ΚΟΣΜΟΣ. Κάποτε η μεγαλύτερη ιδιωτική κατοικία των Ηνωμένων Πολιτειών και η πιο ακριβή στην κατασκευή, σήμερα θα μπορούσατε σχεδόν να μην την δείτε. Το Winchester Mystery House στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια, βρίσκεται ανάμεσα στις οκτώ λωρίδες του αυτοκινητόδρομου I-280, ένα πάρκο για τροχόσπιτα και στα ερείπια ενός κινηματογράφου Space Age. Ο κόσμος έχει αλλάξει γύρω του, αλλά το αρχοντικό παραμένει πεισματικά και προκλητικά αυτό που ήταν πάντα.

Κάθε φορά που σκέφτομαι το Mystery House, προσπαθώ να οραματιστώ πώς μπορεί να φαινόταν αυτός ο χώρος στη «χήρα των τουφεκιών» Σάρα Γουίντσεστερ, όταν τον συνάντησε για πρώτη φορά το 1886.

Ο θρύλος λέει ότι πριν από τον σεισμό του 1906 - όταν η περιουσία της ήταν τόσο μεγάλη και η οικία της ήταν πιο παράξενη από όσο θα ήταν ποτέ, με 200 δωμάτια, 10.000 παράθυρα, 47 τζάκια και 2.000 πόρτες, πόρτες παγίδων και τρύπες κατασκόπων - ούτε η Σάρα δεν μπορούσε να εντοπίσει με σιγουριά αυτά τα αρχικά δωμάτια.

Η Winchester είχε κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία από τα όπλα. Ο πεθερός της, Oliver Winchester, κατασκευαστής του διάσημου επαναληπτικού τουφεκιού, πέθανε το 1880, και ο σύζυγός της, Will, επίσης στην οικογενειακή επιχείρηση όπλων, πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Αφού μετακόμισε από το Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ στο Σαν Χοσέ, η Γουίντσεστερ αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της σε αδιάκοπες, αινιγματικές κατασκευές του σπιτιού. Έχτισε το σπίτι της με βάρδιες 16 ξυλουργών που αμείβονταν τρεις φορές περισσότερο και δούλευαν 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, από το 1886 μέχρι το θάνατο της Σάρα το 1922.

Σαν μια Αμερικανίδα «Πηνελόπη», που έγνεφε το ξύλο και όχι το νήμα, η Γουίντσεστερ ύφαινε και ξήλωνε αιώνια. Έχτισε, κατεδάφισε και ξαναέχτισε. Η Winchester σκίτσαρε βιαστικά σχέδια σε χαρτοπετσέτες ή σε χαρτιά για τους ξυλουργούς, για να χτίσουν προσθήκες, πύργους, θόλους ή δωμάτια που δεν είχαν νόημα και δεν είχαν σκοπό, μερικές φορές μόνο για να σοβατιστούν την επόμενη μέρα. Το 1975, εργάτες ανακάλυψαν ένα νέο δωμάτιο. Είχε δύο καρέκλες, ένα ηχείο των αρχών του 1900 που χωρούσε σε έναν παλιό φωνογράφο και μια πόρτα κλειδωμένη από μια κλειδαριά του 1910. Προφανώς είχε ξεχάσει την ύπαρξη του με την πάροδο των χρόνων.

Το 1911, το San Jose Mercury News χαρακτήρισε τον κολοσσό της Winchester ένα «μεγάλο ερωτηματικό σε μια θάλασσα από οπωρώνες με βερίκοκα και ελιές». Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, το San Francisco Chronicle είναι ακόμα μπερδεμένο: «Το Μέγαρο είναι μια περίτεχνα περίπλοκη απάντηση σε μια πολύ απλή ερώτηση: Γιατί;»

Η απάντηση: Το κτήριο κατέχει μια ιστορία φαντασμάτων εξαιτίας του αμερικάνικου τουφεκιού. Ή έτσι υποστήριξε μια πνευματίστρια στα μέσα του 1800, όταν πολλοί λογικοί Αμερικανοί πίστευαν ότι μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς. Η Wincehster τρομοκρατήθηκε ότι οι κακοτυχίες της, ειδικά ο θάνατος του συζύγου και της κόρης της ενός μηνός, οφείλονταν σε μια κοσμική ανταπόδοση από όλα τα πνεύματα που σκοτώθηκαν από τα τουφέκια Winchester.

