Οι 5 πιο διαβόητες ανεξιχνίαστες υποθέσεις της Αμερικής

ΚΟΣΜΟΣ. Κρυπτογραφημένοι κώδικες, απειλητικές σημειώσεις και ένα ρομαντικό ραντεβού που πήγε τελείως στραβά. Δεν εξιχνιάζεται πάντα η κάθε υπόθεση δολοφονίας. Για όλους τους επίδοξους ντετέκτιβ εκεί έξω, έχουμε συλλέξει τις πέντε πιο διαβόητες, ανεξιχνίαστες υποθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο δολοφόνος Zodiac

Οι εφημερίδες δημοσίευαν, όχι μόνο τις επιστολές του δολοφόνου αλλά και τους κρυπτογραφημένους γρίφους που έστελνε μαζί τους. Οι εφημερίδες ενθάρρυναν το κοινό να βοηθήσει στην αποκωδικοποίηση των μυστικών μηνυμάτων. Ένα κείμενο, γνωστό ως «κρυπτογράφηση 408», περιείχε το μήνυμα «Μου αρέσει να σκοτώνω ανθρώπους γιατί είναι τόσο διασκεδαστικό», ενώ ένα άλλο η «κρυπτογράφηση 340», δεν αποκωδικοποιήθηκε μέχρι το 2020. Ξεκινούσε το μήνυμα του, «Ελπίζω να διασκεδάζετε πολύ στην προσπάθεια να με πιάσετε».

Αλλά τα γράμματα και οι κρυπτογραφημένοι γρίφοι του δεν ήταν αρκετά για να λύσουν την υπόθεση. Αν και έχουν ερευνηθεί αρκετοί ύποπτοι, η ταυτότητα του δολοφόνου Zodiac δεν αποδείχτηκε ποτέ. Ο πιο πιθανός ύποπτος, ήταν ο δάσκαλος Arthur Leigh Allen, ο οποίος και συλλήφθηκε το 1975 για άσχετα εγκλήματα. Και αν αναλογιστούμε τη θεωρία ότι ο δολοφόνος ενεργούσε περίπου πριν από το 1968 και στη δεκαετία του '80, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν γνωρίζουμε καν με βεβαιότητα το πόσους ανθρώπους σκότωσε στο διάστημα αυτό.

JonBenét Ramsey

Δεν συνελήφθησαν ποτέ ύποπτοι για τη δολοφονία της JonBenét Ramsey, μιας εξάχρονης νικήτριας καλλιστείων όπου βρέθηκε νεκρή στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειάς της στο Boulder, στο Κολοράντο, στις 26 Δεκεμβρίου 1996. Νωρίς εκείνο το πρωί, η μητέρα της JonBenét, Patsy, είχε τηλεφώνησε στην αστυνομία για να δηλώσει την εξαφάνιση της κόρης αλλά και ότι είχε βρει ένα σημείωμα για λύτρα στο σπίτι της όπου απαιτούνταν 118.000 δολάρια για την επιστροφή της.

Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, η οικογένεια και η αστυνομία ανακάλυψαν ότι η JonBenét δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι. Όταν κλήθηκε να κάνει δεύτερη έρευνα στο σπίτι, ο πατέρας της, Τζον, βρήκε το άψυχο σώμα της στο υπόγειο. Το σώμα της Τζον-Μπένετ ήταν καλυμμένο με μια λευκή κουβέρτα. Στο στόμα της υπήρχε κολλητική ταινία, ενώ γύρω από τους καρπούς και το λαιμό υπήρχε ένα νάιλον κορδόνι, το οποίο ήταν τυλιγμένο γύρω από τη σπασμένη λαβή ενός πινέλου που προφανώς χρησιμοποιήθηκε για να τη στραγγαλίσουν. Οι ερευνητές αποκάλυψαν αργότερα ότι η JonBenét είχε επίσης δεχτεί σεξουαλική επίθεση.

Σύντομα εμφανίστηκαν ύποπτοι, μεταξύ των οποίων ένας τυχαίος εισβολέας, ένας οικογενειακός φίλος που είχε ντυθεί Άγιος Βασίλης για τα χριστουγεννιάτικα πάρτι των Ramseys, οι γονείς της JonBenét και ο εννιάχρονος αδερφός της, Burke. Ένας λόγος που η υπόθεση παραμένει στη μνήμη της κοινής γνώμης είναι ότι μεγάλο μέρος της έρευνας αλλοιώθηκε.

