Σπάρτη: Στα «στενά» της Θερμοπυλών - Οδός, ονείρου, προοπτικής, «εφιάλτη» και αδιεξόδου!

ΣΠΑΡΤΗ. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Σπάρτης γνωρίζει ότι στην πόλη υπάρχουν κάποιοι δρόμοι αδιάνοικτοι, που μοιάζουν με βίαιη ή στην καλύτερη περίπτωση, ανέμελη παραβίαση του σχεδίου της πόλης. Ένας εξ αυτών είναι η οδός Θερμοπυλών, οδό που και προς την Δύση αλλά και προς την Ανατολή «στενεύει» λες και θέλει να μοιάσει με τα ιστορικά «Στενά» των Θερμοπυλών όπου ο Βασιλιάς Λεωνίδας και οι 300 έπεσαν μαχόμενοι εξ αιτίας του Εφιάλτη…

Κι όμως, η οδός Θερμοπυλών, που είναι παράδοξο γιατί στη συμβολή της με την Παλαιολόγου δεν συνεχίζει εκεί που σήμερα είναι η οδός των 118 αλλά στρίβει, τελικά «καταλήγει ισχνή όταν συναντά της οδό Αρχιδάμου (ανατολικά του ξενοδοχείου Απόλλων).

Χρόνια τώρα, οι μεν από τους πολίτες πιστεύουν ότι κάποιος αδυσώπητος ιδιοκτήτης δεν αφήνει την πρόοδο να «περάσει» και οι δε κατηγορούν κάθε Δήμαρχο που δεν κατάφερε να «ανοίξει» τον δρόμο.

Τι πραγματικά έχει συμβεί; Ποιος και ποιες ευθύνες έχει; Τι γράφει το σχέδιο των Βαυαρών και ποιος έχει τίτλους ιδιοκτησίας; Ποιος και γιατί καταλήγει στα Δικαστήρια έως και τον Άρειο Πάγο, ποιος κερδίζει τις δίκες και γιατί; Το αποφάσισε σήμερα το Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης;

Με αφορμή, πρόσφατα, τη στάση του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης για το θέμα, αναζητήσαμε έναν εκ των πρωταγωνιστών της υπόθεσης που απασχολεί την Σπαρτιατική Πολιτεία για 70 ολόκληρα χρόνια. Παρουσιάζουμε σήμερα τη βάσιμη εκδοχή ενός εκ των ιδιοκτητών του πεδίου που σήμερα είναι πεζοδρόμιο, δρόμος και αυλή. Του κ. Χρήστου Ρηγόπουλου.

Ο Χρήστος Ρηγόπουλος, ένας εκ των ιδιοκτητών ακινήτων στην οδό Θερμοπυλών στη Σπάρτη, παρέδωσε στον Ηλία Μπόνο για δημοσιογραφική αξιοποίηση, όλη την ιστορία για τα «στενά» την Θερμοπυλών, ανάμεσα στην Οσίου Νίκωνος και στην Αρχιδάμου. Είναι η δική του εκδοχή που σε αρκετά σημεία τεκμηριώνεται με δικαστικές αποφάσεις υπέρ του.

Μια ιστορία με διοικητικές και δικαστικές διαμάχες, με υποχωρήσεις και επιθέσεις, με ύποπτα αλλά και ξεκάθαρα σημεία. Σήμερα ο Χρήστος Ρηγόπουλος, κάτοικος Γαλατσίου Αττικής, εκπαιδευτικός, εξομολογείται στον δημοσιογράφο και αναδεικνύει την ιστορία πίσω από τον δρόμο που όλοι ήθελαν να ανοίξει αλλά τελικά ελάχιστοι το στήριζαν στην πράξη.

Κάποιοι πρωταγωνιστές της υπόθεσης έχουν πεθάνει, όπως η μητέρα της οικογένειας Ρηγάκου Σταυρούλα που όταν ξεκινούσε η υπόθεση, το 1955, ήταν 31ετών και πέθανε σε ηλικία 101 ετών τον Φεβρουάριο του 2024, χωρίς να δει την Πολιτεία να αποζημειώνει την οικογένεια για να ανοίξει διπλός ο δρόμος. Ο δικηγόρος της οικογένειας Απόστολος Γεροντίδης που έδωσε αγώνες αντιδικίας αλλά και δημιουργικού συμβιβασμού και τόσοι δήμαρχοι όπως οι, Ζερβέας, Λιναρδάκης, Αντωνάκος, κ.α.

