Οι ΟΓΕ Σπάρτης για το Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που θεσμοθετεί τον γάμο των Ομόφυλων ζευγαριών

ΣΠΑΡΤΗ. Σε πλήρη ταύτιση οι Γυναίκες της Σπάρτης με την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας για τον γάμο των Ομόφυλων ζευγαριών.

«Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) τοποθετείται για το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση, που θεσμοθετεί το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, με βάση τα συμφέροντα των παιδιών, των γυναικών του καθημερινού μόχθου και των οικογενειών τους.

Καταδικάζουμε την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ, με το νομοσχέδιο που φέρνει, στο όνομα της “ισότητας στο γάμο”, προωθεί :

• την περαιτέρω ενίσχυση της εμπορευματοποίησης τόσο της διαδικασίας της τεκνοποίησης όσο και της τεκνοθεσίας (υιοθεσίας)
• την επέκταση της εμπορικής παρένθετης μητρότητας, της ακραίας αυτής μορφής εκμετάλλευσης της γυναίκας, του σώματός της και της αναπαραγωγικής διαδικασίας
• την υπονόμευση της ανάγκης του παιδιού στην μητρότητα και στην πατρότητα.

Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποκαλύπτει τι πραγματικά έρχεται πίσω από τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” που ακούμε εδώ και μήνες για “ανθρώπινα δικαιώματα”, για “το δικαίωμα των παιδιών στην αγάπη”, για την “καταπολέμηση των διακρίσεων” που αποτελούν τις βασικές αιχμές της προπαγανδιστικής μονοθεματικής κυβερνητικής ατζέντας, που έχει κατακλύσει εδώ και κάποιους μήνες τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Μας λένε ότι είναι διάκριση να μην μπορούν τα ομόφυλα ζευγάρια να κάνουν γάμο, όπως τα ετερόφυλα στο όνομα της “ίσης μεταχείρισης” και της … “προόδου”

Μας κρύβουν όμως ότι το νομοσχέδιο δε αναφέρεται σε κανένα ζήτημα ρύθμισης των προσωπικών σχέσεων του ομόφυλου ζευγαριού, ούτε και λύνει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο τα ομόφυλα όσο και τα ετερόφυλα ζευγάρια στην καθημερινή τους ζωή για να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αυτό που κατοχυρώνει το νομοσχέδιο είναι η κοινή γονική μέριμνα.

Μας λένε ότι είναι δικαίωμα και των ομόφυλων ζευγαριών να γίνουν γονείς

Μας κρύβουν όμως ότι το νομοσχέδιο μέσω της κατοχύρωσης της τεκνοθεσίας θεσμοθετεί στην πράξη το εμπόριο των παιδιών και την εμπορική παρένθετη μητρότητα, καθώς μόνο μέσω αυτού του δρόμου μπορούν να γίνουν από κοινού γονείς.

Σήμερα που τα παιδιά στις δομές παιδικής προστασίας είναι ελάχιστα και οι αιτήσεις των ετερόφυλων ζευγαριών που θέλουν να υιοθετήσουν και εκκρεμούν είναι χιλιάδες, τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να αποκτήσουν παιδιά

- είτε μέσω ιδιωτικής υιοθεσίας ή υιοθεσίας από το εξωτερικό, δηλαδή με εμπόριο παιδιών είτε από φτωχές ευάλωτες οικογένειες, όπως οι πρόσφυγες, είτε από άλλες χώρες που τα παιδιά λιμοκτονούν.

- είτε μέσω της εμπορικής παρένθετης μητρότητας και της αγοράς από τράπεζα σπέρματος ή/και ωαρίων κάνοντας χρήση των σύγχρονων μεθόδων της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.

Παρά τις ψευδεπίγραφες διακηρύξεις της κυβέρνησης ότι δεν θα νομιμοποιήσει την παρένθετη μητρότητα, εντούτοις με τις πλάτες του νόμου τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να νοικιάζουν παρένθετες μητέρες και να φέρνουν τα παιδιά από τις ΗΠΑ, από τον Καναδά, από την Ουκρανία κ.α. καταβάλλοντας εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Δηλαδή νομοθετείται η ικανοποίηση των προσωπικών τους επιθυμιών που θα πραγματοποιείται πληρώνοντας αδρά την ακραία εκμετάλλευση της γυναίκας.