Αμέσως μετά την πρώτη άφιξη της αστυνομίας στο σπίτι των Ramsey και προτού μπορέσει να ελέγξει καλά για υλικές αποδείξεις, έφτασαν φίλοι και συγγενείς των Ramsey για να υποστηρίξουν την οικογένεια και η αστυνομία τους επέτρεψε να διασχίσουν ελεύθερα το σπίτι. Μερικοί από τους φίλους βοήθησαν ακόμη και την Patsy να καθαρίσει την κουζίνα. Εάν υπήρχαν οποιαδήποτε στοιχεία για το έγκλημα, καταστράφηκαν σχεδόν αμέσως.

Η Μαύρη Ντάλια

Στις 15 Ιανουαρίου 1947, η 22χρονη Elizabeth Short βρέθηκε νεκρή σε κατοικημένη περιοχή στο Λος Άντζελες. Το σώμα της ήταν τόσο ακρωτηριασμένο που η γυναίκα που το ανακάλυψε - μια μητέρα σε μια βόλτα με τη μικρή της κόρη - νόμιζε ότι είχε πέσει πάνω σε μια κούκλα μανεκέν.

Η υπόθεση προκάλεσε αμέσως αίσθηση. Σύντομα η Short πήρε το παρατσούκλι Μαύρη Ντάλια (σχετικό με την υποτιθέμενη τάση της για τα καθαρά μαύρα φορέματα και στο φιλμ νουάρ του 1946 The Blue Dahlia) που περιείχε τη δολοφονία μιας άπιστης νοικοκυράς. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1943 είχε συλληφθεί λόγω κατανάλωσης αλκοόλ κάτω από το επιτρεπόμενο όριο ηλικίας. Η ανάπτυξη μιας λίστας με τα «κατορθώματα» της νεαρής γυναίκας ήταν πιο συναρπαστική από το πένθος για την απώλεια της. Οι επιστολές που έστειλε ο φερόμενος ως δολοφόνος της στην αστυνομία επιδείνωσαν τη φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης.

Από τότε που η δολοφονία της Short θεωρήθηκε ανεξιχνίαστη υπόθεση, οι ερασιτέχνες ντετέκτιβ έχουν παρουσιάσει τις δικές τους θεωρίες για την υπόθεση. Ένας πρώην ντετέκτιβ κατηγόρησε δημόσια τον αείμνηστο πατέρα της για τη δολοφονία, εμπνέοντας την τηλεοπτική μίνι σειρά I Am the Night. Ένας Βρετανός ερευνητής υπέδειξε ότι η αστυνομία της Καλιφόρνια είχε συνωμοτήσει με τον δολοφόνο.

Αλλά επειδή τα περισσότερα από τα αποδεικτικά στοιχεία της υπόθεσης έχουν χαθεί με τα χρόνια και λόγο του λάθους χειρισμού της αστυνομίας - και επειδή οι περισσότεροι από τους βασικούς υπόπτους έχουν πλέον αποβιώσει - καμία θεωρία δεν είναι πιθανό να αποδειχθεί ποτέ πέρα ​​από την εύλογη αμφιβολία.

Οι δολοφονίες των Χολ-Μιλς

Οι δολοφονίες ενός πάστορα και της τραγουδίστριας της χορωδίας που συγκλόνισαν μια μικρή πόλη και προκάλεσαν αχαλίνωτες κατηγορίες, ασυνεπείς καταθέσεις μαρτύρων και περισσότερες από μία ψευδείς ομολογίες.

Το έτος ήταν 1922 και το Νιου Μπράνσγουικ του Νιου Τζέρσεϊ, ο υπουργός Έντουαρντ Γουίλερ Χολ είχε εξωσυζυγική σχέση με ένα μέλος της εκκλησίας του: την επίσης παντρεμένη Έλεανορ Μίλς. Στις 14 Σεπτεμβρίου οι δυο τους έφυγαν από τις αντίστοιχες οικογενειακές τους εστίες για να συναντηθούν.

Όταν ο Χολ δεν επέστρεψε σπίτι εκείνο το βράδυ, η σύζυγός του, Φράνσις, και ένας από τους κουνιάδους του ξεκίνησαν έρευνα, αλλά ούτε ο Χολ ούτε η Μιλς βρέθηκαν μέχρι δύο μέρες αργότερα, όταν ένα άλλο ζευγάρι που περπατούσε στη «περιοχή των εραστών» βρήκε τα πτώματά τους κάτω από ένα δέντρο.