Η εκδοχή του Χρήστου Ρηγόπουλου

Η οικογένεια Ρηγόπουλου έχει στην ιδιοκτησία της κατοικία και οικόπεδο ανάμεσα στις οδούς Οσίου Νίκωνος και Αρχιδάμου. Είναι το έτος 1955, Καθαρά Δευτέρα, όταν ο δήμαρχος Βενιζέλος Ζερβέας (1955-1964) έχει δώσει εντολή τα μηχανήματα να διανοίξουν δρόμο, νότια, αφού προηγουμένως ρίξουν μια σειρά από μουριές που είναι και όριο ιδιοκτησίας. Ο ιδιοκτήτης Γιώργος Ρηγόπουλος, πατέρας του Χρήστου, μπαίνει μπροστά και σταματά την διάνοιξη έχοντας στα χέρια του χαρτιά με τίτλους ιδιοκτησίας. Το Βαυαρικό σχέδιο έχει αλλαγές. Τα χρόνια περνούν κι έρχεται η εποχή όπου το «αποφασίζομεν» είναι πιο ισχυρό. Το 1967 ο δήμαρχος Γεώργιος Λιναρδάκης (1967-1974) επιχειρεί για 2^η φορά την διάνοιξη του δρόμου με ισχυρή δύναμη μηχανών κι εργατών. Ο ιδιοκτήτης καταφεύγει στον εισαγγελέα. Τα συμβόλαιά του δείχνουν ότι το όριο της ιδιοκτησίας του είναι με τους γείτονες και όχι με δρόμο.

Τα χρόνια κυλούν. Η πόλη αλλάζει και βελτιώνεται αλλά ο δρόμος αυτός δεν ανοίγει. Ανάμεσα στους γείτονες διακρίνει κανείς αντιπαλότητα. Ο ιδιοκτήτης δεν έχει αντίρρηση να δώσει χώρο για πεζοδρόμιο και ένα ρεύμα δρόμου αρκεί να γίνει Πράξη Αναλογισμού.

Φθάνουμε στο 1989 όπου σύμφωνα με τον Χρήστο Ρηγόπουλο είναι μια Κυριακή και η οικογένεια βρίσκεται στην Εκκλησία. Ο δήμαρχος Δημοσθένης Ματάλας (1987-1998) έχει δώσει εντολή να ανοίξει ο δρόμος νότια αλλά ο ιδιοκτήτης αντιστέκεται πάλι προσφεύγει στον εισαγγελέα και τελικά συμφωνούν, να δώσει 7,5 μέτρα και ο δήμος να προχωρήσει άμεσα σε Πράξη Αναλογισμού για να αποζημιωθεί αφού της ανήκει. Τα χρόνια περνούν, ο δρόμος έχει ανοίξει (όπως είναι σήμερα) αλλά Πράξη Αναλογισμού δεν έχει γίνει από τον Δήμο. Η Πολεοδομία καθυστερεί δραματικά… Η οικογένεια το αποδίδει σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο ιδιοκτήτης ενεργεί και με εντολή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων Κώστα Λαλιώτη ορίζεται να προχωρήσει η διαδικασία.

Ανατέλλει το έτος 1996. Δηλαδή έχουν περάσει 40 χρόνια. Ο Δήμος Σπάρτης καλεί όλους τους παρόδιους ιδιοκτήτες (όσοι έχουν σύνορο με την οδό Θερμοπυλών) να καταθέσουν τα συμβόλαιά τους προκειμένου να προχωρήσει η Πράξη Αναλογισμού. Η Αρμόδια Υπηρεσία του Δήμου αποφασίζει ότι στο σχέδιο της πόλης υπάρχει Οδός Θερμοπυλών (άλλοι ιδιοκτήτες δηλώνουν σε αγοραπωλησίες σύνορα με οδό Θερμοπυλών) που τέμνει τις ιδιοκτησίες και καλεί τους ιδιοκτήτες να προσφύγουν στα Αστικά Δικαστήρια αν θέλουν να δικαιωθούν. Τα Δικαστήρια για την οικογένεια Ρηγόπουλου είναι αλλεπάλληλα και γύρω στο 2003 με δικαστική απόφαση ορίζεται ότι ο χώρος ανήκει στον Γεώργιο Ρηγόπουλο. Ενώ έχει παρέλθη η δημαρχία του αείμνηστου Σαράντου Αντωνάκου (2003-2010) που προσπαθεί να βοηθήσει δίκαια, η υπόθεση φθάνει στον Άρειο Πάγο. Εν τω μεταξύ στις διαπραγματεύσεις του ιδιοκτήτη με τον Δήμο συζητείται το ποσό των 500.000 ευρώ για να παραχωρήσει τον χώρο στον Δήμο και να γίνει ολική διάνοιξη της Θερμοπυλών. Όπως αναφέρει ο Χρήστος Ρηγόπουλος το 2015 η πράξη Αναλογισμού έχει προχωρήσει αλλά ο δήμαρχος Βαγγέλης Βαλιώτης (2014-2019), δεν την εφαρμόζει. Μάλιστα η οικογένεια των ιδιοκτητών έχει κάνει γενναία έκπτωση από τις 500.000 αλλά ο Δήμος είναι ανένδοτος. Τα έξοδα της οικογένειας για τα Δικαστήρια ξεπερνούν συνολικά τις 12.000€. Με βάση τα συμφωνημένα η οικογένεια Ρηγόπουλου αφού κερδίζει το Δικαστήριο πρέπει να λάβει 380.000€ που θα διαθέσει στον Δήμο και μάλιστα προσφέρει νέα έκπτωση μειώνοντας στις 180.000€ και την δυνατότητα η εξόφληση να γίνει σε τρείς δόσεις ετήσιες. Όμως από το 2010 που έγινε η πράξη αναλογισμού οι αντικειμενικές αξίες στη Σπάρτη έχουν αυξηθεί σημαντικά.

