Διαβάστε το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του λάκωνα εικαστικού Π. Παπαδολιά για τα πολιτιστικά δρώμενα της Λακωνίας

(Β’ μέρος). Αρκετό δρόμο έχει να διανύσει ακόμα η Λακωνία για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα στο πεδίο της πολιτιστικής άνθησης του νομού, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο Notospress ο λάκωνας εικαστικός Πάνος Παπαδολιάς.

Αναφέρεται σε σημαντικές διοργανώσεις-θεσμοί που πραγματοποιούνται στη Λακωνία, τονίζει ωστόσο ότι η λοξοδρόμηση του νομού από το στόχο της πολιτιστικής ανάπτυξης οφείλεται στο γεγονός ότι «ο Πολιτισμός και εδώ έγινε πεδίο Δημοσίων Σχέσεων και ψηφοθηρικής λογικής».

Ενδιαφέρουσες είναι και οι προτάσεις που καταθέτει για την έξοδο από το «τούνελ» της πολιτιστικής κρίσης, ενώ ο Π. Παπαδολιάς δίνει αισιόδοξο σύνθημα ανασύνταξης δυνάμεων με κινητήριο μοχλό τον Πολιτισμό.

Η.Μ: Πολιτισμός και Λακωνία. Ας έρθουμε λίγο και στα «δικά» μας.

Π.Π: «Άστο. Άστο να πάει άστο, άστο πονάει άστο» που λέει και ο Πάριος. Μεγάλο το θέμα και από πού να το πιάσουμε.

Η.Μ: Αν το πιάσουμε πάντως από τη μύτη θα σκάσει!

Π.Π: Ας μιλήσουμε σοβαρά για τη Λακωνία του Πολιτισμού. Τη Λακωνία που διαθέτει ένα μεγάλο Μουσείο διεθνούς εμβέλειας στη Σπάρτη, τη Λακωνία με το μεγάλο Διεθνές φεστιβάλ Ποίησης αφιερωμένο στο Βρεττάκο και το Ρίτσο, τη Μεγάλη Γιορτή της Θάλασσας, το διεθνές Αστρονομικό Φεστιβάλ στον Πάρνωνα, το Φεστιβάλ Παλαιάς και Βυζαντινής Μουσικής στα βυζαντινά κάστρα, τα έργα Land Art που δημιουργούνται από τον Πάρνωνα έως τον Ταύγετο και το Ταίναρο. Αυτή είναι η Λακωνία του Πολιτισμού και από όλα τα παραπάνω το μόνο που υπάρχει είναι αυτό το ιδιαίτερο έργο Land Art που είναι στον Πάρνωνα – αλλά όχι στη Λακωνία – στο Καταφύγιο. Αυτή είναι η Λακωνία του Πολιτισμού και για να την κατακτήσουμε δεν είμαστε ούτε στο πρώτο σκαλοπάτι.

Η.Μ: Γιατί πιστεύεις ότι λοξοδρομήσαμε τόσο πολύ;

Π.Π.: Γιατί πολύ απλά ο Πολιτισμός και εδώ έγινε πεδίο Δημοσίων Σχέσεων και ψηφοθηρικής λογικής, προώθησε την εύκολη και αποδοτική λογική της προσιτής [και συχνά δωρεάν] ψυχαγωγίας και όχι το δύσκολο δρόμο της «εκπαίδευσης» και γιατί δεν υπήρξε επένδυση σε πολιτιστικά σχέδια με βάθος χρόνου.

Η.Μ: Και τώρα, εν μέσω Κρίσης, τι;