Δεν ανεχόμαστε το σύγχρονο δουλεμπόριο της εμπορικής παρένθετης μητρότητας που αποτελεί μια νέα μορφή βάναυσης εκμετάλλευσης της γυναίκας και του σώματός της από τη βιομηχανία του ιατρικού τουρισμού που έχει τεράστια κέρδη και στην οποία οι επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας μας βρίσκονται στις πρώτες θέσεις παγκόσμια. Τα κέρδη της βιομηχανίας αυτής από την παρένθετη μητρότητα φτάνουν τα 14 δις δολάρια και μέχρι το 2032 υπολογίζονται ότι θα ανέλθουν στα 129 δις δολάρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα σ’ ένα μικρό αριθμό χωρών παγκόσμια που έχει θεσμοθετήσει την παρένθετη μητρότητα. Παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις “περί αλτρουιστικής πράξης” με σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων η νόμιμη αμοιβή έχει ανέλθει στις 25.000 ευρώ. Με τη βούλα του νόμου αρκεί η προσωρινή μόνο κατοικία της παρένθετης μητέρας και όχι η μόνιμη να είναι στην Ελλάδα, ενώ τα μεγαθήρια της ΙΥΑ αναλαμβάνουν το ρόλο του μεσάζοντα μεταξύ ζευγαριών και παρένθετων για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους.

Σήμερα τον 21ο αιώνα δεν είναι πρόοδος γυναίκες φτωχές, ευάλωτες, πρόσφυγες, ακόμα και φοιτήτριες να εξαναγκάζονται να νοικιάζουν το σώμα τους, τη μήτρα τους και να μετατρέπονται σε μηχανές αναπαραγωγής παιδιών κατά «παραγγελία”. Δεν είναι πρόοδος να μπορεί μια γυναίκα να γίνει παρένθετη μέχρι τα 54 χρόνια της. Δεν είναι πρόοδος να προβάλλεται με διαφημίσεις ή αγγελίες η παρένθετη μητρότητα “ως επαγγελματικός προσανατολισμός” για τις νέες γυναίκες.

Η αντιδραστική πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ως “λαγός” να νομιμοποιήσει την παρένθετη, την αισχρή αυτή μορφή γυναικείας εκμετάλλευσης, φτάνοντας στο όνομα του “ατομικού δικαιωματισμού” να υπερασπιστεί μέχρι και την ευγονική, δηλαδή τη γέννηση παιδιών κατά παραγγελία με τα χαρακτηριστικά που επιθυμεί ο γονιός !!!

Μας λένε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παιδιών και το δικαίωμα τους να μεγαλώνουν με αγάπη παρουσιάζοντας τη σχέση των ομόφυλων ζευγαριών εξιδανικευμένα, λες και δεν υπάρχουν παθογόνα στοιχεία στη σχέση τους, όπως άλλωστε και στα ετερόφυλα ζευγάρια

Μας κρύβουν όμως ότι το νομοσχέδιο οδηγεί στον αποκλεισμό είτε της μητρότητας είτε της πατρότητας, ενώ θεσμοθετεί τη διπλή μητρότητα (δύο μητέρες) ή τη διπλή πατρότητα (δύο πατέρες) οδηγώντας στην πολλαπλή γονεϊκότητα δηλαδή στο γονέας 1, γονέας 2, γονέας 3 κλπ. Εξάλλου αυτόν τον δρόμο προωθεί και η πρόσφατη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για το λεγόμενο “Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Γονικής Σχέσης”, που αναγνωρίζει τη γονική σχέση του παιδιού με περισσότερους από δύο γονείς, ακόμα και με “πρόσωπα που ισχυρίζονται ότι είναι γονείς του”. Επιδιώκουν να διαγράψουν την αντικειμενική πραγματικότητα της συμπληρωματικής σχέσης του πατέρα και της μητέρας στην τεκνοποίηση, όπως και τον κοινωνικό χαρακτήρα της μητρότητας και της πατρότητας που εμπεριέχει και τη βιολογική πλευρά.