Ο Χολ είχε πυροβοληθεί μια φορά στο κεφάλι, αλλά το σώμα της Μιλς είχε χτυπηθεί βάναυσα. Είχε πυροβοληθεί στο πρόσωπο τρεις φορές και ο λαιμός της είχε κοπεί τόσο βαθιά που σχεδόν την είχαν αποκεφαλίσει. Αργότερα η αυτοψία αποκάλυψε ότι της είχαν κοπεί η γλώσσα και ο λάρυγγας. Αφού τους σκότωσαν, τοποθέτησαν τα σώματα του ζευγαριού σχεδόν αγκαλιά.

Η υπόθεση ήταν ξεκάθαρα προσωπική. Αν και η σχέση του Χολ και της Μιλς ήταν προφανώς γνωστή στην πόλη και οι δύο από τους σύζυγους τους ισχυρίστηκαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα - ένας ισχυρισμός που τους έκρινε (και τα ταμπλόιντ, που κατέλαβαν αμέσως την ιστορία) ως εξαιρετικά ύποπτους. Η Φράνσις, μαζί με τους αδερφούς της Γουίλιαμ και Χένρι Στίβενς, θεωρούνταν ως κύριοι ύποπτοι.

Όμως, όσο και να προσπαθούσε, η εισαγγελία δεν μπόρεσε να βρει κανένα στοιχείο για να καταδικάσει τα αδέρφια. Οι δηλώσεις μαρτύρων συνέχιζαν να αλλάζουν, πιθανότατα επηρεαζόμενες από την κάλυψη του Τύπου. Οι αναζητούντες προσοχή συνέχιζαν να ομολογούν τους φόνους και τα αποδεικτικά στοιχεία καταστράφηκαν όταν οι περιηγητές ποδοπάτησαν τον τόπο του εγκλήματος, αναζητώντας «αναμνηστικά». Ως αποτέλεσμα, οι δολοφονίες του Edward και της Eleanor δεν λύθηκαν ποτέ.

Λίζι Μπόρντεν

Η Λίζι Μπόρντεν πήρε ένα τσεκούρι / Και έδωσε στη μητέρα της σαράντα χτυπήματα. / Κι όταν είδε τι έκανε, / Έδωσε στον πατέρα της σαράντα ένα.

(Lizzie Borden took an axe / And gave her mother forty whacks; / And when she saw what she had done, / She gave her father forty-one.)

Η διάσημη ομοιοκαταληξία την κάνει να φαίνεται σαν να μην υπήρξε ποτέ αμφιβολία για το αν η Λίζι Μπόρντεν σκότωσε τον πατέρα και τη θετή μητέρα της στις 4 Αυγούστου 1892. Επισήμως, ωστόσο, η ταυτότητα του δολοφόνου παραμένει μυστήριο.

Η Λίζι και μια υπηρέτρια, η Μπρίτζετ Σάλιβαν, ήταν μόνες στο σπίτι των Μπόρντεν με τον κύριο και την κυρία Μπόρντεν όταν η Λίζι -σύμφωνα με τη μαρτυρία της- ανακάλυψε τον πατέρα της νεκρό. Είχε δεχτεί επανειλημμένα χτυπήματα στο κεφάλι από αμβλύ αντικείμενο. Στον επάνω όροφο βρήκε το σώμα της θετής μητέρας της. Αρχικά, τα στοιχεία εναντίον της Λίζι έμοιαζαν καταδικαστικά. Είχε προσπαθήσει λίγο καιρό πριν να αγοράσει υδροκυάνιο (δηλητήριο) και φέρεται ότι έκαψε ένα φόρεμα της στη σόμπα.

Επιπλέον, η Σάλιβαν, η ύποπτη συνεργός της, εθεάθη το βράδυ της 4ης Αυγούστου να κουβαλάει ένα δέμα έξω από το σπίτι. Αλλά στη δίκη της Λίζι το 1893, το δικαστήριο έκρινε ότι όλα αυτά τα στοιχεία ήταν απλώς συμπτώσεις. Η Λίζι δεν καταδικάστηκε πότε αλλά δεν συνελήφθη και κανένας άλλος ύποπτος οπότε η υπόθεση έκλεισε σαν ανεξιχνίαστη.

Οι περισσότερες από αυτές τις υποθέσεις έχουν πρωταγωνιστήσει στον κινηματογράφο αλλά έχουν ερευνηθεί και από χιλιάδες επίδοξους ντετέκτιβ και ερευνητές ανά τον κόσμο. Η περιέργεια αλλά και η λύση αυτών των άλυτων υποθέσεων εξιτάρουν το κοινό και δίνουν τροφή για τις πιο περίεργες θεωρίες μυστηρίων. Δυστυχώς, μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ το τι πραγματικά συνέβη!