Φθάνουμε στο 2024 και αναλαμβάνει δήμαρχος ο Μιχάλης Βακαλόπουλος. Η μητέρα της οικογένειας Σταυρούλα Ρηγοπούλου αν και έχει δεχθεί το χαμηλότατο ποσό αποζημίωσης, αυτό των 180.000€, για να δει όπως έλεγε μια μάνδρα και μια αυλή δίπλα στον δρόμο, πεθαίνει. Η νέα Δημοτική αρχή εξετάζει το θέμα και το εντάσσει προς συζήτηση και απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης. Εν τω μεταξύ έχει προκύψει και η δυνατότητα του Δήμου αντί για Πράξη Αναλογισμού να προχωρήσει σε εξαγορά της γης. Η επιλογή είναι κρίσιμη, στον Αναλογισμό όλοι οι ιδιοκτήτες συνεισφέρουν σε χρήματα στον δήμο λόγω της υπεραξίας που αποκτούν τα ακίνητα τους λόγω του δρόμου ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο όταν γίνει εξαγορά από τον Δήμο. Η οικογένεια Ρηγόπουλου αξιώνει 180.000€ σε τρείς δόσεις αλλά η συζήτηση στο Δηνμτικό Συμβούλιο περιπλέκεται με παρέμβαση αλλά και αποχή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η υπόθεση εξαγοράς δεν προχωρά. Τελικά κανείς δεν γνωρίζει αν υπήρξε πλειοψηφία (Σώματος ή παρόντων, τι ίσχυσε και πόσο ορθή είναι η καταγεγραμμένη απόφαση που ελήφθη λένε από την οικογένεια).

Σήμερα, παραμονές Πάσχα 2025, 70 χρόνια μετά από την πρώτη «εισβολή» του Δήμου στην ιδιοκτησία, η οικογένεια δηλώνει μεγάλη λύπη και δυσαρέσκεια για τη στάση κάποιων παρελθόντων δημάρχων και της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο Δήμο Σπάρτης και αναμένει άμεσα την επόμενη συνεδρίαση του Σώματος.

Για την, 70χρονη, ιστορία του θέματος να πούμε ότι πρόκειται για οικόπεδο με εμβαδόν 769 τ.μ.. Από αυτά τα 600 τ.μ. αξιολογούνται με 470€ και βρίσκονται στο οικοδομικό τετράγωνο 120 και τα 160 τ.μ. με 554€ και βρίσκονται στο οικοδομικό τετράγωνο 45 με βάση τις αντικειμενικές αξίες. Στο Εφετείο έγινε έκπτωση 15% και από την οικογένεια επιπλέον έκπτωση και η συνολική αποζημίωση ή το τίμημα εξαγοράς που ζητά σήμερα για το οικόπεδο είναι 180.000€, δηλαδή 236€ το τ.μ .

Το 1984 το ποσό που έπρεπε να λάβει η οικογένεια ήταν 4.500.000 δραχμές. Έχουν υποχρεωθεί σε 25 Δίκες με όλες τις αποφάσεις υπέρ τους. Σήμερα οι αντικειμενικές αξίες έχουν αυξηθεί και άλλο. Κυρίως όμως αυτό που πικραίνει την οικογένεια είναι η αίσθηση που υπάρχει ότι αυτή ήταν το πρόβλημα για την πόλη αλλά και η στάση, σήμερα, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την ώρα που ο Δήμος επιδιώκει την λύση.

Το Notospress είναι στη διάθεση κάθε πλευράς που έχει νόμιμο συμφέρον, στοιχεία και θέσεις, για την προβολή τους.