Μας κρύβουν ότι η κοινωνική, ψυχική, συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού δεν εξαρτάται μόνο από την αγάπη των γονιών του, αλλά από μια σειρά οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις. Όσο οι ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών τους θα μπαίνουν στο ζύγι του κόστους για το κράτος και του οφέλους για τους επιχειρηματικούς ομίλους τόσο τα παιδιά θα βιώνουν τις διακρίσεις και τους ταξικούς φραγμούς σε κάθε πλευρά της ζωής τους. Το παιδί θέλει “αγάπη και φροντίδα”, αλλά θέλει και 250 ευρώ για βρεφικό γάλα. Έχει ανάγκη σύγχρονο βρεφονηπιακό σταθμό χωρίς δίδακτρα ή τροφεία, σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που θα του δίνει εφόδια και ουσιαστική γνώση, δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια που θα εξασφαλίζουν πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα. Τα παιδιά μας δεν χρειάζονται φροντιστές, αλλά έχουν ανάγκη να περνάνε δημιουργικό χρόνο με τους γονείς τους. Και αυτόν τον δημιουργικό χρόνο τους τον στερεί η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που κάνει τη ζωή των εργαζομένων -ανδρών και γυναικών- λάστιχο υποχρεώνοντας τους να εργάζονται 12ωρα και Κυριακές.

Μας λένε ότι ενδιαφέρονται για τα “ανθρώπινα δικαιώματα”

Μας κρύβουν ότι οι ρυθμίσεις που φέρνει το νομοσχέδιο για το ποιος δικαιούται την άδεια μητρότητας, η διαγραφή των όρων “πατέρας” και “μητέρα” ανοίγουν το δρόμο για να τεθούν σε αμφισβήτηση, στο όνομα της ισότητας, τα δικαιώματα προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, που αποτελούν κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος, συνολικά του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Με το μεταμοντέρνο σκοταδισμό του νομοσχεδίου ανοίγει ο δρόμος να αντικατασταθούν οι “γυναίκες “ και οι έγκυες μητέρες” από τα “άτομα που κυοφορούν”, όπως γίνεται στην Ισπανία ή να καταργηθεί η άδεια μητρότητας με αποδοχές όπως στις ΗΠΑ.

Μας λένε ότι φέρνουν νομικές ρυθμίσεις για να λύσουν καθημερινά προβλήματα για τις σχέσεις των παιδιών με τους συντρόφους των γονιών

Μας κρύβουν ότι ήδη υπάρχουν μια σειρά διατάξεις του Οικογενειακού Δικαίου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν (πχ οι διατάξεις για την Επιτροπεία μετά το θάνατο του φυσικού γονιού). Αυτό όμως που έχει επιβεβαιωθεί από τη ζωή, ιδιαιτέρως μετά την εφαρμογή των διατάξεων για την “υποχρεωτική συνεπιμέλεια”, για τις περιπτώσεις των ετερόφυλων γονιών που βρίσκονται σε διάσταση ή είναι διαζευγμένοι, είναι ότι τα ζητήματα της ρύθμισης των σχέσεων των παιδιών με τους ανθρώπους που ζουν μαζί, αλλά δεν ασκούν τη γονική μέριμνα είναι σύνθετα και δεν μπορούν να λυθούν με νομοθετικές ρυθμίσεις.

Η ΟΓΕ είναι αντίθετη στο νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ και στηρίζουν όλα τα κόμματα που κινούνται στις ράγες της ΕΕ , γιατί είναι αποπροσανατολιστικό, ανορθολογικό, αντιδραστικό. Επεκτείνει την εμπορευματοποίηση της ζωής και του σώματος των γυναικών και των παιδιών έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Με κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των παιδιών, των γυναικών του καθημερινού μόχθου και των οικογενειών τους, η ΟΓΕ διεκδικεί αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες για την ολόπλευρη στήριξη των παιδιών και της μητρότητας – πατρότητας, την κατάργηση της εμπορικής παρένθετης μητρότητας».