Ένας συγγενής είπε ότι πολλές δεκαετίες αργότερα η Γουίντσεστερ έπεσε «υπό τον τρόμο» ενός πνευματιστή, ο οποίος της είπε ότι θα τη στοίχειωναν τα φαντάσματα των θυμάτων από το τουφέκι Γουίντσεστερ, εκτός κι αν κατασκεύαζε ασταμάτητα —ίσως υπό την καθοδήγηση των φαντασμάτων, για την ευχαρίστησή τους ή ίσως σαν τρόπο να τους ξεφύγει. Στοιχειωμένη από τη συνείδησή της για την περιουσία της από το όπλο της και αναζητώντας προστασία ή λύτρωση, η Γουίντσεστερ έζησε την υπόλοιπη ζωή της σχεδόν σε πλήρη μοναξιά, σε μια έπαυλη σχεδιασμένη να μην ολοκληρωθεί ποτέ και να είναι στοιχειωμένη.

Με την πρώτη ματιά στο εξωτερικό του σπιτιού φαίνεται σαν ένα κανονικό σπίτι. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει γι αυτό που βρίσκεται στο εσωτερικό του σπιτιού. Αλλά το δράμα αυτού του σπιτιού, όπως το δράμα της ζωής της Winchester, εκτυλισσόταν στο εσωτερικό. Μια από τις 40 σκάλες, δεν οδηγεί πουθενά και καταλήγει σε ένα ταβάνι. Τα ντουλάπια και οι πόρτες ανοίγουν στους τοίχους, τα δωμάτια είναι κουτιά μέσα σε κουτιά, τα μικρά δωμάτια είναι χτισμένα μέσα σε μεγάλα δωμάτια, τα μπαλκόνια και τα παράθυρα είναι μέσα και όχι έξω, οι καμινάδες σταματούν στα πατώματα κοντά στην οροφή, τα δάπεδα έχουν φεγγίτες.

Μια ντουλάπα τόσο μεγάλη όσο ένα διαμέρισμα βρίσκεται δίπλα σε ένα ντουλάπι με βάθος μικρότερο από μια ίντσα. Οι πόρτες ανοίγουν σε τοίχους. Ένα δωμάτιο έχει μια πόρτα κανονικού μεγέθους δίπλα σε μια μικρή, παιδικού μεγέθους. Ένα άλλο έχει μια μυστική πόρτα πανομοιότυπη με αυτή σε μια γωνιακή ντουλάπα, όπου θα μπορούσε να ανοίξει μόνο από το εσωτερικό του δωματίου, αλλά όχι από έξω και το συρτάρι της ντουλάπας δεν ανοίγει καθόλου.

Οι λεπτομέρειες έχουν σχεδιαστεί για να μπερδεύουν. Σε ένα δωμάτιο, η Winchester τοποθέτησε το παρκέ σε ένα ασυνήθιστο μοτίβο: Όταν το φως έπεφτε στο πάτωμα με έναν ιδιαίτερο τρόπο, οι σκούρες σανίδες φαινόταν ανοιχτόχρωμες και οι ανοιχτόχρωμες σανίδες, σκούρες. Τα παράθυρα Bull's Eye δίνουν μια ανάποδη άποψη του κόσμου. Ακόμη και αυτές οι βασικές αλήθειες, του πάνω-κάτω, και του φωτός και του σκοταδιού, θα μπορούσαν να ανατραπούν.

