Γράφει ο Γιάννης Βούλγαρης

ΣΠΑΡΤΗ. Από τις Αρχές της δεκαετίας του 50, το ρεμπέτικο τραγούδι άρχισε να δέχεται επιρροές προσμίξεις και αλλοιώσεις που οδήγησαν στη διαμόρφωση ενός νέου είδους το οποίο ονομάστηκε ειδικά «λαϊκό» για να ξεχωρίζει από το «ρεμπέτικο» της προηγούμενης περιόδου.

Στον τομέα του στίχου, διευρύνθηκαν και ανανεώθηκαν τα θέματα του, με κείμενα για τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία, τη μετανάστευση αλλά και με -έμμεσες τις περισσότερες φορές- αναφορές στον εμφύλιο που μόλις είχε τελειώσει.

Στη μουσική, οι επιρροές από το δημοτικό τραγούδι, αλλά και από τα συγγενικά μοτίβα των χωρών της Ανατολής είναι ολοφάνερες, ενώ κάποιες φορές μεταφέρονται αυτούσια σε δικά μας τραγούδια.

Στην περίοδο από το 1955 και μετά, δεσπόζει η παρουσία του Στ. Καζαντζίδη, ο οποίος όχι μόνο καλείται να ερμηνεύσει τα σημαντικότερα τραγούδια της εποχής του, αλλά κυρίως να διαμορφώσει και να κατευθύνει τη μουσική παραγωγή, ζητώντας από συνθέτες και στιχουργούς (και έχοντας τη δύναμη να το επιβάλλει) να γράψουν τραγούδια απαισιόδοξα που σε πολύ μεγάλο βαθμό απεικονίζουν την κοινωνική κατάσταση η οποία επικρατεί στη φτωχή μετεμφυλιακή Ελλάδα.

Για τα λαϊκά τραγούδια της εποχής εκείνης συνεχίζεται ως τις μέρες μας μια διχογνωμία ως προς την ποιότητα και κυρίως ως προς το καλό τους γούστο. Ωστόσο, λίγοι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν ότι τότε δημιουργήθηκαν πάρα πολλά τραγούδια αληθινά εμπνευσμένα με αμεσότητα και δύναμη στο στίχο και στη μελωδία μολονότι σε πολλά από αυτά είναι υπερτονισμένο το στοιχείο της συγκίνησης.

Την εκπομπή «Ελκυστικών ήχων εραστές» του Γιάννη Βούλγαρη ευγενώς προσφέρουν στους ακροατές τα καταστήματα:

1. Λέσχη Σπάρτης – Σύμμετρον café bistro
2. Ο κόσμος του Καφέ
3. Βιβλιοπωλείο – Παιχνιδούπολη «Γαλαξίας»
4. Ενδύματα Παναγιώτης Γεωργανές
5. Κοσμήματα Ψυχογιός