Π.Π.: Πιστεύω ότι το νόημα της σημερινής μας συζήτησης είναι να δώσουμε τροφή για σκέψη στους ανθρώπους που θα διαβάσουν την εφημερίδα. Βαριές αναλύσεις και βιτριολικές κριτικές νομίζω ότι είναι αδιέξοδες και παντελώς ανούσιες. Η συγκυρία επιτάσσει, κατά την άποψή μου, ο καθένας να κάνει αυτό που μπορεί, να συμβάλλει με τον τρόπο του και να γίνουμε με τον τρόπο μας μέρος της λύσης. Αυτό ισχύει και γενικότερα αλλά και ειδικά για το κεφάλαιο «Πολιτισμός». Μια και λίγο πριν αναφέραμε το Σαϊνοπούλειο, νιώθω την ανάγκη να σταθώ ιδιαίτερα στην περίπτωση του αείμνηστου Σαϊνόπουλου. Ένας άνθρωπος αποφασίζει να χτίσει ένα θέατρο στη μέση του πουθενά τη δεκαετία του ’80. Αυτό και αν είναι πρωτόγνωρο. Αυτό όμως που στέλνει τον Σαϊνόπουλο «σε άλλο επίπεδο» είναι ότι από τη στιγμή που το έφτιαξε έδωσε το δεύτερο 50% των δυνάμεών του για να το προωθήσει και να το επιβάλλει. Δεν περίμενε τον κόσμο να ανακαλύψει το θέατρο. Έτσι, εκτός από δημιουργός έγινε και αυτοσχέδιος πολιτιστικός διαχειριστής. Ενστικτωδώς. Πλησίασε συλλόγους, έδωσε κίνητρα, έψαξε και ψάχτηκε. Το ακόμα συγκλονιστικότερο όμως είναι ότι έκανε σημαία στην προσπάθειά του την ενότητα και την ανάγκη συνεργασίας. Πίεσε, κυριολεκτικά, τους πάντες να καταλάβουν ότι Πολιτισμός δεν είναι ο καθένας να έχει το μαγαζάκι του και το ταμείο του αλλά το να μπαίνουμε όλοι μαζί κάτω από μεγάλες «ομπρέλες» που επηρεάζουν θετικά το κοινό και τη κουλτούρα του. Νομίζω ότι ποτέ το παράδειγμα του Σαϊνόπουλου δε θα είναι τόσο πολύτιμο όσο στην παρούσα συγκυρία.

Η.Μ: Με τα μέσα και τους προϋπολογισμούς να συρρικνώνονται, μπορούν να υπάρξουν σήμερα σοβαρές πρωτοβουλίες και πολιτιστικά σχέδια;

Π.Π: Νομίζω ότι οι πόροι επαρκούν μια χαρά για να γίνει δουλειά ουσίας. Αρκεί να ξεφύγουμε από το μοντέλο του «πολιτιστικού καταναλωτή» και οι Δήμοι και οι φορείς να επενδύσουν στην πολιτιστική Παιδεία. Για να το πω απλά. Γιατί να δίνονται τόσα χρήματα σε καλλιτέχνες και «ψυχαγωγούς» με άλλοθι τον Πολιτισμό και να μην δημιουργηθούν εκπαιδευτικοί μηχανισμοί που θα βοηθήσουν στην καλλιέργεια των παιδιών και στην ενίσχυση των τοπικών πρωτοβουλιών. Με τις 20.000 που παίρνει λχ ένα μεγάλο όνομα και το σχήμα του [χώρια τα άλλα έξοδα] μπορούν να γίνουν θαύματα! Και αν είναι να «εισάγουμε» από το Κέντρο καλλιτέχνες και δημιουργούς, ας εισάγουμε, τουλάχιστον, δασκάλους που θα αφήσουν πολύτιμους σπόρους πίσω τους και όχι διασκεδαστές.

Η.Μ: Βλέπεις προσπάθειες που να επιτρέπουν αίσθημα αισιοδοξίας;

Π.Π: Εννοείται πως υπάρχουν και ποτέ δε θα πάψουν να υπάρχουν γιατί οι Τέχνες, η Δημιουργία, ο Πολιτισμός πάντα έχουν στην υπηρεσία τους φλεγόμενες και ανιδιοτελείς υπάρξεις. Το ζήτημα είναι ότι η Κοινωνία και οι Φορείς οφείλουν στις μέρες μας να στηρίξουν αυτούς τους μοναχικούς φαροφύλακες. Ξέρω, μπορεί να ακούγεται λίγο μελό, αλλά γνωρίζω αρκετές τέτοιες «μονάδες» που αγωνίζονται παθιασμένα. Ε, ας μην τους αφήσουμε να αγωνίζονται και δονκιχωτικά! Αυτές τις μέρες έτυχε να δω το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Συλλόγου Κροκεών και το χάρηκα πραγματικά. Σειρά εκδηλώσεων που αναδεικνύουν τη δουλειά που γίνεται στο χωριό. Μουσικοί, χορωδοί, χορευτικός σύλλογος, νεολαία που εκπαιδεύεται πολιτιστικά και καλλιτεχνικά. Ε αυτό είναι πραγματικός Πολιτισμός!...


Διαβάστε τη Δευτέρα 15 Ιουλίου τη συνέχεια της συνέντευξης