ΑΡΚΑΔΙΑ. Η Λάστα, ένα μικρό ορεινό χωριό στην Αρκαδία, παρουσιάστηκε στην εκπομπή «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» του ΣΚΑΪ ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα χωριού που παλεύει με τον χρόνο και την εγκατάλειψη. Με μόλις δύο μόνιμους κατοίκους, το χωριό συνεχίζει να υποδέχεται επισκέπτες, προσφέροντάς τους φιλοξενία μέσα από το μόνιμα ανοιχτό καφενείο της πλατείας και την εκκλησία του Αη Γιώργη, που λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για τους ξενιτεμένους.

Τα σπίτια της Λάστας έχουν πια κλείσει, οι δρόμοι έχουν ερημώσει. Το χωριό, χτισμένο στις πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων, διατηρεί τη ζεστασιά του παρελθόντος, ακόμα και σήμερα που ζουν σε αυτό μόνο δύο άνθρωποι. Το καφενείο της πλατείας παραμένει ανοιχτό μέρα και νύχτα, χάρη στη φροντίδα των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου της Λάστας, που αν και ζουν μακριά, φροντίζουν να το κρατούν «ζωντανό».

Απόστολος Τερζής:
«Μπαίνεις μέσα, είναι πάντα ανοιχτό, νύχτα-μέρα. Αυτοεξυπηρετείσαι. Θέλεις ποτά; Θέλεις ούζο, τσίπουρο, κονιάκ, λικέρ μαστίχας, λουκουμάκι, καραμέλες. Αν έχεις φέρει το κολατσιό, θες κρασάκι; Έχει. Αναψυκτικά μέσα στο ψυγείο. Άμα θες καφέ, φτιάχνεις καφέ – το φτιάχνεις μόνος σου. Από κει και μετά, όταν θα ετοιμαστείς να φύγεις, θα βάλεις στο νεροχύτη, τα πλένεις για να τα βρουν οι επόμενοι. Και άμα θέλεις, ρίχνεις στον κουμπαρά. Υποχρεωτικό δεν είναι τίποτα. Αυτό ανήκει στην εκκλησία.»

Ο ίδιος δηλώνει πως είναι Λασταίος και εξηγεί ότι οι μόνοι που μένουν εκεί σήμερα είναι η μητέρα και ο αδερφός του.

«Εδώ μένει η μάνα μου και ο αδερφός μου, οι δύο μόνιμοι κάτοικοι. Αυτοί μένουνε όλα τα χρόνια. Από τότε που παντρεύτηκε η μάνα μου, μένει εδώ.»

Η ερήμωση των χωριών της Αρκαδίας, και ειδικότερα της Γορτυνίας, είναι ένα φαινόμενο που εντείνεται χρόνο με τον χρόνο.

Πατέρας Χρήστος:
«Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή τα χωριά μας, και ειδικότερα η Γορτυνία, ρημώνουν. Μένουνε μόνο δύο κάτοικοι. Μία γιαγιά με τον γιο της, οι οποίοι είναι οι τελευταίοι. Οι στυλοβάτες. Και δεν βλέπω να γίνεται, να υπάρχει και συνέχεια να τους αναπληρώσει κάποιος. Δύσκολα. Είτε από θέμα πρόσβασης, είτε από θέμα περίθαλψης και όποιες άλλες δυσκολίες αντιμετωπίζονται εδώ – είναι ένας παράγοντας ο οποίος αποτρέπει να μείνεις μόνιμα σε αυτά τα μέρη.»

Οι κάτοικοι έφυγαν κυρίως από ανάγκη, αναζητώντας εργασία, υποδομές και καλύτερες προοπτικές για τα παιδιά τους.

Απόστολος Τερζής:
«Λόγω οικογένειας και δουλειάς, δεν είχα εδώ τους πόρους για να παραμείνουμε. Και εφόσον δημιουργήσαμε οικογένεια μετά, τα παιδιά, σχολείο, φροντιστήρια – όλα αυτά σε έκανε η ανάγκη που έφυγες. Το δημοτικό έκλεισε το 1976. Τότε μετανάστευσαν πιο πολύ στον Πύργο, στα Λαστέικα.»

Η εκκλησία του Αη Γιώργη δεσπόζει στο κέντρο του χωριού και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ξενιτεμένους.

Πατέρας Χρήστος:
«Δίνει ζωή στον τόπο. Είναι μία υπέροχη εκκλησία, η οποία είχε πάθει κάποια καθίζηση και με χρήματα που μαζεύτηκαν από δωρητές και φορείς, έγινε μία αναστήλωση για να μπορέσει να κρατηθεί αυτός ο κόσμος. Και μάλιστα, επειδή προσφέρεται και για τη χωρητικότητα και για τον περιβάλλοντα χώρο, γίνονται και μυστήρια εδώ – και γάμοι και βαπτίσεις. Εξυπηρετώ, είμαι εφημέριος εδώ. Σε μία Κυριακή καταγράφονται 22 γάμοι σ’ αυτόν εδώ το ναό. Γύρω στο 1810 έχει χτιστεί ο ναός. Πετρόχτιστος από Λαγκαδινούς μαστόρους, οι οποίοι είναι φημισμένοι πετράδες.»

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις