Κατασκευάστηκε το 1943 ως η φρεγάτα Stormont (GRT 1602), ανήκε στο καναδικό Πολεμικό Ναυτικό και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως συνοδευτικό σκάφος των νηοπομπών για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στις συμμαχικές δυνάμεις, παίρνοντας μέρος στην Μάχη του Ατλαντικού και στην Απόβαση της Νορμανδίας. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ένα από τα πολλά πλεονάζοντα ναυτικά πλοία.

Ο Ωνάσης αγόρασε την φρεγάτα στην τιμή των 34.000 δολαρίων και μετά ξόδεψε 4 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για να την μετατρέψει σε πολυτελές υπερσύγχρονο γιοτ. Της έδωσε το όνομά της κόρης του Χριστίνας.

Ο Ωνάσης με τη διαθήκη του άφηνε την θαλαμηγό στην κόρη του Χριστίνα. Σημείωνε, όμως, ότι αν για κάποιον λόγο εκείνη δεν ήθελε τη θαλαμηγό, το σκάφος θα περνούσε στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου, υπό την προϋπόθεση ότι θα τη συντηρούσε και θα την παραχωρούσε αποκλειστικά για χρήση στον εκάστοτε αρχηγό του κράτους.

Το 1978 η Χριστίνα Ωνάση δώρισε τη θαλαμηγό στο ελληνικό δημόσιο, για να τη χρησιμοποιεί ο εκάστοτε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το δημόσιο μετονόμασε τη θαλαμηγό σε "Αργώ", ενώ τη συντήρησή της ανέλαβε το Πολεμικό Ναυτικό και οι υπεύθυνοι φρόντιζαν ώστε το σκάφος να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να σαλπάρει, στην άμεση διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας και των υψηλών καλεσμένων του. Η θαλαμηγός χρησιμοποιήθηκε μόνο μία φορά από τον Χρήστο Σαρτζετάκη, ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αρνήθηκε να τη χρησιμοποιήσει.

Παρέμενε δεμένη σε χώρο του Πολεμικού Ναυτικού και, με τα χρόνια, οι τεχνολογικές εξελίξεις την ξεπέρασαν όσον αφορά την κατανάλωση καυσίμων, την ταχύτητα και τις σύγχρονες απαιτήσεις για κλιματισμό.

Το 1998 ο ναυτιλιακός επιχειρηματίας και φίλος της οικογένειας Ωνάση Τζον Παπανικολάου θα αγοράσει την "Αργώ" από το ελληνικό κράτος και θα ξοδέψει 50 εκατομμύρια δολάρια για να τη μετασκευάσει, αποκαθιστώντας το παλιό όνομα του γιοτ προς τιμήν της Χριστίνας Ωνάση, που υπήρξε φίλη του.

Για τον εαυτό του ο Ωνάσης είχε κρατήσει μια σουίτα τεσσάρων δωματίων, με μπανιέρα από μπλε μάρμαρο Σιένας, απομίμηση λουτρού από μινωικό ανάκτορο. Τους τοίχους κάλυπταν βενετσιάνικοι καθρέπτες. Επίσης υπήρχαν άλλες εννέα σουίτες, που η καθεμιά είχε το όνομα ενός ελληνικού νησιού, όπως για παράδειγμα η «Ιθάκη» όπου έμεναν πάντα οι εκλεκτότεροι καλεσμένοι του Ωνάση.

Η βιβλιοθήκη της θαλαμηγού ήταν γεμάτη με έργα Ελλήνων κλασικών συγγραφέων και τα σκαμπό του "μπαρ του Άρη", όπως το αποκαλούσαν, ήταν καλυμμένα με δέρμα λευκής φάλαινας, ενώ ο πυθμένας της πισίνας υψωνόταν ως το επίπεδο του καταστρώματος και μετατρεπόταν σε πίστα χορού, διακοσμημένη με ψηφιδωτά που απεικόνιζαν σκηνές από την ελληνική μυθολογία.

Η μοντέρνα τεχνολογία αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της θαλαμηγού, με πρωτοποριακά για την εποχή τους συστήματα: ραντάρ, επικοινωνιακά μέσα, κλιματισμό, ηλεκτρονικό έλεγχο της θερμοκρασίας του νερού στην πισίνα και πολλά άλλα.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις