ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Τα θεματικά αυτά Μουσεία της Πελοποννήσου ανήκουν στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), υποστηρίζοντας τη διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας και δίνοντας έμφαση στη βιοτεχνική και βιομηχανική τεχνολογία.

Έχει ενδιαφέρον να μάθει κανείς πώς καταγράφεται η κίνηση στα συγκεκριμένα Μουσεία. Επισκέπτονται οι τουρίστες και οι διερχόμενοι επισκέπτες το Μουσείο Ελιάς στη Σπάρτη; Σταματάει κανείς στη Δημητσάνα να θαυμάσει το υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης; Γνωρίζουν τα παιδιά το Μουσείο Περιβάλλοντος στη Στυμφαλία; Και ποιες εκθέσεις «τρέχουν» αυτήν την περίοδο; Το Notospress ήρθε σε επικοινωνία με το Γραφείο Τύπου του ΠΙΟΠ, το οποίο μας έδωσε μια ολοκληρωμένη εικόνα τόσο για την επισκεψιμότητα όσο και για τις επερχόμενες εκδηλώσεις των μουσείων.

Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης (Δημητσάνα)

Το μουσείο προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Το πρώτο κτίριο στεγάζει μια νεροτριβή και έναν αλευρόμυλο, ενώ στο διπλανό χώρο αναπαρίσταται το δωμάτιο στο οποίο ζούσε ο μυλωνάς με την οικογένειά του. Έξω από τον μύλο μπορεί να δει κανείς το ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα. Ακριβώς απέναντι, ο δεύτερος όροφος στέγαζε την κατοικία του βυρσοδέψη και ο πρώτος όροφος το βυρσοδεψείο.

Επιπλέον, το μπαρούτι ως ισχυρό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής, διατηρείται ζωντανό στη μνήμη και τις αφηγήσεις των κατοίκων της. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Ο Κολοκοτρώνης γράφει χαρακτηριστικά: «Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα». Σε αυτόν το χώρο μπορεί να δει κανείς τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια, που είχε εξαφανιστεί στην Ευρώπη ήδη από τον 18ο αιώνα, ενώ στη Δημητσάνα χρησιμοποιήθηκε κατά την Επανάσταση, αλλά και έως τις αρχές του 20ού αιώνα.

Σημειώνεται ότι το Μουσείο Υδροκίνησης οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα με παιχνίδια και δραστηριότητες, για σχολεία και ομαδικές επισκέψεις, όπως το πρόγραμμα «Με τη δύναμη του νερού.

Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας (Στυμφαλία)

Το μουσείο βρίσκεται στην πλαγιά ενός από τους καταπράσινους λόφους που περιβάλλουν τη Λίμνη Στυμφαλία. Εκεί όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, απομάκρυνε ο Ηρακλής τις Στυμφαλίδες όρνιθες. Η Στυμφαλία ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000. Η λίμνη της Στυμφαλίας και το όρος Ζήρεια έχουν μεγάλη οικολογική αξία, καθώς επικοινωνούν με υπόγειους αλλά και ορατούς δρόμους νερού, ορίζοντας την υδατική λεκάνη της Στυμφαλίας, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη ορεινή υδατική λεκάνη της Πελοποννήσου. Μάλιστα, θεωρείται ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος των Βαλκανίων, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Στον εσωτερικό χώρο του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας μπορεί κανείς να δει ένα μοναδικό για τον ελληνικό χώρο έκθεμα: ένα ανοιχτό ενυδρείο που αναπαριστά τη λίμνη, με ζωντανά ψάρια και φυτά της περιοχής. Στο μουσείο επίσης, φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις, οργανώνονται εκδηλώσεις και άλλες δράσεις πολιτισμού.

Το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα με παιχνίδια και δραστηριότητες, για σχολεία και ομαδικές επισκέψεις, όπως το πρόγραμμα «Παιχνίδια μυστικά, στης λίμνης τα νερά».

Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού

Το μουσείο βρίσκεται στη Σπάρτη και προσφέρει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να κάνει ένα ταξίδι στον πολιτισμό, την ιστορία και την τεχνολογία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής στον ελλαδικό χώρο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.

Στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού μπορεί να δει κανείς τις πρώτες μαρτυρίες για την παρουσία της ελιάς και την παραγωγή του λαδιού στον ελλαδικό χώρο, όπως για παράδειγμα, σπάνια απολιθωμένα φύλλα ελιάς, 50.000-60.000 ετών, από τη Σαντορίνη, τα παλαιότερα ευρήματα που αποδεικνύουν την παρουσία ελαιόδεντρου στην Ελλάδα.

