Σαν σήμερα η γέννηση του Θύμιου Καρακατσάνη

ΕΛΛΑΔΑ. Ο Ευθύμιος Καρακατσάνης γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και από το 1960 εργαζόταν συνεχώς στο θέατρο, αρχικά ως βασικό στέλεχος του «Θεάτρου Τέχνης» και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο.

Αριστοφανικός ηθοποιός, ο Καρακατσάνης διέγραψε μια πλούσια πορεία, ερμηνεύοντας τους περισσότερους ρόλους στις κωμωδίες του ποιητή. Συμμετείχε, άλλωστε, και στην ιστορική παράσταση του Κουν με τους Όρνιθες (1959), όπως αυτή παρουσιάστηκε το 1962 και την περίοδο 1964-1965 σε παγκόσμια περιοδεία. Έπαιξε στην επιθεώρηση και ερμήνευσε μεγάλη γκάμα ρόλων, σε έργα των Ψαθά, Πίντερ, Χάσεκ, Καλντερόν, Μολιέρου και Νιλ Σάιμον.

Κατεξοχήν θεατρικός ηθοποιός, ο Καρακατσάνης είχε μικρή παρουσία στη μεγάλη οθόνη, με 11 ταινίες στο ενεργητικό του από το 1967 έως το 1986. Από τις τελευταίες του εμφανίσεις στο θέατρο ήταν στο Θάνατο του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ και τις Νταντάδες του Γιώργου Σκούρτη, ενώ το καλοκαίρι του 2011 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, με συμπρωταγωνιστές τους Γιώργο Κωνσταντίνου, Γιώργο Παρτσαλάκη, Βασίλη Τσιβιλίκα, Κώστα Βουτσά και Βάσια Τριφύλλη.

Ο Θύμιος Καρακατσάνης και η ιδιαίτερη σχέση με τη σύντροφο του

«Τη γνώρισα ένα βράδυ στο σπίτι ενός φίλου ηθοποιού. Όταν με σύστησαν, επειδή αυτή ήταν λάτρης του θεάτρου Tέχνης και ερχόταν και έβλεπε παραστάσεις, και της είπαν «να ο Καρακατσάνης», αυτή είπε «Σιγά. Πολύ που θα ήθελε να είναι ο Kαρακατσάνης».

Εγώ ήμουν είκοσι τεσσάρων χρονών, είχα παίξει τον επιστάτη του Πίντερ, έκανα όλο μεγάλους σε ηλικία ρόλους. Και δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ήμουν πραγματικά εγώ. Κι όταν λέω «ναι εγώ είμαι», άκουσε τη φωνή μου και ξαφνικά τα μάτια μας κάτι είπαν. Και άμα εγώ βλέπω τα μάτια να μιλάνε είμαι πεισματάρης.»

Τα τελευταία χρόνια και η αποχώρηση από το θέατρο

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία του. Το βεβαρημένο ιστορικό του με τον καρκίνο και το σοβαρό πρόβλημα με το σάκχαρό του, τον είχαν αναγκάσει να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο τα τελευταία δυο χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 2011, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Espresso, είχε δηλώσει ότι αποσύρεται από το θέατρο, λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια. Σε ερώτηση αν θα εμφανισθεί στη σκηνή, απάντησε: «Θα εμφανιστώ στη Δευτέρα Παρουσία. Για μένα η αυλαία έπεσε…».

Ο Θύμιος Καρακατσάνης πέθανε στις 30 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 71 ετών. Έως και την τελευταία στιγμή, στο πλευρό του στάθηκαν η αγαπημένη σύζυγός του Ρούλα, και οι δύο τους κόρες, η ηθοποιός Αλεξάνδρα Καρακατσάνη και η εικαστικός Κατερίνα Καρακατσάνη.

