Σπάρτη: «Η (μη) συνάντηση των Επιταφίων στην πλατεία»

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

«Η ασέβεια αποτελεί αχαριστία και αγνωμοσύνη προς τον Θεό.
Είναι το μεγαλύτερο όλων των κακών.»
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης

Η συνάντηση ΟΛΩΝ των Επιταφίων της Σπάρτης, στην κεντρική πλατεία, υπήρξε, επί 10ετίες, ένα τοπικό πασχαλινό έθιμο, που δημιουργούσε μιαν ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα, συνήρπαζε τους επισκέπτες της πόλης και έδινε τη δυνατότητα στους πιστούς όλων των ενοριών, να συναντώνται πνευματικά τη νύχτα της Μ. Παρασκευής, να συμψάλλουν τα Εγκώμια και να ακούνε το κήρυγμα του εκάστοτε Επισκόπου τους.

ΟΜΩΣ, σήμερα, η συνάντηση αυτή έχει διακοπεί (ούτε και φέτος έγινε η συνάντηση των Επιταφίων) και οι δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε πως αιτία γι’ αυτό είναι η κατάσταση που επικρατεί στην κεντρική πλατεία την ώρα που εισέρχονται και αποχωρούν οι Επιτάφιοι αλλά και κατά τη διάρκεια της όλης Τελετής και του κηρύγματος.

Πρόκειται για μια κατάσταση γνωστή σε όλους, που πολλάκις έχει στηλιτευθεί δημοσίως, αλλά καμιά ανταπόκριση δεν υπήρξε (δυστυχώς) από τους θεσμικώς αρμοδίους:

Όλοι γνωρίζουμε (και το έχουμε ζήσει) ότι τα καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, επί της πλατείας και πέριξ αυτής, το βράδυ της Μ. Παρασκευής, κατά τη συνάντηση των Επιταφίων, άπλωναν υπέρ το δέον τα τραπεζοκαθίσματα, και ήταν κατάμεστα (στους εξωτερικούς χώρους) από θαμώνες, που έτρωγαν και έπιναν, σαν σε γιορτή. Κι ενώ οι πομπές των Επιταφίων γύρευαν να βρουν πέρασμα στην πλατεία, οι σερβιτόροι των μαγαζιών πηγαινοέρχονταν, (πολλές φορές περνούσαν ανάμεσα από τους ιερείς , τους επιταφίους και τα εξαπτέρυγα κουβαλώντας πίτσες, μεζέδες, ούζα, κρασιά, μπίρες κλπ), τσίκνες από τηγάνια και ψησταριές πρόσβαλλαν τη ιερή στιγμή, οσμές κρασοπουλιού και ουζάδικου από πιοτά (ούζα, τσίπουρα, κρασιά, μπίρες κλπ) έσμιγαν με το θυμίαμα, πελάτες (αρκετοί μισομεθυσμένοι ή και πλήρως μεθυσμένοι) μιλούσαν φωναχτά, αστειεύονταν, γελούσαν τρανταχτά, αντάλλασσαν πειράγματα και φιλοφρονήσεις, κουταλοπίρουνα ηχούσαν στα πιάτα και τσουγκρίσματα ποτηριών συνόδευαν τα εγκώμια και ΔΕΝ είχε κανείς την ελάχιστη, έστω, ευαισθησία, να σιωπήσει και να σηκωθεί όρθιος έστω και τη στιγμή που περνούσε εμπρός του ο Μεγάλος Νεκρός.

Θυμάμαι, παλιά, που τύχαινε να βρίσκομαι (σαν παιδί) για ψώνια στην ταβέρνα-μπακάλικο του ΚΑΚΑΛΕΤΡΗ, στην οδό Αναπαύσεως, όταν τύχαινε να περνά κάποια κηδεία απ’ έξω, ΟΛΟΙ οι θαμώνες (που στο κάτω της γραφής δεν γνώριζαν ότι θα περάσει κηδεία) σηκώνονταν όρθιοι και σταυροκοπιούνταν και μερικοί, μετά, ήταν τόσο συντριμμένοι, που πλήρωναν και έφευγαν από την ταβέρνα. Εδώ, στον 21ο αιώνα, η κεντρική πλατεία της Σπάρτης, το βράδυ της Μ. Παρασκευής, είχε μεταβληθεί σε μια ανοιχτή ταβέρνα, σε χώρο αναψυχής και διασκέδασης, με ατραξιόν και κράχτη τη συνάντηση των Επιταφίων!!!

Επομένως, αν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες είναι σωστές (και μάλλον είναι) ΑΡΙΣΤΑ, έπραξε ο Μητροπολίτης μας και ακύρωσε τη συνάντηση των Επιταφίων κάτω από τέτοιες συνθήκες, που προσβάλλουν την ίδια την Πίστη μας και την Ορθοδοξία, το Ιερό Πάσχα, την πόλη μας, αλλά και όλους τους Σπαρτιάτες.

Δεν θα πέσουν έξω τα μαγαζιά της πλατείας της Σπάρτης, αν κλείσουν το βράδυ της Μ. Παρασκευής, έστω μέχρι να αποχωρήσουν οι Επιτάφιοι.

Δεν είναι δυνατόν, στον βωμό του πρόσκαιρου κι ευκαιριακού οικονομικού κέρδους να θυσιάζονται τα Ιερά και τα Όσια, μαζί και τα συμφέρονται της πόλης, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη από αιτίες προσέλκυσης επισκεπτών κατά τις μέρες αυτές.

Κάποιοι, πρέπει, επιτέλους, να εννοήσουν, ότι πίσω από το «πρόσκαιρο-ευκαιριακό όφελος» καραδοκεί η μακροχρόνια ζημία, την οποία θα την πληρώσει (και την πληρώνει ήδη) η Σπάρτη.

Είναι για τούτο άμεση ευθύνη του δήμου Σπάρτης, του Εμπορικού Συλλόγου και των καταστηματαρχών της πλατείας, να συμμαζέψουν αυτήν την απαράδεκτη, από κάθε άποψη κατάσταση, ώστε να αναβιώσει το τοπικό έθιμο της συνάντησης των Επιταφίων στην κεντρική πλατεία και να αποκατασταθεί η διασαλευθείσα τάξη.

Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου το Πάσχα θα έχει λυθεί το πρόβλημα αυτό, με δημοκρατική συζήτηση, αμοιβαίες υποχωρήσεις και καλόπιστη συνεννόηση μεταξύ των εμπλεκομένων, για να μη λένε κάποιοι ότι :

«Καλά έκανε ο Παπαδόπουλος και τα είχε ΟΛΑ κλειστά τη Μ. Παρασκευή».

Ας αποδείξουμε ότι για τα αυτονόητα (τουλάχιστον) δεν χρειαζόμαστε Παπαδόπουλους.

Εκτός αν….