Επιπλέον, μπορεί να δει κανείς πώς η ελιά προσλαμβάνει συμβολική διάσταση στη μυθολογία, τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων. Ο κάτω όροφος περιλαμβάνει –μεταξύ άλλων- ακριβή αντίγραφα από προϊστορικό, ελληνιστικό και βυζαντινό ελαιοτριβείο, ένα εντυπωσιακό ξύλινο διπλό πιεστήριο με βαρούλκο από το γειτονικό Ξηροκάμπι, ένα ελαιοτριβείο από τη Λευκάδα, που τεκμηριώνει την επιβίωση της ζωοκίνησης κατά τον 20ό αιώνα κ.ά. Μια άλλη ενότητα είναι αφιερωμένη στη σαπωνοποιία, οικιακή και βιομηχανική: από το μεγάλο χαρανί, που ακόμη το χρησιμοποιούν οι παλιές νοικοκυρές για να κάνουν σαπούνι, στα σαπουνοκάζανα των βιομηχανιών.

Αξίζει να σημειωθεί και εδώ, ότι το Μουσείο οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα με παιχνίδια και δραστηριότητες, για σχολεία και γενικό κοινό, όπως το πρόγραμμα «Μια μέρα στο ελληνιστικό ελαιοτριβείο», όπου οι μαθητές βγάζουν λάδι «με τον αρχαίο τρόπο».

Στατιστικά Στοιχεία Επισκεψιμότητας

Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης (Δημητσάνα): 48.241 επισκέπτες το 2022, από αυτούς το 72% ήταν με ελεύθερη είσοδο (μαθητές, φοιτητές, άτομα άνω των 65 και άλλες ειδικές κατηγορίες κοινού)

Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού (Σπάρτη) 20.382 επισκέπτες το 2022, από αυτούς το 49% ήταν με ελεύθερη είσοδο (μαθητές, φοιτητές, άτομα άνω των 65 και άλλες ειδικές κατηγορίες κοινού)

Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας: 20.875 επισκέπτες το 2022, από αυτούς το 40% ήταν με ελεύθερη είσοδο (μαθητές, φοιτητές, άτομα άνω των 65 και άλλες ειδικές κατηγορίες κοινού)

Επερχόμενες εκδηλώσεις

Αυτή την περίοδο και με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για τη Μικρασιατική Καταστροφή, παρουσιάζεται στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, στη Σπάρτη, η περιοδική έκθεση «Βήματα βαριά. Μικρασία '22» με τα έργα που δημιούργησαν οι εικαστικοί Ιωάννα-Μαρία Γιακουμάκη και Φωτεινή Παναγιωτοπούλου, εμπνευσμένα από τις προσωπικές ιστορίες δύο Λακώνων. Επίσης, εντός Μαρτίου θα ανοίξει για το κοινό η περιοδική έκθεση-εγκατάσταση του Θεόδωρου Παπαγεωργίου «Εικονο-γράφοντας» στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, ενώ και στα τρία Μουσεία πραγματοποιούνται εργαστήρια και εκπαιδευτικές δράσεις για μικρούς και μεγάλους καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

Η συμβολική αξία των μουσείων για την Πελοπόννησο

Το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης και το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας αποτελούν πυρήνες πολιτισμού στην ελληνική περιφέρεια. Αναδεικνύουν μέρος της παραγωγικής ιστορίας του τόπου, μυώντας τους επισκέπτες σε διαδικασίες και μηχανισμούς του τεχνικού πολιτισμού. Μέσα από περιοδικές εκθέσεις, εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης, καλλιτεχνικές δράσεις, θεματικές ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα που διοργανώνει το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, τα Μουσεία έχουν εξελιχθεί σε καθημερινούς πόλους έλξης για μικρούς και μεγάλους επισκέπτες. Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες που είχε διεξάγει το ΙΟΒΕ για λογαριασμό του Ιδρύματος, είχε καταγραφεί ότι η λειτουργία των Μουσείων ΠΙΟΠ προσελκύει Έλληνες και ξένους επισκέπτες με πολλαπλά κοινωνικά και οικονομικά οφέλη για την κάθε περιοχή στην οποία βρίσκονται.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις