Γράφει ο Δημήτρης Πανάγος

ΣΠΑΡΤΗ. Αξημέρωτα, αναχώρησαν για Αθήνα και όπου ο Θεός τους ξέρει, οι τελευταίοι φιλοξενούμενοι δεσμώτες, πρόσφυγες και μετανάστες της Σπάρτης.

Ύστερα από την δραματική τους έξωση, από τη Δομή φιλοξενίας του Sparta Inn, κατόπιν έγκλησης του ιδιοκτήτη κι αφού επίσημα είχε λήξει η διάρκεια του προγράμματος Φιλοξενία στο οποίο είχαν ενταχθεί, τους δόθηκε προσωρινό κατάλυμα στο Κλειστό Γυμναστήριο της Σπάρτης.

Οι φιλοξενούμενοι, περίπου 80, αναχώρησαν σήμερα σε δύο ομάδες, η πρώτη στις 04:40, η δεύτερη στις 06:35.

Δεκάδες οικογένειες αναγνωρισμένων προσφύγων, σε όλη την Ελλάδα, αναγκάζονται να ψάχνουν χώρο για να περάσουν τη νύχτα τους, είτε σε πάρκα είτε σε πλατείες, αφού τα προγράμματα φιλοξενίας τους σε ξενοδοχεία λήγουν. Και αυτό, εν μέσω έξαρσης της πανδημίας!

Οι τελευταίες φιλοξενούμενες οικογένειες του Sparta Inn, περίμεναν τα «χαρτιά» τους, για να αποχωρήσουν στην ευχή του Θεού τους, όμως ο καιρός περνούσε, τα «χαρτιά» δεν έρχονταν, κι όταν ήρθαν, ήρθαν με σφάλματα. Ήρθαν στον έναν σύζυγο, ενώ στον άλλον όχι. Ήρθαν στους γονείς, στα παιδιά όχι, ή και αντίστροφα.

Εσύ αν ήσουν σε αυτή τη θέση τι θα έκανες;

Είναι απορίας άξιον, γιατί οι τοπικές αρχές, αντί να αλληλοσυγχαίρονται τώρα, δεν έκαναν κάτι ώστε να μη φτάσει η κατάσταση ως εδώ. Γιατί η περιώνυμη και ανέλεγκτη ΜΚΟ που «έτρεχε» τη Δομή Φιλοξενίας του Sparta Inn, δεν ολοκλήρωσε το έργο της που είναι η ασφαλής διαμονή των προσφύγων σε καταλύματα και η παραπέρα διεκπεραίωσή τους σε ανθρώπινους χώρους διαμονής;

Γιατί χρειάστηκε να καταφύγουμε συλλογικά, και πάλι στη φιλανθρωπία, στην ιδιωτική πρωτοβουλία των «καλόψυχων ανθρώπων», σε ευρεσιτεχνίες, και … πατέντες;

Τέλος, θέλω να πω, πως με την υποκρισία, δεν πας και πολύ μακριά. Ο πρόσφυγας, ο «αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», αποχώρησε. Τα υπαρκτά και πραγματικά προβλήματα είναι εκεί και σε περιμένουν να δώσεις λύση. Να δώσεις λύση.