Σε συνέντευξη του στα «ΝΕΑ» και στο δημοσιογράφο Βασίλη Λουμπρίνη το 2001 είχε πει:

Αντέχουν οι πολιτικοί στη σάτιρα;

Ανάλογα με την κατά Αριστοτέλη «ισορροπία των χυμών τους» και την

ποσότητα φαιάς ουσίας που διαθέτει ο καθένας.

Την κωμωδία;

Η κωμωδία σατιρίζει την πολιτική τους πράξη και πρέπει να την

αντέχουν.

Έχει συμβεί να έχουν ενοχληθεί κάποιοι;

Συνήθως αυτοί που ενοχλούνται ή ξεγέλασαν τον λαό ή επεβλήθησαν

διά της βίας.

Και πώς αντέδρασαν;

Ως γελοίοι, γελοία.

Ο ρόλος των ονείρων σας ήταν;

Προτιμώ τους ακλόνητους, κλασικούς και αποκαλυπτικούς ρόλους.

Έναν ρόλο που θα θέλατε πολύ να ερμηνεύσετε;

Για να μην υστερήσω στη μόδα που θέλει τον θεατρίνο να έχει

απωθημένα, θα πω τον «Ληρ» και τους «Απάχηδες των Αθηνών».

Μια παράσταση που σας έχει μείνει αξέχαστη;

«Τρωίλος και Χρυσηίδα» από το Κρατικό Θέατρο της Βαρσοβίας, της

σκλαβωμένης σοσιαλιστικά τότε Βαρσοβίας.

Τι σημαίνει η εμφάνισή σας στην Επίδαυρο;

Σημαίνει ότι βιώνεις τη συνέχεια της δραματικής ποίησης εντός του

«οικείου χώρου».

Θέατρο

Σκηνοθεσίες

«Πλούτος» του Αριστοφάνη

«Όρνιθες» του Αριστοφάνη

«Μικροί Φαρισαίοι» του Δημήτρη Ψαθά

«Φον Δημητράκης» του Δημήτρη Ψαθά

«Oύρσουλα» του Μπάμπη Τσικλιρόπουλου (1995)

«Ο Τελευταίος Να Κλείσει την Πόρτα» του Γιώργου Κωνσταντίνου

«Νεφέλες» του Αριστοφάνη

«Ταρτούφος» του Μολιέρου

«Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη

Ερμηνείες

«Πλούτος» του Αριστοφάνη

«Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ» του Γιάροσλαβ Χάσεκ

«Ξανά μαζί» του Νιλ Σάιμον

«Μικροί Φαρισαίοι» του Δημήτρη Ψαθά

«Ειρήνη» του Αριστοφάνη

«Αρμένικο Φεγγάρι»

«Γυναίκα στοιχείο» του Πέντρο Καλντερόν

«Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν (1959) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

«Ο Ταρτούφος» του Μολιέρου

«Λυσιστράτη»

«Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ

«Ο Τελευταίος Να Κλείσει την Πόρτα»

«Οι Νταντάδες» του Γιώργου Σκούρτη

«Νεφέλες» του Αριστοφάνη

Κινηματογράφος

«Το πιο λαμπρό αστέρι» του Κώστα Καραγιάννη (1967)

«Η χαρτορίχτρα» του Κώστα Καραγιάννη (1967)

«Μπουμ Ταρατατζούμ» του Ερρίκου Θαλασσινού (1972)

«Η γυναικοκρατία» του Ερρίκου Θαλασσινού (1973)

«Το Λάθος» του Πέτερ Φλάισμαν (1975)

«Οι νταντάδες» του Νίκου Ζαπατίνα (1979)

«Ιδού η Μήλος, ιδού και το πήδημα» του Νίκου Περάκη (1979)

«Το χαμόγελο της Πυθίας» του Σέρτζιο Μπεργκοντσέλι (1979)

«Ο Γυρολόγος» του Πάνου Γλυκοφρύδη (1980)

«Καραβάν Σαράι» του Τάσου Ψαρρά (1986)