Το σπίτι βρίθει από νύξεις, σύμβολα και μυστηριώδεις κρυπτογραφήσεις. Η αίθουσα χορού του διαθέτει δύο σχολαστικά κατασκευασμένα παράθυρα Tiffany από τεχνητό γυαλί. Εδώ, χρησιμοποίησε τα πιο κομψά στοιχεία της. Τα παράθυρα έχουν βιτρό πάνελ με γραμμές από τον Σαίξπηρ. Κάποιος διαβάζει, «Αυτές οι ίδιες σκέψεις κάνουν αυτόν τον μικρό κόσμο». Είναι από τον μονόλογο της φυλακής στον Ριχάρδο Β' του Σαίξπηρ. Καθαιρούμενος από την εξουσία και μόνος στο κελί του, ο βασιλιάς έχει μια ιδέα να δημιουργήσει έναν κόσμο μέσα στο κελί της φυλακής του, που κατοικείται μόνο από τις φαντασίες και τις ιδέες του.

Η έπαυλη Γουίντσεστερ μετέτρεψε ένα ανήσυχο, λαμπρό, λογικό -αν και εμμονικό- μυαλό σε ένα μυαλό με μια ανήσυχη συνείδηση. Ίσως μόνο αμυδρά αντιλαμβανόταν ότι οι πηγές της ανησυχίας της ήταν απόκοσμες και βέβηλες. Έπλεξε όμως αγωνία στη δημιουργία της, και όπως κάθε καλλιτέχνης λειτούργησε με ανείπωτες παρορμήσεις για το έργο της.

Το σπίτι είναι μια αρχιτεκτονική εξωτερίκευση μιας αγωνιώδους αλλά παιχνιδιάρικης εσωτερικής ζωής. Ιδέες, αναμνήσεις, φόβοι και ενοχές, εμφανίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Έρχονται στη συνείδηση σου και σε δυσαρεστούν ή σε τρομοκρατούν, τα αντιλαμβανόμαστε ή τα αγνοούμε, μετά αναθεωρούμε τις σκέψεις μας για να τα κάνουμε διαχειρίσιμα, ή να τα κρύψουμε και να τα καταπιέσουμε και να τα ξαναφτιάξουμε σε μια άλλη οπτική.

Ένας από τους οικοδόμους του σπιτιού θυμάται: «Η Σάρα απλώς διέταξε να διαγραφεί το σφάλμα, να σφραγιστεί, να χτιστεί πάνω ή γύρω ή ακόμα και να αγνοηθεί τελείως». Οι νοητικές και αρχιτεκτονικές διαδικασίες της αναθεώρησης, της καταστροφής, της καταστολής και της δημιουργίας ήταν συνεχείς και παρόμοιες.

Ίσως η ίδια διανοητική διαδικασία συμβαίνει με τις ιστορικές αφηγήσεις μιας χώρας σχετικά με τα πιο επίμαχα και δύσκολα θέματα - πόλεμο, κατάκτηση, βία, όπλα. Το όνομα της οικογένειας ήταν συνώνυμο από τη δεκαετία του 1900 με ένα τουφέκι πολλαπλών ρίψεων και η οικογένεια Winchester έκανε την περιουσία της στέλνοντας περισσότερα από 8 εκατομμύρια από αυτά στον «έξω» κόσμο. Δεν ήταν τρελό να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να την είχε στοιχειώσει αυτή η ιδέα, ότι μπορεί να τη θυμόταν μονίμως και εξίσου να προσπαθούσε διαρκώς να ξεχάσει.

Η Winchester έκανε φιλανθρωπικές δωρεές και θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει η μεγαλύτερη φιλάνθρωπος. Αλλά παραμένει το γεγονός ότι επέλεξε να μετατρέψει την τεράστια περιουσία της από την πώληση των τουφεκιών σε ένα τερατώδες, παραμορφωμένο σπίτι. Έτσι μπορούμε τώρα να περιπλανηθούμε στα δωμάτιά της και να φανταζόμαστε το πώς μια ζωή μπορεί να επηρεάζει τις άλλες.

Αντί να χτίσει ένα πανεπιστήμιο ή μια βιβλιοθήκη, η Σάρα Γουίντσεστερ έχτισε έναν αντί-θρύλο για τις χιλιάδες ιστορίες Αμερικανών πυροβολητών. Και σε αυτόν τον αντί-θρύλο, τα φαντάσματα των θυμάτων του όπλου υλοποιούνται και εμείς τα θυμόμαστε.

Γεγονότα:

Λίγο μετά το θάνατο του συζύγου της, η Σάρα άφησε το σπίτι τους στο Νιου Χέιβεν ​​και μετακόμισε δυτικά στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια. Εκεί, αγόρασε μια αγροικία οκτώ δωματίων και ξεκίνησε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη ανακαίνιση σπιτιού στον κόσμο, σταματώντας μόνο όταν η Σάρα πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 1922.

Από το 1886 έως το 1922 η κατασκευή φαινομενικά δεν σταμάτησε ποτέ καθώς η αρχική αγροικία των οκτώ δωματίων εξελίχθηκε στην πιο ασυνήθιστη και μεγάλη έπαυλη του κόσμου, με τα εξής χαρακτηριστικά:

  • 24.000 τετραγωνικά πόδια
  • 10.000 παράθυρα
  • 2.000 πόρτες
  • 160 δωμάτια
  • 52 φεγγίτες
  • 47 σκάλες και τζάκια
  • 17 καμινάδες
  • 13 μπάνια
  • 6 κουζίνες
  • Χτίστηκε με τιμή των 5 εκατομμυρίων δολαρίων το 1923 ή 71 εκατομμυρίων δολαρίων σήμερα

Αλλά αυτό που έμεινε είναι πράγματι ένα μυστήριο. Ακόμη και πριν πεθάνει, κυκλοφόρησαν φήμες για ένα «μυστηριώδες σπίτι» που χτίστηκε από μια εκκεντρική και πλούσια γυναίκα. Της δόθηκε εντολή να χτίσει αυτό το σπίτι από κάποιο μέντιουμ; Ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα εκείνων που έπεσαν από το «Όπλο που κέρδισε τη Δύση»; Πραγματικά η κατασκευή δεν σταμάτησε ποτέ; Τι παρακίνησε μια καλά μορφωμένη κοινωνικά γυναίκα να αποκοπεί από τον υπόλοιπο κόσμο και να επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην κατασκευή της πιο όμορφης, αλλά παράξενης έπαυλης του κόσμου;

Μπροστά από την εποχή της

Η Σάρα Γουίντσεστερ ήταν μια γυναίκα με ανεξαρτησία, με ορμή και θάρρος που ζει μέσα από τον μύθο. Και το αρχοντικό που έχτισε είναι παγκοσμίως γνωστό τόσο για τις πολλές περιέργειες και τις καινοτομίες του σχεδιασμού (πολλές μπροστά από την εποχή τους) όσο και για την αναφερόμενη παραφυσική δραστηριότητα που βρίσκεται μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Αυτά τα μυστήρια και άλλα, είναι αυτά που έχουν προσελκύσει πάνω από 12 εκατομμύρια επισκέπτες να επισκεφθούν το Winchester Mystery House από τότε που άνοιξαν οι πόρτες στις 30 Ιουνίου 1923.

Κορυφαίος προορισμός

Σχεδόν 100 χρόνια αφότου το σπίτι άνοιξε για περιηγήσεις, εκατομμύρια επισκέπτες έχουν επισκεφθεί το όμορφο σπίτι της Sarah Winchester. Έχει επίσης αναφερθεί σε πολλές λίστες «Κορυφαίων προορισμών» σε όλο τον κόσμο.

Κινηματογράφος

Η ιστορία της Σάρας και της έπαυλής που δεν σταμάτησε ποτέ να χτίζεται μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη το 2018 με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Κυκλοφόρησε με τον τίτλο Winchester / Winchester: Το Σπίτι των Φαντασμάτων απο τους παραγωγούς Μπάρμπαρα Μπροκόλι και Κόλιν Βέινς σε σκηνοθεσία των Μάικλ Σπίριγκ και Πίτερ Σπίριγκ και με πρωταγωνιστές τους Έλεν Μίρεν, Τζέισον Κλαρκ, Σάρα Σνουκ και πολλούς ακόμα.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις