώσει η νέα έρευνα καθώς ξανάνοιξε ο φάκελος της υπόθεσης. «Οι συγγενείς, τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη εξακολουθούν να ζητούν να λάμψει επιτέλους η αλήθεια και δεν κρύβουν τις υποψίες τους για κάποια συγκάλυψη», είπε ο εκπρόσωπος του γραφείου της ρωσικής Γενικής Εισαγγελίας Αλεξάντερ Κουρενόι.

Έτσι υπάλληλοι του εισαγγελικού γραφείου της περιοχής Σβέρντλοβσκ θα μεταβούν τον Μάρτιο στο σημείο μαζί με ειδικούς γεωλόγους και υπαλλήλους του υπουργείου Εκτάκτων Περιστατικών σε αναζήτηση νέων στοιχείων.

Τι είχε συμβεί;

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίο «Το Όρος Των Νεκρών. Το Συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ», Κιθ Μακ Κλόσκι τον Ιανουάριο του 1959 «δέκα έμπειροι νεαροί σκιέρ ξεκίνησαν για ένα ταξίδι στο όρος Οτόρτεν στη βόρεια Ρωσία. Στην τοπική διάλεκτο Μάνσι «Οτόρτεν» σημαίνει: «μην πας εκεί».

Ένα από τα μέλη της ομάδας αρρώστησε και γύρισε πίσω. Οι υπόλοιποι εννιά, ηλικίας από 20-30 ετών, χάθηκαν και κατέληξαν στην πλαγιά ενός άλλου βουνού, του Κόλατ Σιάκλ, που σημαίνει «Όρος των Νεκρών».

Όπως λέει ο Μακ Κλόσκι «τη νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου κάτι ή κάποιος προκάλεσε τέτοιο τρόμο στους πεζοπόρους σκιέρ, που χρησιμοποίησαν τα μαχαίρια τους για να σκίσουν τη σκηνή και να φύγουν αντί να χρησιμοποιήσουν την είσοδό της. Όταν δεν γύρισαν, εστάλησαν διασώστες και οι σοροί τους βρέθηκαν χωρίς εξωτερικά σημάδια, αλλά κάποια με μεγάλα εσωτερικά τραύματα».

Αιτίες θανάτου

Ορισμένα από τα μέλη της ομάδας έφεραν κατάγματα και σοβαρά εσωτερικά τραύματα, αλλά εκείνο που ήλθε να περιπλέξει ακόμη περισσότερο την υπόθεση είναι ότι βρέθηκαν υψηλότερα του φυσιολογικού επίπεδα ραδιενέργειας σε κάποια από τα ρούχα τους.

Η αρχική έρευνα είχε δείξει ότι οι φοιτητές, αφού έσκισαν από μέσα το αντίσκηνό τους, διέφυγαν ξυπόλητοι πάνω στο χιόνι κι ενώ το θερμόμετρο έδειχνε -30. Ίχνη πάλης δεν βρέθηκαν στα πτώματά τους, αλλά ένα θύμα έφερε κάταγμα στο κρανίο, άλλα δύο είχαν σπασμένα πλευρά, ενώ από ένα άλλο μέλος της ομάδας, την 20χρονη Λιουντμίλα Ντουμπινίνα, έλειπαν η γλώσσα και τα και τα μάτια.

Γιατρός που τους εξέτασε συμπέρανε ότι ο θάνατός τους επήλθε από την άσκηση πίεσης ισοδύναμης με εκείνη από μετωπική σύγκρουση με αυτοκίνητο, ή από το ωστικό κύμα κάποιας έκρηξης. Ένα από τα θύματα φορούσε δύο καπέλα, αλλά όχι παπούτσια και σύμφωνα με τους ιατροδικαστές όλα τους πέθαναν από υποθερμία.

Οι θεωρίες συνωμοσίας

Αλλά τι ή ποιος προκάλεσε τέτοιο πανικό στους εννιά νεαρούς, ώστε να σκίσουν τη σκηνή τους και να τρέξουν μισόγυμνοι, ξυπόλητοι, στο χιόνι; Πώς εξηγούνται τα τραύματά τους; Ποιος έβγαλε τη γλώσσα και τα μάτια της 20χρονης φοιτήτριας;

Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει αρχικά τη διερεύνηση της υπόθεσης, ο Λεβ Ιβάνοφ, είχε πει ότι κάποια «άγνωστη πανίσχυρη δύναμη» ευθυνόταν για τους θανάτους, αλλά σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους είχε πει σε γνωστούς του ότι κατά τη γνώμη του μάλλον κάποιοι εξωγήινοι τους σκότωσαν. Άλλωστε την μοιραία εκείνη νύχτα άλλοι ορειβάτες που βρίσκονταν περίπου 50 χιλιόμετρα νοτιότερα ανέφεραν ότι είδαν πορτοκαλί φώτα στον ουρανό, κάτι που κατέγραψε και η μετεωρολογική υπηρεσία, αλλά και ο στρατός.

Μια άλλη από τις 75 θεωρίες για το ανεξήγητο μυστήριο υποστηρίζει ότι κάποιος πύραυλος, που έχασε το στόχο του, έπεσε πάνω τους, ή ένα μαχητικό πέταξε πολύ χαμηλά, κοντά στη σκηνή τους και τους τρομοκράτησε. Ή μήπως οι θάνατοι -στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου- συνδέονται με κάποιο υπερηχητικό όπλο;

Για τον συγγραφέα του «Όρους των Νεκρών» Ντόνι Έιχαρ, κάποιος υπόηχος από τους ανέμους που ούρλιαζαν στην περιοχή πανικόβαλε τα μέλη της ομάδας ωθώντας τα να φύγουν άρον-άρον από τον καταυλισμό τους. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι οι φοιτητές δέχθηκαν επίθεση από φυγάδες εγκληματίες, ή αυτόχθονες Μάνσι, ή ότι τους παρέσυρε κάποια χιονοστιβάδα.

Το 2000 δημιουργήθηκε μια ομάδα διερεύνησης του Συμβάντος στο Πέρασμα Ντιάτλοφ, το Dyatlov Group Memory Fund, που αναζητεί αυτόπτες μάρτυρες «οι οποίοι ίσως κράτησαν κλειστά τα στόματά τους» όλα αυτά τα χρόνια, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Tass.

Στη νέα έρευνα, όπως διευκρίνισε ο εκπρόσωπος του γραφείου της ρωσικής Γενικής Εισαγγελίας, θα χρησιμοποιηθούν σύγχρονες ιατροδικαστικές μέθοδοι με τη βοήθεια προηγμένης τεχνολογίας για την επανεξέταση των στοιχείων, περιλαμβανομένης της ραδιενέργειας που εντοπίστηκε στα ρούχα των θυμάτων, ενώ δεν αποκλείεται και η εκταφή τους εφόσον χρειαστεί.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις