Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

...Φτάνουμε στο Παλαμήδι! Η ουρά των τουριστικών λεωφορείων μας φαίνεται ατελείωτη! Όλα τα δημοτικά σχολεία της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου είναι εδώ! Μπαίνουμε στο κάστρο, που οικοδόμησαν οι Ενετοί κατά την περίοδο 1686-1715, το κατέλαβαν οι Τούρκοι το 1715 και το πήραν οι Έλληνες με επικεφαλής τον Στάικο Σταϊκόπουλο το Νοέμβρη του 1822. Το κάστρο αποτελείται από οχτώ προμαχώνες και στην κορυφή υπάρχει μεγάλη δεξαμενή για τη συγκέντρωση του βρόχινου νερού. Στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται το φερώνυμο ναΰδριο κι αποπάνω η είσοδος της φυλακής του Κολοκοτρώνη για να μας θυμίζει πώς οι πολιτικοί ξεπλήρωσαν το εθνικό χρέος τους προς το Γέρο του Μοριά, φυλακίζοντάς τον με ανυπόστατες κατηγορίες σ’ ένα ανήλιαγο μπουντρούμι για πολλούς μήνες μαζί, με τον εξάδελφό του Πλαπούτα.

Από το μπαλκόνι με το κωδωνοστάσιο του Παλαμηδιού αγναντεύουμε κάτω χαμηλά το παλιό και το νέο Ναύπλιο, την παραλία της Αρβανιτιάς, την Ακροναυπλία, το Μπούρτζι και πέρα μακριά το Άργος με το κάστρο του. Τα παιδιά δεν χορταίνουν να βγάζουν φωτογραφίες! Έχει πλέον μεσημεριάσει και είναι ώρα για φαγητό. Έτσι είμαστε αναγκασμένοι να κατηφορίσουμε προς το Ναύπλιο. Θυμίζω στα παιδιά τα λόγια του δημοτικού τραγουδιού:

Όλα τα κάστρα κι αν χαθούν

και όλα αν ρημάξουν

το Παλαμήδι τ’ όμορφο

Θεός να το φυλάξει!

Έπειτα από το φαγητό κάνουμε μια μικρή περιήγηση στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου. Βλέπουμε τον ανδριάντα του πρώτου Κυβερνήτη του Ιωάννου Καποδίστρια, το Μνημείο του Δημητρίου Υψηλάντη, το πρώτο Γυμνάσιο που σήμερα στεγάζει το Δημαρχείο, το πρώτο φαρμακείο όπου έγινε και η ταρίχευση του λειψάνου του Καποδίστρια και καταλήγουμε στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου οι Μαυρομιχαλάιοι έστησαν καρτέρι στον Κυβερνήτη και τον δολοφόνησαν!

Καταλήγουμε στην πανέμορφη Πλατεία Συντάγματος και για καλή μας τύχη προλαβαίνουμε ανοιχτό το Αρχαιολογικό Μουσείο και το επισκεπτόμαστε. Το κτίριο του Μουσείου είναι ενετικό και κτίσθηκε το 1713 ως αποθήκη του στόλου. Η περιορισμένη ώρα, που έχουμε στη διάθεσή μας μέχρι να κλείσει το Μουσείο, δεν μας επιτρέπει να δούμε το δεύτερο όροφό του, αλλά θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς για όσα βλέπουμε στον πρώτο όροφο. Λίθινα, μετάλλινα και πήλινα αγγεία, ειδώλια, ελεφάντινα έργα, σφραγιδόλιθοι, νομίσματα, κοσμήματα, όπλα, εργαλεία κι ανάμεσά τους η μοναδική χάλκινη πανοπλία των Δενδρών (τέλη 15ου αιώνα).

Κατεβαίνουμε προς το λιμάνι για να πάρουμε το λεωφορείο μας. Τα παιδιά θέλουν να πάρουν το παγωτό τους κι έτσι κάνουμε μια στάση στο παγωτατζίδικο ΚΟΥΣΤΕΝΗ.

Ύστερα πηγαίνουμε να επιβιβαστούμε για την επιστροφή μας στη Σπάρτη. Στο δρόμο επικρατεί μεγάλο κέφι. Οι μαθήτριές μας τραγουδούν, παρασύροντας και μερικά αγόρια. Αρχίζουμε και το διαγωνισμό μας για το καλύτερο ανέκδοτο και τραγούδι. Η ώρα περνάει χωρίς να το καταλάβουμε πως έχουμε φτάσει στα περίχωρα της πόλης μας. Μοιράζω στα παιδιά ένα αναμνηστικό πληροφοριακό φυλλάδιο για όσα είδαμε και μάθαμε στη σημερινή εκπαιδευτική εκδρομή και τους εύχομαι «Χαρούμενο Καλοκαίρι»! Τα γελαστά πρόσωπά τους είναι η καλύτερη απόδειξη πως πέρασαν μια καταπληκτική μέρα! Για μας είναι μια ηθική επιβράβευση για τον κόπο και την ευθύνη που αναλάβαμε για την πραγματοποίηση αυτής της εκδρομής! Είμαι βέβαιος πως θα την θυμούνται για πάντα!